خبر پارسی – رضا ساکی – راستش ریا نباشد دو تا دوست و چهار پنج نفر آشنا در استرالیا دارم اما در تمام طول بازی ایران و بحرین و ایران و قطر به این فکر می‌کردم که این همه ایرانی در استرالیا چه می‌کنند؟ چرا این‌قدر هم‌وطن داریم در آن‌جا، در آن سوی اقیانوس‌ها. اصلا چرا هر جا تیم ملی‌مان بازی می‌کند هم‌وطنان هم آن‌جا هستند. اصلا این هم‌وطنان کی رفتند؟ چطور رفتند؟ چرا رفتند؟ در تمام مدت بازی با بحرین و قطر نمی‌دانستم باید از این حضور این همه هم‌وطن خوشحال باشم یا غمگین؟ از طرفی خوشحال بودم که این‌قدر هم‌وطن در استرالیا داریم و از طرفی با خودم می‌گفتم اگر این همه نیروی متخصص که در استرالیا داریم در کشور خودمان بودند چقدر خوب می‌شد. راستش ریا نباشد آن دو تا دوست و چهار پنج نفر آشنایی که در استرالیا دارم همه دکتر و مهندس هستند و جزو فرهیختگان جامعه به شمار می‌روند و آن‌جا برای خودشان کیاوبیایی دارند.
به هر حال ما ایرانی‌ها در همه مکان‌های باکلاس دنیا هستیم. یعنی مگر میزبان یک مسابقه مثلا توگو باشد که در آن ایرانی پیدا نشود وگرنه ایرانی همه جا هست. یعنی ایرانی یا توی پاریس و نیویورک و ملبورن و تورنتو و ونیز و برن است یا در فکر پاریس و نیویورک و ملبورن و تورنتو و ونیز و برن است. البته برخی هم در مسیر پاریس و نیویورک و ملبورن و تورنتو و ونیز و برن گیر موج دریا و گارد ساحلی و پلیس مرزی می‌افتند که امیدواریم هرچه زودتر آزاد بشوند.
عجالتا در استرالیا مشکلی بابت تماشاگر نداریم و از بس که فرودگاه‌های‌مان محل پریدن بودند تا نشستن، ورزشگاه‌های اقصی نقاط جهان پر از ایرانی است. ایرونی غصه نخور، سیدنی ماٌمنته.
