پای صحبت بازیگر نمایش خرده خانم؛ فرانک جواد پور: ارائه شخصیت «سیاه» برای بازیگر زن خیلی کار سختی است
خبر پارسی – بازیگر نقش «دده» در نمایشنامه «خرده خانم» اظهار داشت:هرگز تصور نمی کرد روزی نقش «سیاه» را بازی کند.
فرانک جواد پور در گفت و گو با بخش روابط عمومی نمایش در حال اجرای خرده خانم در شیراز ادامه داد: پیش از این شاید فقط یک یا دوبار نمایش سیاه بازی دیده بودم که نمایش های در خور توجهی هم نبودند.روزی هم که نقش «دده» در نمایشنامه «خرده خانم» به من پیشنهاد شد هرگز تصور نمی کردم همچین شکلی از کار را باید ارائه دهم.
این بازیگر تئاتر شیراز ادامه داد:بازی در نقش سیاه حتی برای بازیگران مرد هم کار آسانی نیست چه رسد به اینکه یک بازیگر زن بخواهد کاراکتر سیاه را بر روی صحنه ارائه دهد.من در روزهای اول بازی دیگری برای نقش «دده» در ذهن داشتم اما جلسه سوم تمرین بود که آقای سپاسدار خواستند به کاراکتر سیاه نزدیک شوم و در دورخوانی ها قرار شد به جای حرف «پ» «چ» بگویم و مثلا حرف «ر» را در کلماتم حذف کنم.در طول تمرینات حرکتی هم سعی کردم خودم را به کاراکتر سیاه نزدیک کنم که در این مسیر راهنمایی های کارگردان نمایش خیلی برای من موثر بود.
جواد پور خاطر نشان کرد:پیش از این هیچ علاقه ای به این نوع نمایش نداشتم اگرچه خرده خانم در مفهوم کلی خود یک نمایش ایرانی از جنس تخت حوضی نیست اما کاراکتری را که من در این کار ارائه می دهم کاراکتر سیاه در نمایش های تخت حوضی است و همین مسئله باعث شد به این سبک از نمایش علاقمند شوم و سعی کنم کارم را به بهترین نحو ارائه دهم.
وی با تاکید بر سخت بودن این نوع از کار برای بازیگر زن گفت: می دانید که رقص و آواز جزو لاینفک کاراکتر سیاه است اما یک بازیگر زن نمی تواند از این ویژگی سیاه استفاده کند به همین دلیل برای ارائه کاراکتر سیاه محدویت بیشتری دارد از طرفی حتی در استفاده از تیکه های خاص رفتاری سیاه نیز یک بازیگر زن خطوط قرمزی دارد که بازیگر مرد ندارد و همین کار را برای او سخت تر می کند با این وجود سعی کردم خطوط قرمز را عبور نکنم و کاراکتری را که کارگردان از من خواسته بود به تماشاگر منتقل کنم.
بازیگر نمایش «چای تلخ، قند ترش» معتقد است:بازیگر نقش سیاه در شیراز با بازیگر نقش سیاه در تهران تفاوت هایی دارد از جمله اینکه بازیگر نقش سیاه در تهران بیشتر متکی به کلام است و در شیراز این بازیگر بیشتر حرکت را وارد نقش می کند من هم سعی کردم تا آنجایی که به من اجازه داده می شود و از خط قرمز هم عبور نکنم از حرکات بدنی استفاده کنم.
وی بداهه گویی را از ویژگی های نمایش سیاه بازی برشمرد و در عین حال یاد آور شد:نمایش «خرده خانم» یک نمایش روحوضی نیست بلکه کاراکتری که او در این نمایش ارائه می دهد کاراکتر سیاه است به همین دلیل او نمی توانسته به متن وفادار نباشد و اساس کار خود را بر بداهه بگذارد چون اساسا خرده خانم یک نمایش ایرانی به معنای مصطلح کلمه نیست و نمی خواهد باشد.
فرانک جواد پور در پایان و در پاسخ به این سئوال که احساسش از اینکه نقش سیاه را در نمایش خرده خانم بازی کرده چیست،گفت:احساس بسیار خوبی دارم .سیاه شدن خیلی برایم سخت بود اما بعد از اینکه شروع کردم به تمرین به شدت به این شخصیت علاقمند شدم طوری که یک بار کارگردان از من خواست عادی حرف بزنم و من نپیرفتم چرا که عادت کرده بودم خارج از تئاتر هم با زبان نمایش صحبت کنم.زبانی که مختص سیاه بود وروزی ۴ ساعت فقط در تمرینات با این زبان صحبت می کردم.در هر حال روزی که نمایش تمام شود خیلی دلتنگ نقشم می شوم خیلی.
