خبر پارسی – فرزاد صدری – افق نگاهشان نه حضور در المپیک است و نه مسابقات ملی و قاره ای و جهانی ! می خواهند ورزش کنند که سالم بمانند.زن که باشی زیبایی اندام هم به تو چشمک می زند! این روزها که زیبایی اندام و لاغری مد شده بانوان ایرانی هم ورزش را در کنار رژیم غذایی جدی گرفته و می خواهتد سلامتی و زیبایی را توامان داشته باشند.
زن هستند و مسئوولیت خطیر تربیت نسل آینده بر عهده آنهاست . فقر حرکتی در میان زنان ایرانی بیداد می کند و همچنان توقع داریم نسل آینده با نشاط باشند وقتی این نسل مربیان افسرده ای داشته باشد چگونه توقع می رود پرورش یافتگانشان سرزنده و با نشاط باشند؟!
در شیراز نیز چون اغلب نقاط کشور فضاسازی خوبی برای ورزش بانوان صورت نگرفته و هرگز نشنیده یا نخوانده ایم که مثلا شورای شهر اهتمام جدی برای گسترش فضای مناسب ورزش یانوان داشته باشد.گویا هیچکس به فکر نیمی از جمعیت شهر نیست! نگاه به زنان در پایتخت فرهنگی کماکان یک نگاه سنتی است.مدرن هایشان نیز این روزها به شاغل بودن زن اهمیت می دهند!برخی آنها را برای کمک مالی می خواهند برخی به عنوان نبروی کار ارزان! برخی او را کالا می خواهند و برخی نگاه سالمشان به زنان، جاری کردن صیغه است!
فقر حرکتی همچنان دختران و مادران آینده را تهدید می کند تا در کنار افسردگی این گروه شاهد بحران زنان افسرده و ناسالم باشیم بحرانی که یقینا دست کمی از کم خشکسالی و کم آبی ندارد. فضای مجازی نیز هیچ کمپینی را برای توسعه ورزش زنان به راه نینداخته و شاید آنها خود نیز کم تقصیر نداشته باشند.
با تعدادی از بانوان شیرازی در باره این موضوع به گفت و گو نشستیم و از آنها پرسیدیم مهمترین موانع پیش روی ورزش بانوان را چه می دانید؟به کدام رشته ورزشی علاقه دارید و آیا شرایط ورزش مورد علاقه آنها در شیراز فراهم است؟
همچنین از آنها خواستیم به مهمترین ضعف باشگاه های ورزشی شیراز اشاره کنند و اینکه آیا از بهداشت باشگاه ها ی ورزشی بانوان رضایت دارند؟ از آنها پرسیدیم پیشنهادشان برای بهبود ورزش بانوان چیست و در حال حاضر کدام باشگاه وزشی را مناسب می دانند؟
نداشتن به فضاهای ورزشی عمومی و گران بودن آنهاست.
سالومه ۲۵ سال سن دارد و می گوید جزو اقلیت های کلیمی است.وی معتقد است: فضاسازی مناسبی برای ورزش همگانی بانوان فراهم نشده است و مهمترین دلیل آن هم نداشتن زیرساخت‌های فرهنگی است.برنامه ریزان ورزش بانوان در شیراز هنوز نگاهشان به ورزش بانوان ورزش همگانی در بوستان‌ها و فضاهای عمومی است .اینکه مثلا خانواده ها راتشویق کنیم به پیاده روی خانوادگی خوب است اما همه می دانیم حضور در این اجتماعات برای جایزه است نه ورزش!البته راه‌اندازی پارک بانوان قدم خوبی است و می‌تواند به افزایش پتانسیل‌های ورزش بانوان کمک کند، اما در این زمینه تا رسیدن به وضعیت مطلوب فاصله بسیاری داریم.فاصله ای که در آینده منجر به یک بحران جدی می شود.بحران زنان افسرده و فاقد تحرک لازم!
او می گوید:ورزش مورد علاقه من والیبال است اما دریغ از یک برنامه ریزی منسجم از سوی هیان والیبال استان.نه تنها والیبال سایر رشته های ورزشی بانوان نیز حکایتشان تلخ و اندوهبار است.شاید فقط هیات های تیراندازی و تیروکمان را بتوان نمره قبولی داد اما سایر هیات ها ….بگذریم!
الهه ۳۲ سال دارد و تاکید می کند سخت گیرانه ۳۲ سال دارد!.او می گوید: گران بودن ورزش یکی از بزرگترین موانع پیش روی ورزش بانوان در شیراز است.از طرفی در همه ورزشگاهها همه ی رشته ها ورزشی موجود نیست و خیلی از رشته ها به حالت جنسیتی دراآمده! مثلا بدنسازی زنانه وجود دارد ولی فوتسال نه. البته هست تو باشگاههای مختلف ولی یه جاهای خاصی.
الهه می گوید:من عاشق شنا و بدمینتون هستم. در شهرک گلستان سکونت دارم و برای شنا نزدیکترین مکان به من صنایع هست و البته استخرهای کثیف من را از شنا دور کرده! بدمینتون هم اینجا ها نیست .مگر اینکه خودمان بخواهیم و سالن کرایه کنیم و برویم بازی کنیم!
او اغلب باشگاهها را کثیف و غیر بهداشتی می داند! به طعنه می گوید:پیشنهادم اینه که ورزشگاهها را مختلط کنند! می خندد و ادامه می دهد:جرات کردی بنویسش!
فرشته ضعف امکانان را معضل بزرگ ورزش بانوان در شیراز می داند.او به بدمینتون علاقمند است و معتقد است برای این ورزش در شیراز امکانان مناسبی وجود ندارد.می گوید تعجب می کنم مگر بدمینتون چقدر امکانات می خواهد؟
فرشته از ندیر کل جدیت ورزش و جوانان می خواهد برای باقیات و صالحات خود ورزش بانوان را جدی بگیرد و ته بودجه ورزش را به بانوان اختصاص ندهد که دختر رحمت است و هزینه کردن برای رحمت نوعی شکر نعمت است! این را که می گوید بلند بلند می خندد و ادامه می دهد: پیشنهاد می دهم وسعت امکانات ورزش بانوان را وسعت ببخشند و وسایل ورزشی را در کنار دانش مربیان به روز رسانی کنند .
مریم هزینه بالا ،فصای زیرزمین،نداشتن تخصص فوق العاده مربی ها را از جمله مهمترین مشکلات ورزش بانوان در شیراز می داند..
او می گوید: بیشتر یاشکاه ها برای خانم ها صبح کار میکنند که من نمی توانم استفاده کنم و به این دلیل از کیفیت هیچ کدوم خبر ندارم و فعلا تنها ورزش من پیاده روی یک روز در میان به مدت ٣٠ دقیقه است.
زهره دبیر ورزش است و کارشناس ارشد تربیت بدنی و فیزیولوژی ورزش است.او می گوید: من خودم اصلا باشگاه نمی روم چون ورزش را به صورت اختصاصی انجام می دهم و نمی دانم کدوم باشگاه خوبه..
وی اختصاص ساعاتی از هفته به ورزش را ضروری می داند و می گوید: لازم هست که نسبت به مسایل روحی و جسمی خانم ها بیشتر تاکید شود و افرادی رو به این کار اختصاص بدهند.معتقدم چنانچه خود فرد به این امر مهم واقف بشه که ورزش رکن اصلی زندگی هر فردی هست بسیار تاثیر گذار خواهدبود.
وی مهمترین ضعف باشگاهها را عدم آگاهی مربیان به مسایل حقوقی این رشته و مسایل جسمانی و پزشکی افراد مراجعه کننده می داند.
به اعتقاد زهره با توجه به اینکه این روزها تقریبا در اطراف و نزدیکی همه ی منازل ی باشگاه ورزشی هست مانع خاضی برای ورزش کردن وجود ندارد. فقط علت اصلی آن برمی گردد به توجه نکردن بانوان به سلامت جسمانی خودشان و درگیری آنها با مسایل روزمره .بنابراین وقت و حوصله ای برای پرداختن به سلامتی روحی و جسمانی نمی گذارند.
سمیه به دوچرخه سواری علاقه دارد و می گوید :در شیراز فضای مناسبی برا این ورزش چه برای زن و چه برای مرد وجود ندارد. هرچند تعداد خیلی کمی از زنان در معابر اقدام به دوچرخه سواری می کنند که این موضوع هم خطرات جسمی دارد و هم اجتماعی. همانطور که می دانید متاسفانه ماها نمی توانیم آن گونه که دوست داریم زندگی کنیم. و این موضوع وقتی کارمند این سیستم باشی حادتره.
وی فضای محدود را یکی از مهمترین موانه ورزش بانوان در شیراز می داند و می گوید: در حال حاضر مثلا در باشگاه حجاب علاقمندان به ورزش مثل مور و ملخ تو هم می لولند و این موضوع درفصل تابستان حادتره. و متاسفانه یک شیراز هست و یک باشگاه حجاب. و این نه جوابگوی جمعیت شهره و نه وسعت شهر.
این بانو کمبود سرانه ورزشی در شهر،،عدم برنامه ریزی جهت شناسایی استعدادهای ورزشی به خصوص در رشته هایی مثل ژیمناستی،- عدم وجود امکانات استاندارد و به روز عدم وجود فرصت های برابر با آقایان و هزینه های بالای وسایل یک سری از رشته های ورزشی مثل کوه نو ردی را از دیگر مشکلات ورزش بانوان در شیراز می داند .
سمیه باشگاه حجاب را بهترین باشگاه ورزشی بانوان در شیراز می داند و در توضیح انتخاب خود می گوید:بهره مندی از فضای باز و محیطی که حس راحتی به آدم می ده دلیل انتخابم است چرا که اونجا تنها جایی هست که می توانی تعداد زیادی زن و دختر سالم و سرحال و با انرژی در هر سنی ببینی که با پوشش های راحت و رنگارنگ در حال ورزش کردن هستند.
مهری دیگر بانوی شیرازی هم می گوید: اگر باشگاهای ورزشی پزشک ارتوپد داشته باشند خیلی خوب است چرا که وقتی داری کار میکنی اشکال کار گرفته می شود و آسیب کمتری به ورزشکار می وارد می شد. ضمن اینکه مربی ها باید صلاحت کارشناسی داشته باشند.
مهری پیشنهاد می دهد: شرایطی فراهم شود که هفته ای یک الی دو بار خانم ها در فضای باز ورزش کنند.
به اعتقاد وی در حال حاظر باشگاه های حجاب وباشگاه پروشات باشگاه های خوبی برای ورزش بانوان در شیراز هستند.
یک خانم با تحصیلات فوق لیسانس و ۳۲ سال سن نیز می گوید:عمده ترین مشکل ورزش بانوان شیراز، باشگاه های بی کیفیت و قیمت های گران است.
وی می گوید: باشگاهها مکان مناسبی ندارند اکثرا زیر زمین هستند و بوی عرق می دهند.
این خانم که مدیر آموزشی یک شرکت است می گوید:رشته مورد علاقه من تنیس که تعداد باشگاههای مربوط به این رشته بسیار اندک و گران است.
وی باشگاه آیتن را به نسبت سایر یاشگاه ها بهتر می داند.
یک بانوی ۲۹ ساله دندانپزشک نیز می گوید:
مهمترین مشکل ورزش بانوان در شیراز عدم وجود باشگاههای مناسب و با تهویه مطبوع است
به اعتقاو وی وضعیت بهداشتی در اکثر باشگاهها مناسب نیست و هیچ کدام از باشگاهها ورزشی شیراز نیز باشگاهی که خدمات خوبی به ورزش بانوان بدهند نیستند.
زهرا دانشجوی رشته روانشناسی است و ۲۰ سال سن دارد.رشته ورزشی مورد علاقه اش تنیس روی خاک است که باید در فضای باز صورت بگیرد اما همین مسئله برای خانم های علاقمند به این رشته ورزشی تبدیل به یک معضل شده است.
هزینه بالای باشگاه ها از نظر زهرا که یک دانشجو است مانع دیگر ورزش بانوان در شیراز است.
او بهداشت باشگاه های خصوصی را قابل قبول می داند اما به طور کلی کیفیت بهداشت مکان های ورزشی خصوصا استخرها که آب آنها دیر به دیر عوض می شود را پایین می داند.
زهرا پیشنهاد می دهد برای بهبود ورزش خانم ها مکان های ورزشی بانوان بیشتر شود و هزینه ها هم کاهش یابد.
وی از ایتکه استخر شب ها تعطیله گلایه می کند اما دو استخر علوم پزشکی و مخابرات را به لحاظ رعایت بهداشت و هزینه مناسب قابل قبول می داند اما می گوید :این دو استخر خصوصا علوم پزشکی برای قشر خاصی است مگر اینکه پارتی داشته باشی!
سمیرا بانوی ۳۲ ساله شیرازی نیز می گوید: من به شنا علاقمندم اما متاسفانه با وجود اینکه شیراز استخرهای زیادی دارد ولی هیچکدام را نمی پسندم چون به بهداشت آنها مشکوکم.
ورزش بانوان نیازمند فرهنگ سازی است و به نظر می رسد اراده ای برای این کار وجود ندارد.
پردیس یه شنا علاقه دارد اما از وضعیت استخر شاکی است. می گوید: من یه استخر می رم که اونم چه عرض کنم.دارم دوش می گیرم یک دفعه یک نفر میاد بروبر نگات می کنه.چون حمام ها نه پرده دارند نه در.نظافت هم خیلی رعایت نمی شه.به ما می گن با آرایش تو آب نیاین ولی مربی ها معمولا آرایش دارند.کسی هم نیست که وقتی یکی بار اول میاد استخر راهنماییش کنه که باید کجا رفت یا مربی رو چطور پیدا کرد.
او می گوید متاسفانه حداقل در منطقه ای که من زندگی می کنم استخری که خانم ها هر روز استفاده کنند وجود نداره.فقط استخر احسان است که آن هم مردانه است.
زهرا هم مهندس کامپیوتر است.۲۵ ساله و شغل مشخصی هم ندارد!
او می گوید نبود باشگاه های حرفه ای و کمبود مربیان متخصص از جمله مشکلات ورزش بانوان در شیراز است.
ورزش های مورد علاقه او شنا و یوگا است و نسبتا از امکانان این رشته ها در شیراز راضی است.اما کمبود فضا و استاندارد نبودن مکان های این ورزش ها را مشکل آنها می داند.
وی از مسئولان می خواهد ورزش بانوان را جدی بگیرند و از شعار دادن در این زمینه پرهیز کنند چرا که بانوان شیرازی آنچه را به چشم می بینند قضاوت می کنند نه شعاری که مسئولان می دهند!
زهرا می گوید:کاشکی باشگاهایی چون باشگاه حجاب که مختص بانوان است بیشتر می شد.تصور کنید در برخی از مناطق شیراز چند باشگاه مخصوص بانوان داشتیم باور کنید به لحاظ اقتصادی هم برای اداره کنندگانش می صرفد کاشکی مسئولان از این منظر هم به قضیه نگاه می کردند!
به اعتقاد زهرا دو باشگاه اکسیژن و سالار باشگاه های خوبی برای ورزش بانوان هستند.
المیرا صدرا زندگی می کند و طبیعتا از امکانات کم شهر جدید صدرا رضایتی ندارد.
او می گوید:باشگاهی که می روم برای هر جلسه ورزش کردن ۱۲ هزار تومان دریافت می کند.مدتی است که ورزش را کنار گذاشته ام چون پولش را ندارم.از پیاده روی با مانتو و مقنعه در گرمای تابستان هم بیزارم پس لطفا نگویید در پارک و فضای باز هم می شود ورزش کرد!
وی از اینکه اکثر باشگاهها برای خانم ها شیقت عصر نمی گذارند ناراضی است و ادامه می دهد: بسیاری از خانم های علاقمند به ورزش شاغل هستند اما باشگاهها همچنان اصرار دارند شیفت صبح را به خانم ها اختصاص دهند!
المیرا پیشنهاد می دهد: کاش باشگاه ها مربی های حرفه ای و دلسوز بذارند و کار با دستگاه ها را به صورت دقیق به علاقمند ان یاد می دادند چون یه حرکت اشتباه می تواند کلی آسیب برساند.از طرفی اغلب مربیان کم حوصله هستند و نمی آیند بالای سر شما خوب توضیح بدهند تا کار با دسنگاه را دقیق یاد بگیری.
المیرا معتقد است: خیلی ها اضافه وزن دارند و می آیند باشگاه با دستگاه کار کنند .فکر می کنند کار با آن دستگاه وزنشان را کم می کند اما نه تنها نتیجه ای نمی گیرند بلکه جواب عکس می گیرند.عموم مردم از علم ورزش بی اطلاع هستندوهر اندامی یک ورزش خاص می طلبد.اما مربیان این چیزها را به آنها یاد نمی دهند.من یکی خودم گاهی مربیان را سین جین می کردم و اطلاعات را از زیر زبانشان می کشیدم بیرون.
او در پایان می گوید: مربیان احساس مسئوولیت نمی کنند و اشکال کار آدم رو به او نمی گویند.اگر هم بگویند خیلی سرسری و تند می گویند.خسته و بی حوصله!
آخرین بانویی که سراغش می رویم یک خانم ۲۶ ساله از محله سعدی است. نامش فاطمه است.می گوید:استخر و جکوزی و هیپ هاپ و آیروبیک و این قرطی بازی ها !مربوط به دخترهای بالا شهره.
فاطمه می گویدک در منطقه ما ورزش برای آقایان هم سخت وجود دارد چه برسد برای خانم ها با این وجود پیاده روی را از ما نگرفته اند هر چند به دلیل نوع پوشش خانم ها سختی های خاص خودش را دارد اما مجبوریم.
فاطمه معتقد است: ورزش بانوان در شیراز خلاصه شده در راهپیمایی خانوادگی که آن هم بهانه اش بردن جایزه است یعنی همان یکبار خانواده ها می آیند به هر حال یک تفریح دسته جمعی است که در آن شانس خود را برای بردن جایزه امتحان می کنید.
بنا بر این گزارش سهم بانوان شیرازی از بودجه ورزش اندازه سهمشان از زندگی است!سهم آنها از زندگی نیروی کار ارزان،موجودی لطیف برای فرونشاندن هوس مرد ایرانی با نقاب صیغه! و تعریف همسرشان از یک نصف روز کار در آشپزخانه است!
