خبر پارسی – عبدالصمد ابراهیمی _صدور حکم قطعی دادگاه تجدیدنظر درباره شکایت علی دایی از مایلی کهن، با واکنش احمد عابدزاده مواجه شده است.این نوشتار دفاعیه ای برای دایی دربرابر اظهارات عابدزاده نیست و البته بر این باور است که حرمت عقاب آسیا باید محفوظ بماند اما نگاهی به گفتار او دارد تا یکطرفه به قاضی نرفته باشیم.
عابدزاده در حالی به حمایت از مربی خود پرداخته و از تدین و دینداری حاجی مایلی سخن می گوید که اتفاقا ما نیز بر اساس همان اسلوب و معیارهای دینداری با حاجی متدین فوتبالمان حرف داریم.
در باره متدین بودن افراد ما نمی توانیم نظری بدهیم اما حداقل همان دینی که بزرگانش گفته اند هر کس کلامی به من یاد بدهد مرا بنده خود کرده روایت هایی دارد از فرمایشات خدا با حضرت موسی که می فرمایند موسی تا زمانی که مطمین نشده ای که گناهانت بخشیده نشده به عیوب دیگران نپرداز!
کدام اصول دین ما رفتارهای مایلی کهن در دادن القابی زشت و تمسخر نام خانوادگی شاگردانش را می پسندد؟
عابدزاده می پرسد چرا مایلی کهن علیه من و مهدوی کیا و…. حرف نمی زند؟ و ما می پرسیم پورحیدری و جلال طالبی و حسین فرکی هم مربی دایی بوده اند.چرا آنها در نقش معلم و پدر او اینگونه اظهار نظر نمی کنند؟
مربی یعنی پدر؟یعنی معلم؟کدام معلم نه به دایی به دیگر شاگردش قلعه نویی آنگونه می تازد و با گروهبان قندلی و گنده باقالی جمله می سازد؟
این چه شیوه معلمی و پدری است که بر خلاف گفتارهای دین ما که می گوید عیوب دیگران را درخفا به خودشان بگوییدنه در ملا عام فریاد بزنید به حاجی متدین فوتبالمان جواز داده که درباره قد کوتاه و به قول خودشان کوتوله بودن این و آن در رسانه ها نظر بدهد یا محل تولد این و آن را مضحکه نماید؟
احمدرضا مدعی است که اگر دایی دوباربا نرمش جواب حاجی را می داد او سکوت میکرد.مگر فردوسی پور بارها و بارها به مایلی کهن نگفته که همواره حفظ حرمت او را واجب می داند و هربار هم با حملات حاجی مواجه شده است؟
داییدردعوای با مایلی کهن شروع کننده بود؟اصلا همه اتهامات مایلی کهن را هم اگر صحیح بدانیم که البته محکومیتش در دادگاه نشان می دهد نتوانسته نه در دادگاه بدوی ونه تجدید نظر آنها را ثابت نماید، چه کسی به او مجوز داده که در رسانه علیه شاگردش مصاحبه کند؟چراهمه چیز را به قانون نمی سپارد؟
دایی مورد اتهام قرار گرفته و دو راه داشت.یا خودش وارد دعوا شود یا کار را به قانون بسپارد او راه دوم و متطقی را بر گزیده و آنچه نادیده گرفته می شود این است که مایلی را دایی به زندان نفرستاده بلکه اظهارات خود او و بی قانونی اش وی را مستوجب کیفر دانسته است.دایی اگر در مقابل آن همه هجمه سکوت میکرد آیا متهم نمی شد که حتما ریگی به کفش دارد؟
احمدرضا در برابر رفتار کولی بالی و فحاشی وی که غیر از خود او هیچکس متوجه اش نشده بود عنان از کف می دهد و مقابل بیننده های تلویزیونی کاری میکند کارستان چگونه توقع دارددایی در برابر مصاحبه های بی پایان جناب سرمربی سکوت کند؟ پاسخ این سوال این نیست که کولی بالی را نباید با حاجی مایلی قیاس کرد کما اینکه جرم حاجی علنی و ثابت شده بود و فحاشی کولی بالی نه،حاجی اگر معلم و مربی است کولی بالی هم بازیکن خارجی و مهمان.مهمان هم حرمت دارد.ندارد؟
احمدرضا میگوید حرفی با دایی ندارد و نباید هم داشته باشد که در دعوای بی پایان مایلی با دایی و قلعه نویی و اصغر شرفی و فردوسی پور و فتح الله زاده و افشین قطبی ،عابدینی و کاشانی و رویانیان و… هیچکس نخواست به حاجی بگوید کوتاه بیاید و اینگونه حرمت ها را زیر سوال نبرد.آن روزها همه سکوت کردند و امروز آیا می شود وساطت کرد؟امروز به حکم قانون مایلی کهن محکوم به زندان است و قانون مجوزی برای زندان رفتن عابدزاده و فریاد شیران به جای او ندارد که شاید و البته شاید به خاطر همین مجوز نداشتن است که امروز برخی ها می خواهند جانشین او در زندان شوند!
به زندان رفتن مایلی کهن در پی حضور او در دادگاه و استماع مکرر دفاعیاتش و البته قرایت لایحه وکیلش حادث شده و او نه یک مظلوم که امروز به حکم قانون یک مجرم است.متاسفانه معلم و مربی و پدر هم گاهی مجرم می شود.باورنمی کنید صفحات حوادث روزنامه ها را بخوانید.
