یادداشتی از سید محمد امین جعفری حسینی
خبر پارسی – این روزها که تصاویر رنگارنگی از گورخواب ها در رسانه ها و نوشته های مجازی و مزاجی جامعه ی ما دست به دست و چشم به چشم می شوند، صرف نظر از انگیزه های مختلف انتشار دهندگان تصاویر، فقط و فقط به این حقیقت می اندیشم که اگر و فقط اگر مدیرانی که بر دایره ها یا اداره ها تسلط و تصدی دارند، اولا بر اساس شایستگی های ضروری مدیریتی منصوب می شدند و ثانیا با تمام وجود فقط و فقط برای رضای خالق و رضایت خلق تلاش می کردند، حتی تصور این تصاویر هم روح جامعه ی ما را خراش نمی داد. در همین اندیشه ها چشمم به این تصویر زیبا افتاد. تصویر مظلومانه ی دو نوجوان ایثارگر میهنم که در روز های دشوار دفاع از خانه ی پدری در سنگری و جان پناهی تنگ شبیه به گور خوابیده اند.
تصویری که فکر می کنم باید آن را در تیراژی فراخور تعداد مدیران خرد و کلان کشورمان منتشر کرد و در آیین معارفه ی مدیران منصوب به عنوان ضمیمه ی احکام مدیریتی، لای آن جلد های گالینگور گذاشت.
حالا که دقیقتر به این تصویر نگاه می کنم، با خود می اندیشم اگر همه ی مدیران، تاکید می کنم همه ی دستگاه های خرد و کلان این نظام با نیت و اراده و ارادت جوانان زلال و نیک نهاد این تصویر و تصاویر مشابه همذات پنداری می کردند و هم قسم می شدند، بدون تردید مجال تشکیل تصاویری شبیه تصاویر گورخواب ها به محال بدل می شد.
راستی، نمی دانم چرا این سوال همیشگی در ذهنم مانده است:
“مسوولین و مدیران ما منصوب می شوند یا منسوب؟!”
سید محمد امین جعفری حسینی
شاعر نویسنده و فعال اجتماعی
