دکتر ایمانیه- بخش خصوصی و معضلات مدیریتی او
خبر پارسی – استان فارس از قدیم الایام استانی خدماتی و کشاورزی بوده و متاسفانه صنعت در استان فارس تاکنون جایگاهی شایسته ای نداشته است. عمده درآمد مردم استان فارس از کارهای خدماتی مانند تجارت، توریسم وگردشگری مذهبی، کسب درآمد از کشورهای حوزه خلیج فارس، کشاورزی و .. می باشد. شهر شیراز از قدیم الایام مقصد گردشگری مذهبی ، گردشگری ملی و آثار باستانی، گردشگری فرهنگی با حضور شاعران نامداری چون سعدی و حافظ که شیراز را قطب فرهنگی کشور نموده اند و نیز مقصد گردشگری درمانی (توریسم درمانی) بوده است. عمده مسافرت هایی که به شیراز می شود حول این محورها متمرکز است و توریسم درمانی چه توریسم خارجی و یا استان های همجوار یکی از منابع گردش مالی در شهر شیراز بوده است این امر باعث رونق کسب و کار و ایجاد اشتغال در این موضوع شده است. کسی که برای درمان می آید سری به شاهچراغ(ع) جهت زیارت، سعدی و حافظ جهت گردشگری و بازار وکیل و بازارهای دیگر جهت خرید می زند. استان فارس و شهر شیراز با توجه به موقعیت جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی از قدیم الایام قطب پزشکی کشور بوده و حتی قبلاً قطب پزشکی خاورمیانه بوده است پزشکان شیرازی در حوزه خلیج فارس بسیار شناخته شده اند مثلاًوزیر بهداشت عمان از پزشکان شیراز به جهت خدمت عالی به هموطنانش تشکر کرده بود. این مهم در بخش دولتی قابل اجرا نیست استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در تمام دنیا جهت راه اندازی تورهای توریسم درمانی ، ایجاد بیمارستان های مجهز با بخش های VIP (جهت افراد مهم خارجی و یا داخلی) با هزینه بخش خصوصی، میدان دادن به پزشکان جوان جهت ایجاد مراکز درمانی و بیمارستان های جدید باعث رونق این امر و در نهایت رونق اقتصاد شهر شیراز خواهد شد. این منطقی است که امکانات دولت جهت اقشار آسیب پذیر هزینه شود و افراد ثروتمند و توریست های خارجی در بیمارستان هایی با هزینه بخش خصوصی درمان شوند. وظیفه ذاتی دولت فراهم نمودن بسترها و نیز سرمایه گذاری در مواردی است که بخش خصوصی توان و یا انگیزه سرمایه گذاری ندارد مثلاً احداث درمانگاه و بیمارستان درنقاط محروم استان و نقاط محروم شهرشیراز. دکترایمانیه و مدیریت همفکر ایشان با نامحرم دانستن بخش خصوصی و برخورد قهری با نامبردگان حتی مصوبات کشوری را نیز در این موارد اجرا ننموده اند و مانع توسعه بخش خصوصی گردیده اند موضوعی که شیراز را درمقایسه با اصفهان، مشهد، تبریز و حتی کرمان به عقب رفت. عمده فعالیت نامبرده در این بخش به این شرح است که عواقب تصمیمات گرفته شده در مقوله ای دیگر بررسی می شود.
۱-تصویب قانون تمام وقتی اعضا هیات علمی و جلوگیری از فعالیت نامبردگان در بخش خصوصی
۲-عدم صدور مجوز احداث مراکز جراحی محدود- بیمارستان، مرکز IVF و… در هفت سال اول دولت، در حالی که در کلیه استان های کشور مجوز این مراکز آزاد بود.
۳-اعطا مجوز در سال آخر دولت قبل با فشار نمایندگان و شکایاتی که به وزارتخانه فرستاده شد ولی الزام بخش خصوصی به ایجاد مراکز درنقاط محروم جنوب و شرق شیراز، قابل ذکر است که حتی یک درمانگاه در مدت مدیریت نامبرده در نقاط محروم ساخته نشد و تمام مراکز در نقاط مرکز و غرب شیراز راه اندازی شد منجمله درمانگاه امام رضا، بیمارستان شهید رجایی، بیمارستان سوختگی، شعار دکتر ایمانیه این است جایی که دولت نمی رود بخش خصوصی برود.
۴- نقض غرض تمام وقتی اعضا هیات علمی بکارگیری نامبردگان در بیمارستان های شبه دولتی کوثر-مادر و کودک که در آنجا استاد تمام وقت بیماران را با هزینه آزاد عمل می نماید. مرگ خوب است برای همسایه.
۵-راه اندازی بخش های VIP (بخش هایی جهت افراد بسیار مهم)در بیمارستان های دولتی که خود با مشکلات عدیده ای روبرو هستند باتعرفه های چندبرابر مصوب دولت، در واقع استفاده خصوصی گونه از امکانات دولتی و تمام وقت با تعرفه خصوصی که بعضی مراکزشبیه جوک است مثلاً بخش VIP در بیمارستان شهید دستغیب که ۹۰ درصد مراجعین آنها افراد محروم جامعه هستند.
مجموعه عملکرد نامبرده باعث شده که اکنون بسیاری از بیمارستان های خصوصی و نیمه خصوصی شیراز با تعداد بسیار زیاد بیمار مراجعه کننده مواجه باشند به طوری که در بسیاری ازموارد اتاق عمل خالی، تخت خالی جهت پذیرش بیمار ندارند و اگر اکنون نیز مجوزها آزاد شوند چند سال طول خواهد کشید تا بیمارستان های جدید به بهره برداری برسند وبحران بیمار در حالت عادی قابل انتظار و در صورت وقوع حادثه ای فاجعه قابل پیش بینی است بیمارستان های خصوصی در زلزله بم و… به کمک بخش دولتی آمدند.
۶-بلاتکلیفی ۹۵-۹۰ درصد فارغ التحصیلان که نمی توانند جذب مراکز دولتی شوند بسیاری از این پزشکان حاضرند مراکزی تامین نمایند و با قیمت تمام شده خدمات در بخش دولتی به ارایه خدمت بپردازند ولی مدیریت نامبرده مانع آن است.
مقایسه این روند با آموزش و پرورش بسیار جالب است طبق آمار رسمی وزارت آموزش و پرورش بین ۸-۷ درصد دانش آموزان در مدارس غیرانتفاعی مشغول به تحصیل هستند ولی در وزارتخانه مذکور معاونت جهت حمایت و تشویق و برنامه ریزی نامبردگان وجود دارد چون احساس این است که مدارس غیرانتفاعی در واقع به دولت کمک می نمایند در بخش درمان با حضور ۹۰ درصد فارغ التحصیلان و ۷۰-۵۰ درصد خدمات که توسط بخش خصوصی ارایه می شود مدیریت دانشگاه به نامبردگان نه به عنوان رقیب بلکه به عنوان دشمن می نگرند. سوال این است که آیا دولت توان پذیرش باراضافی ۷۰-۵۰ درصد بیماران را دارد؟ آیا دولت توان استخدام صددرصد فارغ التحصیلان را دارد؟ اگر ندارد عدم اعطا مجوز مراکز درمانی بیمارستانی و مراکز جراحی به چه معناست؟
جالب بود
ضرری که ایمانیه به بخشهای درمانی فارس زده جنگ نزده
ریاستی که میخواد همه چیز تحت کنترل خودش باشه همیه دیگه
تو بیمارستانای شیراز بیمار از هر استانی میاد.اینا نمیخوان شاهد پیشرفتی باشن که زیر نظر خودشون نباشه