خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی – سایت سیدنی مورنینگ هرالد با انتخاب تیتر فوق گفت و گوی خود را با کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی درج کرده و بر روی جملات تاکیدی کی روش با انتخاب تیتر فوق تاکیدی دوباره کرده است.کی روش در پاسخ به خبرنگار استرالیایی می گوید:«قهرمانی ایران در رقابت های جام ملتهای آسیا واقع بینانه نیست.مشکلات مالی فدراسیون فوتبال و موضوع تحریم ها و محدود شدن بازی های تدارکاتی با انجام دو بازی با تیم های کره جنوبی و عراق،اجازه نداد که تیم ملی به آمادگی آرمانی برسد،به همین دلیل ایران را نباید به عنوان یک مدعی،به حساب آورد.»
این مطالب همه حرف های کارلوس کی روش است که در آخرین مصاحبه خود بیان کرده است.آیا هدف کی روش از بیان این مطالب و ارائه تحلیلی،با مضمون تیتر فوق،نوعی فرار رو به جلو است؟!یا اینکه او قصد منحرف کردن توجهات از تیم ملی را دارد؟
هر دو هدف و منظور روشی است که از نظر روانشناسی،در جهت کاهش ابهت و توانمندی های پنهان تیم ملی است که انعکاس روانی این قدرت پنهان و تاریخی فوتبال ایران،در ذهن و زبان و روان رقیبان نوعی افول و کاهش و کم خطری را القا می کند.اگرچه تیم ملی در روند آماده سازی خود با مشکلاتی نظیر کمبود بازی های تدارکاتی و اثرات منفی تحریمی،دست و پنجه نرم کرد اما فراموش نکنیم که بازیکنان انتخاب شده،از نظر آمادگی جسمانی و روانی و تیمی و فردی،در حد قابل قبول و نسبتا ایده آلی به سر می برند،زیرا این گروه از بازیکنان،از درون رقابت های فشرده لیگ برتر و لیگ های دیگر کشورها بدون کمترین فاصله زمانی،مستقیما به تیم ملی دعوت شده اند.بنابر این نمی توان این گروه از بازیکنان را که با انگیزه های فراوان و با تلاشی مضاعف به مرز آمادگی مطلوب رسیده اند،به عنوان یک تیم خطرناک و مدعی به حساب نیاورد.فوتبال ایران به دلیل سوابق تاریخی در فوتبال قاره کهن،همیشه به عنوان یک فوتبال با کیفیت،و قابل اعتنا و با پتانسیل های پیدا و پنهان،مطرح بوده است که حریفانش در همه حال،روی این فوتبال حساب جداگانه ای باز کرده اند.
برخلاف تحلیل و دیدگاه و نگاه آقای کی روش،در باره تیم ملی این تیم از سایر مدعیان حال حاضر هیچ چیزی کم نداشته و مزیت حضور در جام جهانی برزیل،بر قابلیت های فردی و گروهی تیم ملی افزوده است.
تیم ملی را نباید در چشم رقیبان ضعیف و فاقد توانایی های یک مدعی معرفی کرد.وقتی رقیبان با نگاهی ترس خورده با واژه خطرناک از تیم ملی سخن می گویند،سخن گفتن با مضمون بی اثر کردن این ترس و کم خطر نشان دادن تیم ملی،چیزی نیست جز جرات دادن به حریفانی که از “قدرت پنهان” ایران با واژه خطرناک،پیشاپیش سخن گفته و از آن سابقه ای را هم داشته اند.
آقای کی روش!فوتبال ایران با آن سبک و سیاق خود،در برخی موارد نشان داده است که هیچ گاه نمی توان به آن بی اعتنا بود و یا از سر رفع مسئوولیت حرف و تحلیل ناسنجیده ای،در باره آن ارائه کرد.هیچ عقل سلیمی به دنبال اثبات این دیدگاه نیست که بگوید:«این تیم مثلا باید قهرمان شود!»در فوتبال هیچ باید و خواست و اراده گرایی وجود ندارد،زیرا از درون صدها حادثه و مهارت و رویداد فردی و گروهی و تصادفی نتایج رقم می خورند،اما نمی توان و نباید آگاهانه،کمبودها و محدودیت ها را بیش از اندازه بزرگ کرد.نه مبالغه در توانمندی ها و داشته ها بر قدرت واقعی و روانی تیم ملی می افزاید و نه بزرگ نمایی کمبودها و محدودیت ها نشان دهنده واقع بینی است.در حال حاضر زمان برای گفتن این حرف ها گذشته است.در آستانه اولین دیدار،تیم ملی تنها تنها به تمرکز و آرامش نیاز دارد ولا غیر!
