از کوزه همان تراود که در اوست/زور تفنگ بادی به جنگ زدگان نرسید!/ستاره تیم،کی روش بود!

خبر پارسی – فرزاد صدری –وقتی علی کفاشیان آرزو کرد در مرحله حذفی با ژاپنی ها رودرو شویم اغلب کارشناسان فوتبال  اظهار نظر او را عجیب و غیر کارشناسانه توصیف کردند.آرزویی که به زعم من منطقی تر و فوتبالی تر بود چرا که به همان اندازه که ما از ژاپن می ترسیدیم ژاپن هم از ما هراس داشت با این تفاوت که اتفاقا تجربه نشان داده ایران مقابل حریفان قدرتمند،جنگنده تر و با روحیه تر حاضر می شود.
بازی احتمالی با ژاپن ضمن اینکه به لحاظ تجربه تاریخی به نفع ما بود این حسن را هم داشت که ما استرس شکست مقابل تیم عراق را به عنوان یک تیم رده دومی آسیا نداشتیم.باخت احتمالی ما به ژاپن استرس کمتری را به بازیکنان وارد می کرد به این معنا که آنها دغدغه باخت به یک تیم رده دومی را نداشتند و باخت به ژاپن باخت به قهرمان آسیا و یک تیم مقتدر در چندین ساله اخیر آسیا بود بر همین اساس معتقدم بازیکنان ما روانتر و رو به جلوتر بازی می کردند و اتفاقا این ژاپن بود که در صورت دریافت گل به بازی احساسی روی می آورد درست نقطه مقابل تیم های عربی که معمولا پس از دریافت گل روحیه تیمی خود را حفظ می کنند.
جدال فوتبال با عراق اگرچه جدال سنتی با فوتبال کشورهای حوزه خلیج فارس نبود اما به هر حال فوتبالی ایرانی – عربی بود و هنوز می توان تنش های سیاسی بین دو کشور را در بازی بین دوتیم مشاهده کرد.
شاید خوشحالی عجیب عراقی ها پس از بازی، حساسیت فوتبال ایرانی – عربی را برای ما آشکار می کند،حساسیت کاذبی که قطعا مقابل ژاپن نداشتیم و می توانست به نفع ما تمام شود.
با همه این احوال آنچه که مقابل بازی با عراق مشاهده کردیم به زعم من عملکردی ستودنی بود.بازی با یک گل به سود ایران و برتری نسبی ما پیش می رفت که درست یا غلط،پولادی از زمین اخراج شد.اخراجی که می شود از زاویه دیگری هم به آن نگاه کرد و نتیجه گرفت که بزرگ نمایی و تمارض به خطای شدید حریف گاهی نتیجه نمی دهد و می تواند شما را یک عمر پشیمان کند!
بدون تردید تا قبل از اخراج پولادی تیم ایران سوار بر بازی بود و بر اساس همین منطق می توانستیم گل های دیگری را از سوی ملی پوشان منتظر یاشیم اما اتفاقات فوتبال همیشه برای یک تیم خوشایند و برای تیم دیگر ناخوشایند است و در این بازی،اتقاقات به نقع ما رقم نخورد با این وجود سربازان کارلوس کی روش که بدون تدارکات لازم به میدان جنگ رفته بودند در بازی یا عراق هم شجاعانه جنگیدند و فعل خواستن را صرف کردند.برگشتن به بازی با وجود یک یار کمتر کار بسیار سختی است که بازیکنان ما به فرماندهی مرد پرتغالی از پس آن برآمدند و البته وداع با پنالتی وداع تلخی است که گریبان بزرگترین و تکنیکی ترین تیم ها را می گیرد.نموته بارز آن وداع تلخ تیم پرستاره و بسیار تکنیکی برزیل در سال ۱۹۸۶ مقابل فرانسه. هرچند فرانسه هم در آن سال تیمی قابل ستایش با ستارگانی بزرگ بود.
باید باور کنیم بضاعت فوتبال ما همین است و از کوزه همان تراود که در اوست.فوتبال ایران هیچ ستاره و بازیکن فانتزی نداشت که بخواهیم به جادوی او تکیه کنیم.سالهاست از دل این لیگ خداداد عزیزی یا علی کریمی یا علی دایی و یا مهدی مهدوی کیا بیرون نیامده و از این فوتبال بی ستاره که ستاره اش کارلوس کی روش بود نمی توان انتظار معجزه داشت.
کارلوس کی روش هم بدون شک نقاط ضعفی دارد که شاید مهمترین آن فوتبال محافظه کارانه است اما یادمان باشد نسل طلایی فوتبال ما در دهه ۶۰ با ناصر ابراهیمی شکست خورد.نسلی که ناصر محمد خانی و چنگیز و علیدوستی و بیانی ها را داشت.بعدها و نسل طلایی اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد هم نتیجه نگرفت و بهترین نسل فوتبالی ما نیز در سال ۱۹۹۶ یه فینال راه نیافت.ته مانده بزرگان فوتبال ما را برانکو رهبری کرد که او هم موفق نشد تیم را به فینال ببرد.
یادمان باشد همه منتقدین تیم کارلوس کی روش ژاپن را مدعی اصلی قهرمانی می دانستند اما ژاپن از تیمی باخت که ما او را یک هیچ برده بودیم.۱۲۰ دقیقه نبرد پایاپای را باید به کی روش و بازیکنانش تبریک گفت به تیمی که به قول شاغلام پیروانی با تفنگ بادی به جنگ ژ۳ رفته بود!هرچند باخت به عراق باخت به ژ۳ نبود باخت به جنگ زدگانی بود که آمده بودند در قامت یک ملت خود را به دنیا اثبات کنند.
حسین عبدی که در برنامه آسیا ۲۰۱۵ شرکت کرده بود به نکته ای اشاره کرد که همه حرف مرد پرتغالی تیم ملی بود.او گفت انگلیسی ها به تحقیقاتی همه جانبه دست زدند که چرا فوتبال ملی آنها موفق نیست اما آلمان ها در سطح ملی بسیار موفق هستند؟یکی از مهمترین نتایجی که انگلیسی ها گرفتند این بود که بازی های تدارکاتی آلمان ها چندین برابر انگلیسی ها بود.
با این توصیف نباید اننتظار داشت تفنگ بادی در دنیای مدرن امروز برنده شود.همین همسایه جنوبی که درگیر جنگ داخلی است حدودبیست بازی تدارکاتی از ما بیشتر داشت!

سردبیر

See author's posts