آقایان«نیم نگاه»ی به «نیم نگاه»ها داشته باشید! / روزنامه بدون خبرنگار جان ندارد
خبر پارسی – فرزاد صدری – ۲۷آذرماه سالروز انتشار روزنامه ای است که مقارن با سالروز تولد اولین سردبیرش،یعنی «سیروس رومی» است.وجود نازنین استخوان خرد کرده ای در حوزه فرهنگ چون استاد رومی به عنوان اولین سردبیر روزنامه،حکایت از گام بلند مدیر مسئوول نیم نگاه،برای آینده روزنامه اش داشته،چنانکه «نیم نگاه» اولین روزنامه ای بود که در شیراز به صورت رنگی چاپ شد.جالب اینکه وقتی «محمد حسین شفاعتیان» می خواهد روزنامه را رنگی چاپ کند،«شایسته نیا» مدیر کل وقت فرهنگ و ارشاد فارس،به او می گوید: یا روزنامه را نمی شناسی یا روزنامه رنگی را! و جالب تر اینکه وقتی او می خواهد نیم نگاه را به صورت رنگی صفحه بندی کند،یک نفر در شیراز نبوده که روزنامه را به صورت رنگی ببندد!از همین جهت جناب شفاعتیان ۲ نفر را می فرستد روزنامه همشهری تا صفحه بندی رنگی را بیاموزند که تازه پس از آن هم فقط یک روز در هفته می توانسته روزنامه را رنگی منتشر کند.اما هرچه که بود نیم نگاه رنگ را به صفحات روزنامه های شیراز آورد و به مخاطب خود از این حیث روح داد.
سیروس رومی که جا دارد تولد او و نیم نگاه را توامان تبریک بگویم،در خاطراتش برایم گفته است «حدود یک ماه و نیم طول کشید تا اولین روزنامه نیم نگاه را منتشر کردیم.هرچه گفتم شفاعتیان سریع تهیه کرد و با ۴ یا ۵ خبرنگار کار را شروع کردیم.» این خاطره رومی را در حالی بازگو می کنم که به نظر می رسد امروز نه نیم نگاه که اغلب روزنامه های شیراز مشکل جدی مالی دارند و تا آنجا که من می دانم به همین دلیل نیم نگاه امروز از شماره اولش کمتر خبرنگار دارد!
خبرنگار جان روزنامه است و هر روزنامه باید دهها جان داشته باشد؛که در این وانفسای فرهنگی هر روز جانت را می گیرند و تو باید جانی دیگر در بدن داشته باشی!روزنامه بدون خبرنگار روح ندارد،رنگ ندارد،جاذبه ندارد و اصلا جان ندارد!
به سال های نه چندان دور سرک می کشم.سال هایی که نیم نگاه فقط در بخش ورزشی اش بیش از ۳ خبرنگار داشت.از همین مهدی آماده سردبیر فعلی اش گرفته تا کوروش حسینی پناه و حسین امیری.بگذریم که امین عطایی سردبیر وقتش هم خود، خبرنگار و ورزشی نویسش بود. بخش ورزشی نیم نگاه را که از ذهن می گذرانی به نام های بزرگ دیگری هم می رسی نام هایی چون : شهرام ذاکری فر،عبدالصمد ابراهیمی،ایمان فولاد فر،کمال پاک فطرت،حسن گل مینا و حتی کسی چون کمال عندلیب هم ورزشی می نوشت.اگر اشتباه نکنم گاهی زهرا به آئین و زهرا جعفری و لیلا حکیمیان هم در این حوزه می نوشتند.
در بخش سیاسی – اجتماعی هم کسانی چون فرزاد وثوقی،کامران عرفانی،زهرا جعفری،سعید نظری،و کسانی چون جواد روح و پیمان بهادری و مدتی هم وحید دلپسند قلم می زدند که هر کدام به تنهایی نامشان برای شانیت بخشیدن به یک روزنامه کفایت می کرد.به این ها نام امین عطایی عزیز و صد البته محمد رضا خالصی بزرگوار که در مقطعی هم سردبیر نیم نگاه بود را نیز اضافه کنید.
در حوزه فرهنگی هم نیم نگاه افتخار دارد کسانی چون ساسان دسی،امیر عفاف و مهدی سوداگران و سرور ارجمندم صدرا ذوالریاستین برایش قلم زده اند.
نیم نگاه اما حالا در سالروز انتشارش خسته است.اگر نبود تلاش های شبانه روزی مهدی آماده که روزی به عنوان یک دانشجوی مهندسی به این روزنامه رفت تا ورزشی نویس کند و اتفاقا خبرنگار خبره ورزشی هم شد و توجه همه هیات های ورزشی را را معطوف به این روزنامه کرد،شاید حالا نیم نگاهی هم به این روزنامه نمی شد!
آماده امروز در قامت سردبیر نیم نگاه هم کار خبری می کند،هم حواسش به فضای کلی روزنامه است و هم روزنامه را مدیریت می کند.و البته کیست که نداند با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت.امروز شاید من به عنوان یک فرد رسانه ای با سابقه خیلی از محتوای نیم نگاه آن گونه که شایسته نام این روزنامه و سردبیر با سابقه اش هست راضی نباشم اما می دانم دغدغه درآمدزایی چاپ و انتشار و نیز پرداخت حقوق کارکنان در کنار اجاره ساختمان و اجاره روزنامه، بار سنگینی را بر دوش مهدی آماده با سابقه ترین خبرنگارش که حالا همه کاره روزنامه شده را گذاشته است،باری که او را تا حدود زیادی از رسالتش بازداشته و به نظرم ایجاب می کند همه ما کمک کنیم تا نیم نگاه به مسیر درست و اصلی خود برگردد،مسیری که امثال مهدی آماده برایش مهیا کرده بودند و سال های ابتدای جوانی خود را پای آن ریختند.سال هایی که آماده به جای حضور فعال در کلاس های درس به ورزشگاه ها و سالن ها و هیات های ورزشی شهر سرک کشید تا ورزش شیراز از پا نیفتد و سری در میان سرها داشته باشد.سال هایی که به یُمن تلاش امثال او «نارنجی» و «زرد» ۲ بِرندمعروف فوتبال ما در لیگ برتر فوتبال بودند و بسکتبال و و الیبالش هم نامی پرآوازه در ورزش کشور داشت.
در پایان این یاداشت خطاب من به مدیران استان است.آقایان قدر داشته هایتان را بدانید.نیم نگاه روزی با هدف «توسعه سیاسی» پا به عرصه مطبوعات استان گذاشت و اتفاقا موفق هم عمل کرد.مهدی آماده فارغ التحصیل مهندسی صنایع این شهر در حالی روزنامه نگار است که صنعت استان بیمار است و عرصه فضای سیاسی اش خسته و ناامید! از عرصه فرهنگی نیز همین بس که بیش از دوجین از خبرنگاران همین روزنامه از آن رخت بربسته اند و تو گویی روزنامه دیگر توان نیم نگاهی هم بر مباحث کلان استان ندارد.آقایان«نیم نگاه»ی به «نیم نگاه»ها داشته باشید!
