خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی – ازصحت و سقم جمله ای که از قول جلال آل احمد در تشییع جنازه جهان پهلوان تختی نقل شده اطلاعی ندارم اما اگر این جمله که مردم ایران مرده پرست هستند را آقای آل احمدنویسنده صاحب نام به مرحوم صمد بهرنگی گفته باشد به نظر من تفسیرآل احمد تفسیر نادرستی از روحیه مردم ایران بوده است .
در سال هایی که زنده یاد جهان پهلوان تختی مورد بی اعتنایی و حتی خشم قدرت حاکم قرار گرفته بود مردم با وقوف کامل به این بی حرمتی اوج احترام را در جریان جمع آوری کمکهای مردمی به زلزله زدگان بویین زهرابرای جهان پهلوان به نمایش گذاشته و در فرصتی دیگر به هنگام حضور هم زمان تختی وبرادر شاه در سالن کشتی مردم این بار نیز برای پهلوان خود سنگ تمام گذاشتند تا نهایت احساسات قلیی خودرا به آخرین بازمانده سنت پهلوانی و مردم دوستی نشان داده باشند .این نمونه ای مثال زدنی از ستایش مردم از بهترین فرزندان خویش د. زمان حیاتشان است .اما هرجا که قدرت و سیاست جاه طلبی و خودخواهی را پیشه کرد به تقابل ایدئولوژیک قدرت و سیاست با روشنفکران و چهره های اثرگذار منجرشد .تلاش قدرت برای به انزوا کشاندن این چهره ها با اشکال گوناگون به صحنه آورده شد. .اما مردم علیرغم مشکلات تو در توی زندگی در بزنگاه های حضورو لحظات حساس حمایت عاطفی و قلبی خودرا از خادمان خویش به نحو مطلوبی نشان داده اند . وقتی اصغر فرهادی با “جدایی” اش در صف اسکار ایستاد مردم تا پاسی از شب یک چشم به دوربین و یک چشم به تلفن همراه دوخته بودند .و آن لحظه ستاره گون که فرش قرمز را فتح کرد بسیاری از ایرانیان تاصبح نخوابیدند و فردای روز بعد به ستایش از این هنرمند نوآور اما مستقل و مردمی برخاستند .و…اما در مورد اخیر یعنی مرگ غم انگیز استاد عباس کیارستمی که مصداق بارز” مرگ چنان خواجه نه کاریست خرد” است.
بسیاری از بزرگان هنر و روشنفکران داخلی و خارجی از شنیدن خبر مرگ این بزرگ سینمای جهان شوکه شدند و مردم کشور نیز بسیار اندوهگین !! علت رویکرد مردم و اهالی قلم و رسانه هابه این رویداد در دونکته مهم نهفته است اول اینکه استاد عباس کیارستمی هنرمند دولتی و وابسته به قدرت نبود .دوم با داشتن تفکری مستقل از تفکر و اندیشه های مسلط و حاکم همواره مورد بی توجهی و بی مهری وحتی سرزنش و نقدهای جهت دار قرار میگرفت زیرا این استاد بزرگ هنر هفتم باخلاقیتی کم نظیر “انسان “را ورای هرنوع ایدئولوژی تعریف و به تصویر کشید . به همین دلیل این حق مردم است که در برجسته کردن توانمندی ها و سجایای این هنرمند بزرگ ملی که اولین جایزه نخل طلایی جشنواره کن را ارمغان ایران زمین کرد و نام ایران را در دنیای هنر هفتم و فراتر از آن مطرح نمود حرفهای در سینه مانده و سانسور شده را به بهترین نحو بیان کنند .مردم ایران نشان داده اند که ستایشگران زندگی و زندگان اند .وقتی هنر و هنرمند در قربانگاه قدرت وسیاست ققنوس وار در پی رهایی انسان” آهسته و پیوسته “می میرند و دگرباراز خاکستر مرگ و نیستی برخاسته و روشنی بخش زندگی میشوند باید این گونه قدر ببینند .آیا این نوعی سرزنش قدرت و سیاست از سوی مردم نیست ؟! قطعا سرزنشی تاریخی ونه مرده پرستی است .
