خبرپارسی – مستانه مرتب – آیا تا به حال فکر کرده اید غذایی که می خورید تا چه حد قابل اعتماد است و سلامت شما را تضمین می کند؟
متاسفانه حقیقتی تلخ گویای این است که در کشور ما، اکثر مواد غذایی بخصوص اغذیه صنعتی و کارخانه ای از کیفیت پایینی برخوردار هستند و با وجود طعم های دلچسب،مضرات فراوانی دارند.به راستی چه کسانی به این کارخانه های مرض آور مجوز می دهند و نظارت کافی نمی کنند؟با وجودی که پزشکان و متخصصان بی شماری هر روز و به دفعات هشدار می دهند،چه چیز می تواند بی توجهی ها و کم توجهی های وزارت بهداشت و کشاورزی و… را توجیه کند؟ آیا اهمیت کنترل کیفیت و نحوه تولید مواد غذایی کمتر از واکسناسیون و سایر فعالیت های عرصه سلامت است؟ نمونه های کوچکی از این فجایع ساده انگاشته شده را مرور می کنیم:
یکی از بیشترین تخلفات در بخش تولید لبنیات اتفاق می افتد. بارها دیده شده که برخی محصولات لبنی بخصوص شیرها با وجود داشتن تاریخ مصرف فاسد بوده اند.شیرهایی که طعم واقعی شیر را نمی دهند، خبر از یک تقلب وحشتناک در تهیه و تولید آن دارند. بحث روغن پالم که این روزها بسیار داغ است،تنها نمونه کوچکی از تخلفات گروه لبنیات به شمار می رود.متاسفانه بسیاری از پنیرهای فاسد از کارخانجات یا مغازه ها به کارخانه های پفک سازی منتقل می شود و شیرهای خراب و بی کیفیت هم در تهیه پنیر پیتزا کاربرد دارد! یکی از ماست های پرطرفدار و معروف هم ساخته چربی های صنعتی و شیرخشک بی کیفیت است. چیپس و اسنک ها حاوی سدیم و چربی های اشباع فراوان است و در بسیاری از آنها ماده سرطان زای “آکریل آمید” وجود دارد.شاید باور نکنید اما پفک با آن طعم شگفت آورش باعث خرابی دندان
ها،بیماری های معده، نازایی سرطانهای کبد،بیضه و لوز المعده می شود! آمار بالایی از آب میوه ها فاقد فیبر و سرشار از قندهای مضر هستند و از بی کیفیت ترین و حتی میوه های گندیده تهیه می شوند. حتما برای شما هم پیش آمده درب یک کمپوت گیلاس را باز کنید و با لشکر کرم ها در آن مواجه شوید!پاستیل ها،شکلاتها و آب نباتها مقدار بالایی قند فروکتوز و رنگ های مصنوعی مضر و سرطان زا دارند. بسیاری ازگلاب های موجود در بازار اسانس وارداتی از کشور چین است که با آب مخلوط می شود.یک لیتر روغن آفتابگردان ارزانتر از یک کیلو تخمه آفتابگردان است، عقل سلیم نمی پذیرد که این روغن خالص و یا واقعی باشد! آب معدنی ها اگر واقعا معدنی باشند،حاوی فلوراید و نیترات هستند که در طولانی مدت می توانند سرطان زا باشند. سوسیس و کالباس و سایر محصولات گوشتی هم که به قول معروف حرفش نگفتنی است! علاوه بر مواد افزودنی و نگهدارنده در آنها که به شدت خطرناک است و به دلیل وجود نیترات و نیتریت باعث سرطان روده بزرگ و سایر سرطان های گوارشی می شود، خود این محصولات هم از ضایعات گوشتی و چربی های موجود در دستگاه گوارش و لابلای روده ها،غضروف شفاف مربوط به ریه و عروق و رگ و اعصاب و بافت پیوندی و سویا و پوست گاو و پوست مرغ و هر آنچه باید دور ریخته شود،تهیه می گردد!فقط یک لحظه با خود بیاندیشیم گوشت “ماهی” که خیلی زود فاسد می شود را با چه هنری دو سال در قوطی کنسرو نگه می دارند؟ آیا خوردن آن همه نمک و مواد نگه دارنده می تواند منطقی باشد؟ حال تازه اگر فرض را بر این بگذاریم که در تهیه آن از ماهی با کیفیت استفاده کرده باشند!از مرغ های هورمونی هم که سیستم هورمونی زنان و مردانمان را جابجا کرده همگی کم و بیش اطلاع داریم!
پزشکان سس های مایونز کارخانه ای را سم کبد می خوانند و توصیه می کنند سس را خود افراد بصورت خانگی و تازه بسازند و مصرف کنند. نوشابه ها،بیسکویت ها و کیک های صنعتی با قند مصنوعی ساخارین تهیه می شود که هزار برابر شیرین تر از ساکارز(قند طبیعی) است و دشمن کلیه و کبد و سرطان زا است. مواد نگهدارنده که در بیشتر محصولات غذایی،دارویی و آرایشی استفاده می شود در بدن تجزیه نمی شوند و مانند “سم” عمل می کنند. رنگ کارامل که در اکثر نوشابه ها،سس ها، نان و شیرینی ها موجود است اگر با شکر ساخته شود نسبتا بی خطر است اما اکثر مواقع آن را با آمونیاک می سازند که سرطان زاست. متاسفانه شرکت ها و کارخانه ها هم مجبور نیستند اعلام کنند که آیا مواد رنگی آنها با آمونیاک ساخته شده یا خیر! روغنها صنعتی هستند و روغن های جامد و نیمه جامد با وجود هشدارهای فراوان جامعه پزشکی با مضرترین مواد همچنان تولید می شوند. غذاهای رژیمی کارخانه ای نه تنها برای سلامتی مفید نیستد بلکه حاوی ماده ای بنام “آسپارتام” می باشند که موجب نقص در نوزاد،سرطان، تشنج،سردرد و میگرن،سرگیجه،لرزش،ضعف حافظه،خواب آلودگی،بی حسی دست و پا،دردهای صورت،تومورهای مغزی،اختلال در تکلم،خستگی،ایجاد صداهایی شبیه سوت یا زنگ در گوش،افسردگی،حساسیت و پرخاشگری، اضطراب و بی خوابی،عوارض قلبی مانند افزایش ضربان قلب،تنگی نفس و افزایش فشار خون می شود. آردهای سفید تصفیه شده به دلیل کربوهیدرات بسیار بالا ۲۲۰ درصد سرطان سینه در بانوان را افزایش می دهد.
چای های بسته بندی علاوه بر وجود رنگ های مصنوعی مضر، گاهی سال ها در انبار می مانند و تاریخ مندرج روی بسته ها تاریخ بسته بندی است،نه تولید! متاسفانه در برخی کارخانه های متخلف هم مواد تاریخ گذشته را بر می گردانند و در بسته های جدید و با تاریخ مصرف جدید دوباره وارد بازار می کنند.
کشاورزی غیر ارگانیک نیز تاثیرات منفی غیر قابل جبرانی بر سلامت جامعه دارد. ۹۰ درصد قارچ کشها،۶۰ درصد علف کش ها و ۳۰ درصد از آفت کش های مورد استفاده در مزارع سرطان زا هستند. استفاده از کودهای شیمیایی و مواد غیر ارگانیک باعث بروز مشکلات قلبی و گوارشی،پوکی استخوان،پارکینسون،نقص های مادرزادی،افزایش سقط جنین،اگزما، آسم و آلرژی های متعدد،اختلال در عادت ماهیانه بانوان و آلودگی آبهای زیر زمینی توسط نیترات کودهای شیمیایی می شود. علاوه بر این ها فضولات کارخانه ها که با ترکیب سرطان زای سرب سر و کار دارند،وارد مزارع شده اند و مستقیم و غیر مستقیم باعث افزایش فلز سرب در شیر و گوشت دامها هم می شوند. می بینیم که بر خلاف انتظار و با وجودی که گیاهان را سالم ترین گروه غذایی می دانیم این محصولات هم می تواند در اثر سهل انگاری و بی مسئولیتی بسیار مضر و سرطان زا باشند. از آنجایی که سلامت مردم جامعه بایستی در اولویت کار هر دولتی باشد، از هیچگونه خطایی در این زمینه نمی بایست گذر کرد.برای تشویق کشاورزان به روش ارگانیک دولت می تواند با حذف یارانه سموم دفع آفات کشاورزی و اختصاص آن به کشاورزی ارگانیک و آموزش و ترویج مبارزه بیولوژیک و طبیعی گام بلندی برای تضمین سلامت جامعه بردارد.کشورهای پیشرفته جهان مانند انگلستان،فرانسه و استرالیا سال هاست کشاورزی ارگانیک دارند و استفاده از سموم را ممنوع کرده اند.
متاسفانه حتی بسیاری از ظروف مثل تفلون ها و چینی ها و سفال های لعابدار که دارای سرب هستند می توانند در ترکیب با مواد غذایی اسیدی ایجاد سرطان کنند.
نمی خواهیم رعب و وحشت بیافرینیم اما جبر بقا ما را وادار به دانستن می کند، اینکه چرا آمار سرطان به سرعت بالا می رود نمی تواند بی دلیل و بی اهمیت باشد. وقتی آب،غذا،ظرف غذا،هوا،تکنولوژی،بنزین و هر آنچه در زندگی روزمره با آن سر و کار داریم سرطان زاست،آیا آرامش خاطر می تواند واژه ای فراتر از رویا باشد؟آیا می توان با کابوسی به نام سرطان مثل سرماخوردگی برخورد کرد و مسئولان را متهم ننمود؟چرا هیچوقت درب کارخانه های خطاکار پلمپ نمی شود و فقط به یک جریمه بسنده می کنند؟اعلام خطر مواد غذایی بدون برخورد با متخلف فقط باعث بیشتر شدن نگرانی و گله مندی مردم می شود. نرمش در برابر کسانی که به سلامتی کوچک و بزرگ رحم نمی کنند چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ آیا کنترل بهداشت کارخانه ها و سلامت جامعه غیر ممکن است؟؟ چرا باید به این کارخانه های مرض آور مجوز بدهند و بدتر از آن نظارت کافی هم وجود نداشته باشد و سلامت مصرف کننده فدای سود تولید کننده شود؟
1 دیدگاه برای “نگاهی به بهداشت مواد غذایی در ایران/پول می دهیم اجل می خریم!”