خبر پارسی – فرزاد صدری – ۱ – خدا دایی را بغل کرده….این جمله ماندگارترین دیالوگ یک ستاره فوتبال است.دیالوگی که اگر برای گوینده اش معنایی جز خوش شانسی ندارد برای تحلیلگران اجتماعی معنای سختکوشی و تلاش می دهد چرا که خداوند قطعا اجر و پاداش تلاش انسان را می‌دهد او اگر دایی را بغل کرده حتما برای سعی و تلاشش بوده.خداوند با نگاه مهربانش از خیلی گناهان می گذرد اما قطعا انسان منفعت طلب را بغل نمی کند…
۱- شاید کمتر کسی باور می کرد اولین تجربه مربی گری علی دایی توام با قهرمانی شود او درست در روزی به عنوان بازیکن – مربی در تیمی متوسط قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران شد که در جام جهانی ناکام بزرگ نام گرفت و همه کاسه و کوزه های ناکامی تیم برانکو را بر سر او شکستند!درست در روزهایی که برخی لگد پرانی می کردند و ساک پزشکی را هدف می گرفتند و با ایجاد مثلث شوم وی را از پاس های خود دریغ می کردند همه از او انتظار داشتند چرا که دایی در همه روزهای سیاه فوتبال ایران رابین هود وار به نجاتش شتافته بود. روزهایی که با طحال پاره و سر شکسته جور ناکامی مربیانش را می کشید تا بعدها همین مربیان مدعی با ادبیاتی لمپن وار به او بتازند و شاگردیش در تیم ملی را به رخش بکشند!دایی در فوتبال ایران اگر هم شاگرد کسی بوده شاگرد حجازی به عنوان کاشفش و پروین به عنوان مربی اولین تیم مهمش بوده وگرنه هیچکس نمی تواند مدعی شود یک فوتبالیست ۲۷ ساله را آموزش داده…دایی اگر هم در فوتبال چیزی از کسی آموخته از مربیان بزرگ خارجی اش آموخته او فرهاد مجیدی یا مهدوی کیا جوان نبود که مایلی کهن به فوتبال معرفی اش کند …
۲- علی دایی را می توان هاشمی رفسنجانی فوتبال ایران نامید اگر هاشمی را به درستی سردار سازندگی و امیر کبیر انقلاب لقب دادند دایی نیز اولین پرچمدار فوتبال ایران در دنیا و آقای گل این رشته پرطرفدار است.روزهایی که او کرور کرور گل می زد تا احمدی نژادِ این فوتبال، با لقب لوک خوش شانس از خوشحالی در پوست خود نگنجد و فنی ترین جمله اش در بین دو نیمه بازی «درود بر شرفتان» باشد!اگر هاشمی بعد از ناکامی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ ققنوس وار مرد اول خبرگان رهبری شد دایی نیز بعد از ناکامی در جام جهانی ققنوس وار با سایپا مرد اول فوتبال ایران شد و جالب اینکه آخرین حضورش در مستطیل سبز نیز با گل توام بود.اگر در همه این سال ها هر کس و ناکسی به هاشمی تاخت تا یادشان برود که نهضت زنده است تا هاشمی زنده است در همه این سال ها نیز هر کس و ناکسی به دایی تاخت تا یادشان برود فوتبال ایران اگر در دنیا زنده است به یمن پرچمداری دایی زنده است.اگر هاشمی همواره سربازی فداکار در عرصه سیاسی جمهوری اسلامی باقی ماند دایی نیز سربازی فداکار برای فوتبال باقی ماند اگر هاشمی دشمن قسم خورده ای چون احمدی نژاد دارد دایی نیز دشمن قسم خورده ای چون مایلی کهن دارد اگر هاشمی روزگاری دست احمدی نژاد را گرفت تا استاندار شود دایی نیز با گل هایش به یاری مایلی شتافت تا زود از نیمکت ملی خداحافظی نکند اگر هاشمی در همه این سال ها فحش خورش ملس بوده دایی نیز در همه این سال ها ملس فحش خورده اما کیست که فداکاری های این دو را در عرصه سیاست و فوتبال فراموش کند؟
۳- وزیر ورزش دستور پیگیری آزادی مایلی کهن از زندان می دهد او در پارادوکسی عجیب خود از دایی شکایت می کند و شعار دوری حاشیه از ورزش می دهد!چه حاشیه ای بالاتر از شکایت وزیر ورزش یک کشور از اسطوره فوتبالش!او معلم است؟درس اخلاق را با شکایت می دهند؟!
۴- عادل فردوسی پور خود و برنامه اش به اندازه کافی محبوب و مشهور هستند.عادل کم برای فوتبال ایران فرهنگ سازی نکرده است اما سئوال از علی کریمی در مورد علی دایی در حالی که همه علاقمندان به فوتبال جنس رابطه این دو را می دانند و پخش پاسخ علی کریمی از برنامه ای که میلیون ها هوادار دارد و اغلب آنها دایی و کریمی را دوست دارند جز تاسف و غصه چه چیزی به مخاطب می دهد؟اگر عادل و برنامه اش محبوب و مشهور نبودند شاید حق با او بود اما فرهنگ سازی در آن برنامه نود کذایی در حالی که دنبال مقصر پدیده بازیکن سالاری هم می گشت رودررویی دو اسطوره فوتبال این مرز و بوم بود؟
انگار این فوتبال همه چیزش به همه چیزش می آید!مربی به بازیکن خود توهین می کند،بازیکن از مربی اش شکایت می کند و وزیر از اسطوره ورزشی اش ! برنامه نود هم که قرار بود در فوتبال سالم سازی کند دو اسطوره این رشته ورزشی را به جان هم می اندازد…
۶-فوتبال ایران با علی دایی به بطن خانواده های ایرانی راه یافت. در اوج بازی های ملی این علی دایی بود که دعای مادران این سرزمین را به دنبال خود داشت بچه ها او را «دایی علی» صدا می زدند و مادر بزرگ ها برای «دایی » بچه ها نذری می دادند.در تمام این سال ها هر زائری از حج و کربلا بازگشت خاطره ای فوتبالی با خود سوغات آورد وقتی از آنها سئوال شده بود ایران؟ علی دایی؟…
بهترین خاطرات فوتبالی ما با دایی علی رقم خورده است او شاید دایی مهربانی نباشد اما جنگیدن و مبارزه از مهمترین درس های این دایی اخموی ملت است درست مثل هاشمی رفسنجانی که هرچه سنش بالاتر رفت روحیه مبارزه جویی اش بیشتر و بیشتر شد قدر این مبارزان را بیشتر بدانیم،هرچه باشد در آغوش خدا جای گرفته اند و بوی ملکوت می دهند!
راستی علی آقا بیانیه ات پس از گذشت از شکایتت به مایلی عجیب به دلمان نشست کاش استاد معنای گذشت را از شاگردش یاد می گرفت!
