خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی – تنش های اخیر بین ایران و عربستان و گسترش آن به کشورهای عربی اگرچه بر بسیتری از روابط و مناسبات اثر می گذارد اما این رویداد همانند بسیاری از رویدادهای سیاسی در زمانی که باید به سود صلح و ثبات و همکاری حل و فصل خواهد شد این منطق دنیای پیچ در پیچ سیاست است. وقتی سیاست به فوتبال کشیده می شود باز باید نگاهی متناسب با رویداد داشت تا زیانی متوجه این عرصه نشود. همبستگی و تعلقات و دلبستگی ها و احساسات ملی را در این عرصه نمی توان نادیده گرفت و یا به سادگی از کنار آن عبور کرد. حس همبستگی ریشه در احساسات و رویاهای مشترک ملی و تاریخی دارد,.این حس ها و خصلت ها که از بطن یک نیاز واقعی انسانی برون آمده و شکل گرفته و در عبور موج وار زمان به اشکال مختلف بروز داده شده بخشی از هویت و تشخص ملی را تعریف و باز تولید کرده است. در,شرایط کنونی که پای سیاست به فوتبال باز شده بازیکن باید با تحلیل شرایط سیاسی کشور خود قبل از اینکه مورد بی مهری قرار گیرد باید با رفتاری سنجیده از موضع مصالح و منافع ملی کشور خود دفاع کند و بدون حاشیه سازی و جنجال آفرینی خروج از کشور میزبان را به کشور خودبرنامه ریزی کتد تا هیچ گونه تحقیری متوجه فوتبال کشورش نشود. کسب درآمد درفوتبال کشورهای عربی خوب و مطلوب است اما بشرط آنکه از موضع عزت مندی باشد.با توجه به تنش های پیش آمده در روابط وومناسبات سیاسی ایران و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و شیوه عمل و دیدگاه مسئولین ورزشی این کشورها به نظر می رسد که فوتبالیست های شاغل در فوتبال این کشورها با مشورت با سفارتخانه های کشورمان اقدام به ماندن یا خروج از فوتبال این کشورها بکنند. تا زیانی متوجه آنان و حیثیت فوتبال ملی ما نشود .تیره شده روابط سیاسی و برخی اظهارات ناپخته از سوی طرف مقابل که در جهت نوعی افزون خواهی است به هر حال به سود اعتدال حل و فصل خواهد شد بنابراین نباید در این میان به گونه ای عمل کرد یا سخن گقت که به خود فوتبال و شان و جایگاه آن لطمه ای وارد شود. فوتبال در گذشته یخ شکن بسیاری از مناسبات منجمد بوده است لذا این عامل وحدت بخش و سبب ساز دوستی ها و مناسبات برابر حقوق نباید دستخوش رفتارهای شعارزده و عصبی شود. این یک اصل شناخته شده در ورزش جهان است که فرصت ها را نباید به تهدید تبدیل کرد .
