خبر پارسی – حمید رضا بیدخام – می چرخانیم به باغ ، به بهشت ، به طراوت شکوفه و باران . می گردانیم به خواب ، به رویا ، به اشتیاق دوباره خیال . می رقصانیم به باد ، به غبار ، به گیجتابی نور و نگاه .
می دوانیم به شب ، به مهتاب ، به خلوت خوب آسمان .
می گشاییم به شعر ، به شور ، به اعتلای عمیق سکوت .
می سپاریم به آب ، به رود ، به راز مقدس روان .
می رسانیم به صدا ، به نجوا ،به جادوی ناز و نیاز .
می لغزانیم به خود ، به خدا ، به خلوت خوب دعا .
ایستاده ام در خنیای زمینی که با نفس های تو جوان شده . جایی بین جنوب و شرق که مختصات قلب من است . زمینی که آسمانش مهربانیست . بزنگاه بهار است در زمستان های استخوان کوب . از شرجی و شهد نخلهایش که بگذری . از لیموی یگانه تنگ تکابش که بگذری . با عطر گیج نرگسش چه میکنی دل ؟
جنوبی که باشی ، بهبهانی که باشی ، از دلت تا دریا راهی نیست .
یک نفس عمیق با عطر نرگس …
