خبر پارسی – شروع سال تحصیلی است و آقا اجازه واژه آشنای مهر ماه .رفتار برخی مدیران دولت در هفته دولت با سایت حامی دولت به گونه ای بود که یاد گرفتیم بدون اجازه چیزی ننویسیم،بدون اجازه نه تعریف دهیم نه انتقاد کنیم!
آقای استانداریادمان نمی آید از شما پست یا سمتی خواسته باشیم .یادمان نمی آید چوب لای چرخ رو به جلوی دولت گذاشته باشیم.یادمان نمی آیدبا منتقدین شما همصدا بوده باشیم و ناامیدی را جای “امید” و “تدبیر” را فدای جهل کرده باشیم.هر چه نوشتیم و هر چه گفتیم حمایت از دولت بود.دولتی که دوستش داشتیم و داریم والبته نیک می دانیم که دولت منفک از نظام نیست که حکم ریاستش را رهبر عزیز انقلاب تنفیذ کرده است لذا دوست داشتن دولت برآمده از نظام دوست داشتن نظام مقدس جمهوری اسلامی است اما با این وجود برای نوشتن همین چند سطر هم نگرانیم.
آقای استاندار به دولت تدبیر و امید رای دادیم که نگران نباشیم.رای دادیم که بی دغدغه بنویسیم و انتقاد کنیم .رای دادیم که بگوئیم شرکت در انتخابات رای به نظام و برقراری جمهوری اسلامی است اما گویا عشق ما به جمهوری اسلامی حداقل از سوی برخی مدیران و نهادها در شیراز یک طرفه است و هرچه بیشتر به جمهوری اسلامی عشق می ورزیم نگرانی برخی بیشتر می شود!
آقای استاندار با این توصیف اجازه داریم دلخور شویم؟اگر دلخور شویم به برخی مدیران تازه کار دولت برنمی خورد؟اجازه داریم گلایه کنیم چرا از هفته دولت به این طرف مدیران منصوب به دولت سراغی از سایت حامی دولت نگرفته اند؟با طرح این سئوال متهم به تبلیغ علیه کسی و چیزی نمی شویم؟!!
یادش بخیر روزگاری نه چندان دور در دولتی که اجازه ندارم اسمش را بیاورم!،می خواندیم : برای حرف تازه اجازه بی اجازه!برای عشق تازه اجازه بی اجازه!
جناب استاندار عشق تازه ما دولت تدبیر و امید است اما گویا برای دوست داشتن این دولت باید از بعضی ها اجازه بگیریم!!! گویا برای گلایه کردن از یک مدیر بی تجربه و تازه کار هم باید اجازه بگیریم!
آقا اجازه می تونیم به دولتی که دوستش داریم مهر بورزیم؟مهر ماه است آقا فصل اجازه گرفتن!!!!
کاملا درست است