یادداشت//ضرورت خوب نوشتن از نظرگاه ارتباطی
نوشتن مهارتی است که مجهز بودن به آن البته به قشری خاص یا حرفه‌ای ویژه منحصر نمی‌شود و هر کسی ناگزیر است با این مهارت آشنا باشد تا با استفاده مؤثر از آن، به پیشبرد امور خودش و جامعه کمک کند.
از این مهارت وقتی در حرفه، صنعت و یا هنر روابط عمومی استفاده می‌شود، به ابزاری کارآمد برای رسیدن به هدف تبدیل خواهد شد که کارکرد مثبت آن بر اهالی ارتباطات پوشیده نیست. می‌تواند اکسیر زندگی‌بخش باشد در جامعه‌ای غم‌زده و کم امید و یا شورآفرینی باشد در جوامعی که پر است از نشاط و روایت‌های دل‌انگیز.
فعال ارتباطات به راحتی با قلم خوب، مخاطب وفادار می‌سازد و روابط حرفه‌ای معنادار خلق می‌کند. مهارت نوشتن با قلمی که نظرات کارشناسانه می‌نویسد، به داستان‌سرایی جذاب روی می‌آورد، کلمات و جملات تأثیرگذار را بر لوح سفید جاری می‌سازد، همان است که به هنر نوشتن می‌انجامد.
این هنر قوام پیدا نمی‌کند مگر با خودآگاهی و درک درست نویسنده از ارزش‌ها و باورهایش، نقاط قوت و ضعفش و علاقه‌هایش. با این درک شایسته، او در قالب نوشته و متن خود با مخاطب گفتگو و با نوشته خوب به انتقال پیام کمک می‌کند. استفان کینگ می‌گوید: «اگر می‌خواهید یک نویسنده باشید، شما باید دو چیز را در رأس همه کارها قرار دهید: بسیار بخوانید و بسیار بنویسید.»
همیشه علاقه‌مندان به نویسندگی و روایت را در کلاس‌ها و فعالیت‌های ادبی هم به همین نکته رهنمون می‌سازم و بر اهمیت مطالعه برای خوب نوشتن تأکید دارم. نوشتن در روابط عمومی نیز از این قاعده مستثنی نیست و تأثیرگذاری از طریق محتوا بر مخاطب، لزوم نوشتن خوب که همانا عبور از کلمات نادرست است را یادآور می‌شود.
خداوند در قرآن کریم به قلم و آنچه می‌نویسد، سوگند می‌خورد. قلم پاسدار فکر است و خالق آگاهی و دانش. اندیشه می‌سازد و تعلیم می‌دهد و آیا همین کافی نیست تا صاحب آن، با آفرینش آنچه که برایش و برای مردمانش خیر می‌آفریند، امید خلق می‌کند، شادی می‌پراکند، آگاهی‌بخش است و جان خسته را از غبار می‌تکاند، روح را به بلندای جاودانگی می‌کشاند و بشر را از تنگنای ظلمت و تاریکی جهل می‌رهاند، رسالت عظیمی که خدا بر عهده‌اش نهاده را به انجام برساند و البته همین قلم است که می‌تواند برای صاحبانش خسران بیافریند. سوگند به قلم و آنچه که می‌نویسد.
اعظم موسوی- فعال رسانه؛ روابط عمومی اداره آموزش و پرورش ناحیه سه شیراز
