دختر ایرانی اولین تماشاگر زن در ورزشگاه های کویت /گفت و گوی خبر پارسی با “زینت نباتی”: در بازی پرسپولیس،العربی خودم را به ورزشگاه تحمیل کردم /به مسئوولین گفتم آمده ام فوتبال نگاه کنم،اشکالی دارد؟/ عرف ورزشگاه های کویت را تغییر دادم

خبر پارسی – مستانه مرتب – سال هاست مسئله ورود بانوان به ورزشگاه ها جسته و گریخته و به دلایل متفاوت مطرح می شود اما هرگز به صورت جدی و قاطعانه پی گیری نشده و نتیجه ای هم در بر نداشته است.این بی توجهی ها نسبت به خواسته ی زنان خصوصا جمعیت جوان ما باعث گله مندی و دلخوری و حتی تعجب از یک منع بی منطق شده است و بانوان خواهان تغییر و تجدید نظر در روند فعلی هستند.در این راستا گفت و گویی داریم با سرکار خانم “زینت نباتی” به عنوان اولین زنی که بیش از چهل سال پیش وارد استادیوم فوتبال در کشور کویت شدند…

*چه شد که تصمیم گرفتید وارد ورزشگاه شوید؟

 آن زمان ما ساکن کویت بودیم.از رسانه ها شنیدم تیم محبوبم پرسپولیس قرار است به کویت بیاید.سر تا پا سرشار از شور و هیجان نوجوانی بودم. از پدرم خواستم مرا به استادیوم ببرد اما مخالفت کرد و گفت هیچ زنی به ورزشگاه نمی رود. به دوست پدرم که خیلی ما را دوست داشت زنگ زدم و گفتم به بهانه ی بازار دنبال ما بیاید. او هم ما را به استادیوم رساند و گفت از این به بعدش به من ربطی ندارد، خودت می دانی و پدرت! با خواهر و برادرم بودم که هر دو از من کوچکتر بودند. به استادیوم رفتیم.بلیت خریدیم و وارد شدیم. کنار زمین ایستاده بودیم و نمی دانستیم کجا برویم. دو نفر از مسئولین باشگاه العربی نزد ما آمدند و پرسیدند اینجا چه کار می کنید؟ گفتم: آمده ام فوتبال نگاه کنم،اشکالی دارد؟ با تعجب نگاهی به هم انداختند و یکی از آنها گفت: اشکالی که ندارد اما بین آن همه مرد نمی توانی بنشینی! با دو سه نفر دیگر مشورت کردند و سه صندلی برای ما نزدیک نیمکت بازیکنان پرسپولیس گذاشتند. خیلی خوشحال بودم چون آنها به جای جلوگیری از حضور ما مشکل را حل کردند و به من اجازه ی یک تجربه جدید را دادند. از شادی در پوست خودم نمی گنجیدم چون بازیکنانی مثل کلانی ،پروین،بهزادی و خردبین را از نزدیک می دیدم. مردم قهرمانانشان را دوست دارند و اگر خانم ها بخواهند بازی آنها و یا حتی خود آنها را از نزدیک ببینند دلیل بر بی اخلاقی نیست.

 *در ورزشگاه چه اتفاقی افتاد؟

در صف بلیت همه آقایان با تعجب به ما نگاه می کردند. خواهرم ترسیده بود و می گفت امکان ندارد ما را راه بدهند.اما من اصلا به اطراف توجه نمی کردم و تمام فکر و ذکرم دیدن بازیکن های پرسپولیس و ورود به ورزشگاه بود. بعضی ها فکر می کردند ممکن است خبرنگار یا از بستگان یکی از فوتبالیست ها باشیم.”یعقوب عبدالله” دبیر ورزش برادرم که یکی از بازیکنان تیم العربی بود ما را شناخت اما سکوت کرد.بعدها به من گفت به خاطر لباس سبزت که همرنگ لباس “العربی” بود و صندلی ای که کنار بازیکنان گذاشتند و با احترام با شما برخورد کردند، همه بازیکنان تیم فکر می کردند حتما دختر شیخ سلمان الصباح(رییس وقت باشگاه العربی) هستی. حتی بازیکنان نیمکت پرسپولیس با هم در مورد ما صحبت می کردند و وقتی من با گل همایون بهزادی فریاد “گل” سر دادم و خوشحالی می کردیم تازه فهمیدند ایرانی هستیم…

*نتیجه ورود شما به ورزشگاه چه بود؟

بعد از آن اتفاق عکس های زیادی از من در روزنامه های کویت منتشر شد با تیترهایی که این حرکت من را تحسین می کرد.یکی از روزنامه ها نوشته بود:شجاعت دختر کویتی برای ورود به استادیوم! اما من کویتی نبودم و چون لباس سبز پوشیده بودم و لباس تیم العربی هم سبز بود این اشتباه به وجود آمد اما بعد حقیقت مشخص شد.پس از آن مسئولین ورزش کویت جایگاه خانوادگی در استادیوم گذاشتند تا بانوان راحت باشند.

 *عکس العمل پدر شما بعد از دیدن عکس هایتان در روزنامه ها چه بود؟

 اول خیلی جا خورد اما وقتی دید مورد تحسین قرار گرفته ام و بعد از آن به مرور، بانوان به استادیوم رفتند دیگر مخالفتی نکرد. تنها چیزی که او را عصبانی کرد این بود که چرا نوشته اند دختر کویتی! ایرانی های کویت هم از این موضوع خوشحال بودند و این حرکت مرا باعث افتخارشان می دانستند. قضیه ورود بانوان به ورزشگاه خیلی راحت تر از آنچه فکرش را بکنیم جا افتاد. یک دختر ایرانی عرف جامعه کویت را می تواند تغییر دهد، حالا بعد از چهل سال آیا در ایران غیر ممکن است؟ من که اینطور فکر نمی کنم.

*آیا دلیل یا قانون خاصی وجود داشت که تا آن زمان هیچ زنی وارد ورزشگاه نشده بود؟

خیر! فقط یک عرف بود که به سرعت هم تغییر کرد.زن ها تا آن زمان به ورزش علاقه نشان نمی دادند اما با تغییر سلیقه ها و توجه خانم ها به ورزش، فضای ورزشگاه ها عوض شد.خانم ها با همسر،برادر و یا تنها به استادیوم ها می آمدند و آقایان هم به دلیل حضور خانمها ادب را رعایت می کردند. کویتی ها مسلمانند و مردانشان غیرتمند هستند، اگر جو فوتبال بد باشد و با موازین اخلاقی شرقی ها منافات داشته باشد هرگز استقبال نمی کردند.

*یعنی شما اعتقاد دارید با حضور بانوان فضای ورزشگاه ها بهتر خواهد شد؟

 صد البته! کویتی ها با ما تشابه فرهنگی دارند.این اتفاق در کویت افتاد، آن هم بیش از چهل سال پیش! همه ی ما بسیار در جامعه دیده ایم که اگر یک آقا در جمعی که زن و بچه وجود دارد حرف ناشایستی بزند آقایان دیگر با او برخورد می کنند! علاوه بر مسئله ادب، هیچ منطق و تعقلی در منع ورود بانوان به ورزشگاه نمی بینم و دقیقا یادم به صد سال پیش می افتد که “سواد” برای زن ها عیب بود و فقط مردها حق آموزش داشتند. این ها عرف های اشتباه است و باید عوض شود.شاید چهل سال پیش کمتر زنی در ایران “پله” ستاره ی برزیلی را می شناخت اما من بازی او را از نزدیک دیدم. تیم های ملی و باشگاهی ایرانی به کویت می آمدند و ما حمایت می کردیم،آیا شما اشکالی در کلیت این کار می بینید؟

 *آیا خود شما هم ورزش می کردید یا فقط علاقمند به تماشا بودید؟

 بله من حرفه ای ورزش می کردم و دروازه بان هندبال بودم اما یقین بدانید تماشای ورزش هم خیلی ها را به سمت ورزشکار شدن سوق می دهد و علاقمند می کند. اگر فضای ورزشگاه ها سالم تر شود معنایش بیشتر شدن ورزشکارهای کشور و در نتیجه سلامت بیشتر جامعه است و جوانان ما به جای اعتیاد به اینترنت، میهمانی های ناجور و تفریحات ناسالم ذهنشان و جسمشان ورزشی می شود. ما نباید از یک تغییر کوچک در ورزشگاه ها این همه وحشت داشته باشیم،این با شهامت ایرانی اصلا جور در نمی آید!

******

نه تنها به عنوان مصاحبه گر بلکه به عنوان یک زن دلم می گیرد وقتی می بینم چهل سال پیش در کشوری که هیچ برتری خاصی در هیچ زمینه ای نسبت به ما ندارد، احترام بیشتری به خواسته های بانوانشان می گذاشتند و از یک خواسته به این سادگی کابوس نمی سازند. اما در کشور بزرگ من کسانی که خود را نماینده ی زنان در مجلس شورای اسلامی می دانند حضور خانم ها در ورزشگاه ها را بنا بر سلیقه ی خودشان صلاح نمی دانند و برای محکم تر کردن قفل های این محرومیتِ غیر معقول چون دلیل قانع کننده ای ندارنداز سخنان مقام معظم رهبری برداشت های سلیقه ای و شاید حتی بتوان گفت سو استفاده می کنند.

خانم عزیز! نماینده محترم! لطفا برداشت از گفتار ایشان را به عهده ی خودمان بگذارید. ما متوجه تهاجم فرهنگ غرب هستیم و یقین بدانید زن ایرانی تحت هر تهاجمی هرگز نمی خواهد “مردوار” باشد و متمایل به ازدواج و داشتن فرزند و زندگی سالم و عاشقانه است و تماشای ورزش در ورزشگاه ها هیچ خللی در آن ایجاد نمی کند.شاید شما درست متوجه خواسته ی بانوان ما نشدید، آنها خواستار ورود به فضای ورزشی هستند نه کاباره یا سواحل برهنه ی اروپایی و آمریکایی!

اگر از نظر شما تلویزیون می تواند جواب گوی احساسات و هیجان باشد پس به جای رفتن به طبیعت یا پارک آنها را در تلویزیون تماشا کنیم و یا با مسنجرها از فامیل دیدار کنیم! شما هم به جای حضور و فعالیت در مجلس از تلویزیون و رسانه پی گیر اخبار کشور باشید تا در مجلسی که اکثر نمایندگان مرد هستند معذب نباشید.

 تجلیل یک زن یعنی دادن حق و حقوق او،چرا در کشور ما تجلیل “زن” فقط یک روز در سال است آن هم به برکت تولد حضرت فاطمه (س)؟ چگونه است که نشستن بانوان و آقایان در کنار هم در سالن های سینما و تئاتر که فضای تاریک و بسته است و یا پارک ها و حتا تماشای صحنه اعدام اشکالی ندارد اما فضای باز ورزشی در روشنای روز با حضور آن همه دوربین وحشت آور است؟

 ای کاش می دانستی زن ایرانی در هر جای دنیا حتی اگر محجبه هم نباشد محجوب است و معنای نجابت و وقار را می فهمد. ای کاش شما هم نگرانی هایت و انرژی ات را بگذاری برای زنان سرپرست خانوار،بی پناه،کارگر، متکدی و آنهایی که صدای محقشان در دادگاهها به جایی نمی رسد.

ای کاش می دانستی با گفتن چنین حرف های تحقیرآمیز و جریحه دار کردن غرور زنان ایرانی چه آبی به آسیاب دشمن می ریزی،همان دشمنانی که می خواهند زن شرقی را “مردوار” کنند…..

سردبیر

See author's posts