وقتی بخشدار و شهردار و آبدارچی اداره غله… خط قرمز نظام می شوند!

خبر پارسی – تفاوتی نمی کند شهردار باشند یا فرماندار،عضو شورای شهر باشند یا یاور شورا،بخشدار باشند یا دهیار،مدیر کل باشند یا معاون اداره در فلان شهر دور افتاده استان، امام جماعت روستای فلان در بخش فلان باشند یا خطیب نماز جمعه،رئیس دانشگاه باشند یا عضو ساده بسیج دانشجویی،ارتشی باشند یا سپاهی،پلیس راهنمایی رانندگی باشند یا پلیس فتا،عضو جبهه فلان باشند یا حزب بهمان همه و همه خود را خط قرمز نظام می دانند و انتقاد از خود را زیر سئوال بردن نظام تلقی می کنند!

بیانیه فلان حزب را کار کنی اقدام علیه امنیت ملی تلقی می شود!از آبدارچی اداره غله برای چای کمرنگش ایراد بگیری متهم به تبلیغ علیه نظام می شوی!عملکرد امام جماعت نمازخانه فلان اداره را نقد کنی متهم به زیر سئوال بردن روحانیت شیعه می شوی!از عملکرد فلان سایت اصولگرا ایراد بگیری،آرمان های انقلاب را زیر سئوال برده ای!سخنران روز خبرنگار انتخاب شوی،گناه کبیره مرتکب شده ای و تریبون نظام را در اختیار افراطیون قرار داده ای!

در مقابل ناسزا و توهین از خودت دفاع کنی،براندازت می دانند!از حقوق شهروندی بگویی جاسوس اجانب خوانده می شوی…..

همه این اتفاقات همین حوالی رخ می دهد،جایی که شیراز پایتخت فرهنگی نامیده می شود و مدعی سومین حرم اهل بیت است.با این همه اینجا و در شهر رسانه ها هیچ رسانه مستقلی جرات ابراز وجود ندارد وگرنه متهم به گرفتن «دلار» از صدای آمریکا و دریافت حقوق با «پوند» از بی بی سی می شود!

همین دیروز یک آدم حزبی از آن حزب های قدیمی ،خبر پارسی را تهدید می کند که به جرم عبور از خط قرمز نظام و مخدوش کردن فعالیت های سراسر ارزشمدار حزب مطبوعش به دادگاه شکایت می کند!

همین چند روز پیش یک ارگان نظامی متهمت می کند که نویسنده بیانیه فلان حزب سیاسی فلان نویسنده خبر پارسی است و قرار است شورای تامین در این رابطه تشکیل جلسه دهد!

قبلا هم گفتیم  مشی خبرپارسی مشخص است . قوانین قضایی و امنیتی مملکت ما هم مشخص است. نظام جمهوری اسلامی نظامی مبتنی بر آزادی بیان بوده و چارچوب ها و خطوط قرمز آن کاملا مشخص است.

قبلا هم گفتیم در میان غوغای پر تعداد سایت های اصولگرا، تحمل یک صدای مخالف کار سختی نیست. ما را هم تهدید نکنید زیرا به آنچه مبانی این نظام است پایبندتر از خیلی هایی هستیم که «چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند». بساط تهمت و اتهام زنی تان را در چهارسوق دیگر بازار پهن کنید، این کالا مدتهاست با چاشنی «بگم بگم» از رونق افتاده و مخترعش هم از ساخت آن پشیمان است. آنچه قانون حکم کند گردن می نهیم و در مقابل زیاده خواهانی که میز و منصب و صندلی را میراث جاودانه خود می دانند می ایستیم تا شایسته سالاری که درس اول اسلام و نظام ماست رواج یابد و عده ای برای بقا به هر ریسمانی چنگ نیاندازند.

نیازی به توضیح ندارد که بگوئیم مقصود از آزادی بیان روشن است و آزادی در اظهار عقیده و ابراز آن; آزادی انتقاد; آزادی ابراز موضع سیاسی و . . . از مصادیق آزادی بیان است .

این مقوله از آزادی در اسلام دقیقا همان چیزی است که هم در قانون اساسی و هم در قوانین عادی به وضوح تبیین شده است .

بارها شنیده و خوانده ایم که پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: «الا کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته; آگاه باشید همه شما نگهبان و مسئول از مجموعه تحت مسئولیت خویش می باشید .»

آیا ترسیم خطوط قرمز مورد اشاره در بالا با این حدیث گهر بار پیامبر منافات ندارد؟!

حضرت علی (ع) نیز، در دوره حکومت خود نه تنها آزادی بیان را محدود نکرد، بلکه با صراحت بر گسترش این آزادی تاکید ورزید و فرمود:

«. . . فلاتکلمونی بما تکلم به الجبابره و لاتتحفظوا منی بما یتحفظ به عند اهل البادره و لاتخالطونی بالمصانعه و لاتظنوا بی استثقالا فی حق قیل لی . . . ; آن سان که با جباران سخن می گویند با من سخن مگویید و از من پنهان مدارید آن چه را از مردم خشمگین به هنگام خشمشان پنهان می دارند . هم چنین به چاپلوسی و تملق با من رفتار نکنید و مپندارید که گفتن حق بر من گران می آید .»

امام علی (ع)، در مدت حکومت خویش در برخورد با خوارج تا جایی که تنها اظهار نظر بود و بس، آنان را آزاد گذاشت، با این که برخورد آن ها بسیار سخیف و به دور از ادب بود، ولی موضع مولا در نهایت سعه صدر و خویشتن داری بود . بی ادبی آن ها همین بس که به هنگام نماز جماعت امام علی (ع) گوشه ای می ایستادند و فرادی نماز می خواندند!

به هنگام خطابه حضرت سر و صدا به راه می انداختند و مزاحم استفاده مردم از خطابه دلنشین حضرت می شدند!

به هنگام نماز حضرت، با خواندن آیات کفر و شرک به امام تعریض داشتند!

ولی امام، با صبر و حلم و بردباری و سعه صدر می فرمود:

«لکم عندنا ثلاث خصال: لا نمنعکم مساجد الله ان تصلوا فیها و لانمنعکم الفی ء ما کانت ایدیکم مع ایدینا و لانبدؤکم بحرب حتی تبدؤنا; شما نزد ما سه چیز را دارید ۱ – مانع نماز خواندن شما در مسجد نمی شویم ۲ – حق تان را از فی ء (بیت المال) قطع نمی کنیم مادامی که دستتان در دست ماست; (یعنی دست به توطئه عملی علیه حکومت نزدید). ۳ – تا شما جنگ را آغاز نکردید، ما نبرد نمی کنیم (ما آغازگر جنگ با شما نیستیم).

بر همین مبنا است که مقام معظم رهبری نیز معتقدند«گرایش‌ها و اندیشه‌های سیاسی در جامعه اسلامی آزاد است و هیچ کس را به جرم داشتن یک تفکر سیاسی یا علمی نمی‌توان مورد تعقیب قرار داد، اسلام اجازه این کار را نمی دهد.»

سخنان بزرگان در این موارد بسیار است اما متاسفانه کوتاه قامتان فکری در استان فارس که برخی حتی اولین تجربه مدیریت را می گذرانند،انتقاد از خود را مترادف با انتقاد از نظام می دانند بی آنکه بدانند اصول بیست و دوم تا بیست و چهارم از فصل سوم قانون اساسی می گوید:

اصل‏ بیست و دوم: حیثیت‏، جان‏، مال‏، حقوق‏، مسکن‏ و شغل‏ اشخاص‏ از تعرض‏ مصون‏ است‏ مگر در مواردی‏ که‏ قانون‏ تجویز کند.

اصل‏ بیست و سوم: تفتیش‏ عقاید ممنوع‏ است‏ و هیچکس‏ را نمی توان‏ به‏ صرف‏ داشتن‏ عقیده‏ ای‏ مورد تعرض‏ و مؤاخذه‏ قرار داد.

اصل‏ بیست و چهارم: نشریات‏ و مطبوعات‏ در بیان‏ مطالب‏ آزادند مگر آنکه‏ مخل‏ به‏ مبانی‏ اسلام‏ یا حقوق‏ عمومی‏ باشد. تفصیل‏ آن‏ را قانون‏ معین‏ می‏ کند.

این کوتاه قامتان فکری البته معنای توطئه  و فتنه را خوب می دانند که اگر نمی دانستند سخن رقیب و منتقد خود را عبور از خط قرمز تلقی نمی کردند!!

بازهم می گوئیم هیچکدام از شخصیت های مورد اشاره در این یادداشت نه تنها خط قرمز نظام که خط زرد نظام هم نیستند!

سردبیر

See author's posts