خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی – الگوها زاده نمی شوند که پس از یک دوره شکوفایی، آرام آرام و در گذر زمان محو شوند یا به یک استحاله غم انگیز تدریحی دچار و در نهایت به دیار فراموشی سپرده شوند.
الگوها همواره الهام بخش انسان ها بوده و به بسیاری از عرصه های زندگی یاری رسانده اند. اما در فوتبال ما روایت دیگری در حافظه ملی جا خوش کرده است ، روایتی فرصت طلبانه و ضد اجتماعی با مفهوم قهرمان زنده را عشق است! انگار نه انگارکه در تاریخ نود ساله فوتبال آدم هایی با اندیشه و عمل استاد پرویزدهداری وجود داشته است. این غفلت و بی اعتنایی به مواریث ارزشمند و چهره های اثرگذار،نشان دهنده نوعی انقطاع فرهنگی و فراموشی انسان های الگو و معیار است.
و اما فوتبال و حاشیه های آن و به تبع آن جامعه، چقدر به اندیشه ها و کردار استاد دهداری ها نیازمند است؟وقتی از دریچه آن روزهای عاطفه و معیار و اخلاق به میدان های امروز فوتبال می نگری خیلی زود به گم گشته آن که همان اخلاق و معیارهای اخلاقی و انسانی است پی می برید ،کجاست آن مردی که هیج گاه جذب و جلب ویژگی هاو امکانات پر زرق و برق و جذابیت های مد روز نشدو با رفتار و گفتار سنجیده و اثرگذارحریم ها وحرمت ها راپاس داشت.دهداری اگرچه در رسیدن به آن آرمانشهر و حداقل های اخلاقی سختی ها و سرزنش ها دید و شنید اما هیچ گاه از جاده جوانمردی و مردم دوستی و دیگر خواهی قدمی به انحراف نگذاشت.
زنده یاد استاد دهداری هرجا مصالح ملی و اجتماعی و ورزشی حکم می کرد با تشخیصی صحیح بدون کمترین تعلل همچون یک انسان فداکار حاضر می شد. او از فوتبال و اثر بخشی آن در جامعه درک نوین و عمیقی داشت و آن را وسیله ای برای وحدت ملی و نشاط اجتماعی و عزت نفس پایدار می دیدبه همین دلیل با منفعت طلبی و خودخواهی و رفتارهای شخصیت شکن بیگانه بود.دهداری متعلق به یک نسل یا یک دوره و زمانه نبود و نیست. اودر قامت یک اسطوره و الگویی پایان ناپذیر ظاهر شد و حافظه تاریخی را علیرغم افت و خیزهای تشخیصی به سوی خود جلب کرد. در زمانه ای که عده ای ماندن به هرقیمت را باهر ترفند و زدو بندی خریدار شده اند تا به نام و نان و شهرت و حضور دائمی برسند با فراموش کردن آگاهانه و عامدانه چهره هایی نظیر زنده یاد دهداری چند صباحی بیشتر در بازی قدرت و ثروت حضور داشته باشند، قیام آگاهانه علیه فراموشی و فراخواندن الکوهای ماندگار همچون استاد دهداری جهان پهلوان تختی یک ضرورت انکار ناپذیر است.بازگشت به اندیشه ها وشیوه عمل استاد دهداری همراه با یم بازخوانی عمیق و گسترده آن قطعات دلنواز و شخصیت ساز رامی توان باتوجه به نیازهای امروز و فردا جامعه ورزشی بویژه فوتبال دوباره خواند و به آن عمل کرد تاکمی یا قسمتی از این روحیه تهاجمی و پرخاشگر و خودخواه و منفعت پرست و ضد اجتماعی تعدیل شود .
اینک زنده یاد دهداری مقابل ماست و جهان پهلوان تختی با آن نگاه مهربانانه و متواضعانه اش دست در دست پوریای ولی روح و وجدانمان را به نظاره نشسته اند ،برای پاسخ به وجدان فردی اجتماعی و تاریخی و ملی تاجه اندازه به این بزرگواران و الگو های پایان ناپذیرنزدیک شده و اقتدا خواهیم کرد؟ فرداجمعه یاران وفادار استاد دهداری بیست و دومین سالگرد فقدان آن معلم متواضع اخلاق را همراه با پیشکسوتان فوتبال ملی در بهشت زهرای تهران برپا می کنند تا بر تفاوت های اساسی اخلاق موردنیاز وتعالی بخش ورزش و جامعه و رفتارهای لمپنیستی و خودخواهانه و فرصت طلبانه تاکید کنند. آری فردا برای بیست و دومین سال بار استاد دهداری را فرا می خوانند زیرا پول گرایی (مونه تاریسم) بدجوری آدم ها را مست و مغرور و از خود بیخود کرده است واین درد بزرگی است. ..
