خبر پارسی – رسول بهروش – به دنبال شکایت شبکه «بین‌اسپورت» از تلویزیون ایران، پخش ماهواره‌ای این مسابقات متوقف شد. به این ترتیب از این به بعد تنها کسانی که از گیرنده‌های دیجیتالی یا آنتن‌های هوایی قدیمی استفاده می‌کنند قادر به تماشای مسابقات جام ملتهای اروپا خواهند بود. شبکه قطری مدعی بود تلویزیون ایران بازی‌های یورو را بدون پرداخت حق‌پخش و به شکل غیرقانونی روی آنتن می‌برد. در این شرایط واکنش عجولانه و عجیب صداوسیما به شکایت قطری‌ها نشان می‌دهد که به احتمال فراوان حق با آنها بوده است!
کمتر از یک ماه پیش بود که میرحسینی، رییس سابق شبکه سه در مصاحبه‌ای به صراحت ادعا کرد حق‌پخش جام ملتهای اروپا خریداری شده، اما انگار منظور او از این جملات، تهیه رسیورهای کارتی بین‌اسپورت بوده است! برداشت غیرقانونی تصاویر مسابقات ورزشی از کانال‌های خارجی، داستانی قدیمی در تلویزیون ایران است. در حقیقت رسانه موسوم به ملی نه‌تنها هیچگاه دست از این رویه نکشیده یا سعی در تکذیب اتهامات مربوطه نداشته، بلکه حتی به چنین سیاستی افتخار هم کرده است! هنوز از یاد نبرده‌ایم شبی را که مشاور حقوقی سابق صداوسیما میهمان برنامه نود بود و در دفاع از استراتژی سازمان گفت: «چون حق‌پخش بازی‌ها گران است، ما به جای هزینه کردن از بیت‌المال، از شیوه‌های دیگر مسابقات را روی آنتن می‌بریم.» شیوه‌های دیگر لابد یعنی همین؛ یعنی تصاویر بین‌اسپورت را برداری و به شکل غیرقانونی پخش کنی تا آخرش چنین افتضاحی به بار بیاید.
به لیست کشورهایی که شبکه قطری از آنها شکایت کرده توجه کنید؛ موریتانی، چاد، تونس، الجزایر، اتیوپی و البته ایران! جالب است. ما به اندازه قطر و شاید خیلی بیشتر از این کشور کوچک صاحب ثروت و منابع طبیعی هستیم، اما به جای آنکه آن طرف میز باشیم، این طرف نشسته‌ایم. جای آنکه شاکی باشیم، متهم هستیم. اسم مملکت زرخیز ما را گذاشته‌اند کنار کشورهایی که بدبختی و فقر و فلاکت از سر و کول‌شان بالا می‌رود. آنها شاید بودجه کافی برای خرید و پخش فوتبال ندارند، اما «درد» ما چیست که تلویزیون‌مان با این همه بودجه دولتی و انواع و اقسام تبلیغات پول‌ساز، سراغ قرض گرفتن تصویر از شبکه‌های خارجی می‌رود؟ بله، یادمان نبود که پای «بیت‌المال» وسط است و باید از آن مراقبت کرد. اصلا چه کاری است که پول مردم را خرج معاصی و منکراتی مثل فوتبال کنیم؟ بیت‌المال باید جمع شود، قلنبه شود و در بسته‌های سه هزار میلیارد تومانی به خاک کانادا پناهنده شود. یا نه؛ بیت‌المال را می‌توان در قالب حقوق‌های چندده میلیونی به مدیران خدوم و زحمتکش این مرز و بوم تقدیم کرد. معادله سختی نیست، قصه‌ای که ایران و چاد و موریتانی را هم‌قطار کرده؛ آنها ندارند و می‌دزدند و ما چون می‌دزدیم، نداریم!
