چه لذتی دارد به احترامت بایستند! / دست مریزاد مدیرِ فرهنگی

خبر پارسی – ملیحه فرید فر – سالهاست به احترام خودمان می ایستیم ، کف می زنیم و برگ سبزی که تحفه درویش می خوانند را از ذهن نابمان عبور می دهیم.
سال هاست یا به احترام دیگران قد علم کرده ایم یا در تعارف با خودمان برای اینکه مثلا کم نیاوریم ایستاده به سقف کوتاه اندیشه آنان که مسئول فرهنگی خواندنشان نگریستیم ، سال هاست می نوشتیم حال همه ما خوب است اما تو باور نکن اما می خواهم تابوی خودساختگی دگر اندیشان را بشکنم … امسال ، ماه هاست که از آن روز ها فاصله گرفته ایم، امسال حال همه ما خوب است و تو باور کن…. یک حال خوب…
روز خبرنگار امسال با سال های گذشته تفاوت زیادی دارد تفاوتی از ظاهر تا محتوا، از سطح تا عمق… امسال دیگر به احترام کسی که شاید نمی دانست ایستادنمان به خاطر احترام به اوست نایستادیم، امسال همه به خاطرمان ایستادند و قد علم کردند…
روز خبرنگار امسال شاید کمی به خودمان آمدیم و پس از سال ها یادمان آمد خبرنگاریم، تفکر فرهنگی یک مدیر چقدر می تواند در ماندگاری یک روز موثر باشد و البته تفکر بی فرهنگی یک فرد چقدر می تواند حال آدم را در روز خودش خراب کند.
بیست و دوم مرداد ۱۳۹۴ – تالار حافظ – شاید ماه ها و روزهای زیادی بود از این تالار معروف بی خاطره بودیم اما مدیر فرهنگی فرهنگ و ارشاد برایمان خاطره سازی کرد، اولین بار بود مجبور نبودیم قلم و کاغذ را با حرف های شعاری درگیر کنیم، اولین بار بود خودمان بودیم و یک لبخند بکر.. خودمان بودیم و کوچکترها و بزرگترهای همجنسمان… خودمان بودیم و دوست هایی که مدتی بود حضورشان کمرنگ شده بود… چه خوب که در بیست و دوم مردادماه در واپسین روزهای هفته خبرنگار همه صادقانه و بی پیرایه برای محدود دفعات همدیگر را تحمل کردیم.
اگر چه به زعم مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس برای تحمل کردن یکدیگر در عرصه هنر، فرهنگ و رسانه نباید حتما با هم خوب بود و اختلاف نظر نداشت، همین که همدیگر را تحمل کنیم و بد اخلاقی نداشته باشیم خوب است.
گفتن و نوشتن همه زاویه های مبهم احساسند نه بیان کننده آنچه که باید کاغذ بی خطِ یادداشت را خط خطی کند، گفتن از گذشته فقط حال خوب را بد می کند، بگذار در هوای این حال خوب قصیده بگوییم، بگذار یادمان بماند که می توانیم در شکوفایی شان خود همت بیشتری کنیم.. بگذار در ذهنمان حک شود که همیشه احترام گذاشتن، باج دادن به یک فکر و اعتقاد نیست، احترام یک فرهنگ محتوایی است، محتوایی که شاید کمی از آن فاصله گرفتیم…
بیست و دوم مرداد وقتی بهمن پگاه راد، یکی از خبرنگاران پیشکسوت پشت تریبون گفت “از مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی به خاطر برگزاری این برنامه سپاسگزارم و البته بیشتر از آن از همکاران رسانه ای ام که اینجا هستند”، تلنگری به اندیشه ام خورد که چقدر کنار هم و دور از هم هستیم… وقتی همه برای پشت تریبون قرار گرفتن یک خبرنگار دیگر تلاش می کردند یادم آمد که چقدر خوب می توانیم همدیگر را دوست داشته باشیم….
اصلا بیست و دوم مرداد همین استرس بهار رزمی همکار عکاسمان و تپق زدن های خودم پشت تریبون هم زیبا بود… نمی دانم شاید ارزش خیلی از حرف ها به نگفتن آنهاست، شاید هم حالا که همه کلمات راحت به ذهنم فشار می آورند بهتر است ادامه ندهم.می ترسم خیلی از خوبی های جشن روز خبرنگار از قلم بیفتد و من شرمنده تمام اهل رسانه شوم… نمی خواهم بگویم جای خیلی ها خالی نبود که بود، نمی خواهم بگویم از رفتن محمدعلی پشوتن آن هم از نیمه جلسه ناراحت نشدم که شدم اما صادقانه و خلاصه دست مریزاد مدیرِ فرهنگی.

سردبیر

See author's posts