خبر پارسی- مازیار فرهی– به صورت پیش فرض حمایت دولتی از نشریات و دادن سوبسید و کاغذ، عملی بسیار دلپذیر و نیکو است. نشریاتی که وظیفه فرهنگ سازی و بالا بردن سرانه مطالعه در کشور را به عهده دارند باید حمایت شوند، خصوصأ در ایامی که افزایش چندین برابری نرخ کاغذ عرصه را بر رسانه های چاپی و مکتوب دشوار تر از پیش نموده است.
چاپ یک نشریه بسیار دشوار تر از آن چه از دور به نظر می رسد است و برای تولید یک نشریه باید مشقت ها تحمل نمود و مبالغی هزینه کرد که اصلأ توجیه و بر گشت اقتصادی ندارد و اما در این میان نقش دولت در حمایت از نشریات چیست؟ شاید حمایت از نشریات به صورت صریح در قانون مطبوعات پیش بینی نشده باشد اما به همت وزارت ارشاد این اتفاق رقم می خورد و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نوعی از نشریات حمایت مالی می کند که البته سهم بهره برداری از این حمایت ها متفاوت است. عده ای منسجم چاپ و نشر می کنند و هر چه بیشتر حمایت شوند حق آن هاست اما مطابق معمول هر کجا نامی از پول به میان آید افرادی سود جو و منفعت طلب پیدا می شوند که سعی در دور زدن قانون به نفع خود را دارند. سهم خواهی بیش از حد، این افراد را در چهره ای همانند زالو نمایان می کند که زالو وارخون دیگران را می مکند.
سنگین تر شدن کفه ی ترازوی حمایت به نفع این افراد از بهره برداری افراد واجد شرایط و بعضأ بی دفاع می کاهد. در خصوص دیگر شهرها و استان ها چون در موضع قضاوت نیستیم قضاوت نمی کنم اما متاسفانه در استان فارس چند سالی است که این اتفاق رخ می دهد و نشریاتی هستند که تیراژ خود را به صورت غیر واقعی اعلام کرده و فراتر از آن چه هستند و لایق می باشند منفعت می برند. حتی روزنامه هایی در این استان وجود دارد که تیراژ هزار الی دو هزار نسخه ای خود را ۴۵ الی ۶۵ هزار نسخه اعلام می کند! و متاسفانه سالهاست که از سوبسید های کلان استفاده می کند.
آیا این جعل تیراژ، در این همه مدت می تواند از دید مسئولین مربوطه در اداره کل ارشاد پنهان بماند؟ یا چشم پوشی از آن منافعی را در پی دارد؟ آیا برای اداره کل ارشاد فارس دشوار بوده که نماینده ای برای بازدید تیراژ بفرستد؟
آیا اگر رسانه ای حامی اداره ای بود آن اداره هم متقابلأ باید از منافع دولتی و از بیت المال آن رسانه را حمایت کند؟ اگر روزنامه ای اخبار یک اداره را دائمأ منعکس کند و عکس مدیر کل را به عناوین مختلف چاپ کند روی تخلفاتش باید چشم پوشی شود؟ آیا فقط نشریاتی که مطالب دولتی و یا مذهبی چاب می کنند مستحق دریافت سوبسید کاغذ هستند یا مردم به تفریح، هنر، فرهنگ و علم هم نیازمندند؟ آیا اگر نشریه ای عکس مدیران و مسئولین را چاپ نکند باید مورد غضب واقع شود؟
این مطلب را به مثابه نامه ای سر گشاده به وزیر ارشاد تلقی کنید و از مسئولین مربوطه خواستارم در حفظ منابع مالی دولتی که متعلق به همه مردم است بیشتر بکوشند. برای اثبات ادعای خود حاضرم به همراه کارشناسان وزارت ارشاد به صورت سرزده به چاپخانه ای که روزنامه های متخلف را چاپ می کند بروم و تیراژ واقعی آن ها را به ایشان نشان دهم تا از این سوء استفاده از حمایت های دولتی جلوگیری شود. اگر دست این افراد سودجو از این منابع کوتاه شود سودی نصیب من، رسانه من یا امثال من نمی شود اما از مساله حق الناس غافل نشویم، چرا که از مواردی است که خداوند گفته آن را نمی بخشد. خرج کردن از جیب مردم یعنی حق الناس.
سالم شدن سیستم های اداری بیمار باید از جایی شروع شود. باور این سخت است که مسئولین ندانند فلان روزنامه چند نسخه در روز چاپ می کند، آن هم چیزی که سال هاست ادامه دارد. اما وجود یک همشهری یا هم روستایی در راس امور، گره گشای بسیاری از مشکلات است. در حقیقت این روزها مردم پول می دهند و مالیات پرداخت می کنند تا فلان روزنامه تریبون فلان اداره و فلان مدیر شود.
چه خوب است که مردم و مسئولین کنونی وزارت ارشاد بدانند روزنامه ای که در دولت آقای احمدی نژاد چیزی حدود ۵ میلیارد تومان سوبسید دولتی دریافت کرده فقط در روز هزار یا هزار و اندی تیراژ دارد! محتوای این روزنامه را بررسی کنید به علت پی خواهید برد.
کاش وزیر ارشاد هرچه زودتر ارکان دولت قبلی که مردم رای به نبودشان را دادند از ادارات بزداید و کسانی جایگزین شوند که مطالبه مردم از انتخابات سال ۹۲ بودند. مردم کشور به اکثریت پای صندوق ها رفتند تا آن مدیران و آن طرز فکر در مسند کار نباشد و اکنون هنگام اجرای خواسته مردم است هر چند که با تاخیر…
