یک فرصت استثنایی؛ این دو نفر، و دست برتر بوشهر در مقابل فارس

خبر پارسی – نقل از استان نیوز – در حالی که مسئولان استان فارس در یک سال اخیر تلاش هایشان را برای اتصال این استان به دریا بیشتر کرده اند، اما از ظواهر امر اینگونه بر می آید که با روی کار آمدن دولت جدید، کار برای فارسی ها از هر زمان دیگری سخت تر شده است.

به گزارش «استان نیوز»، در گذشته، زمانی که در استان فارس زمزمه هایی در خصوص اتصال این استان به دریا به گوش می رسید، این فقط مردم دو استان ساحلی و نمایندگانشان در مجلس بودند که بلافاصله نسبت به تحرکات فارسی ها واکنش شدید نشان می دادند، و هیچگاه شنیده نشد که نمایندگان ارشد دولت در دو استان بوشهر و هرمزگان نسبت به آن موضعی بگیرند.

عدم دخالت نمایندگان بوشهری و هرمزگانی دولت در چنین مباحثی البته می توانست دلایلی قانع کننده نیز داشته باشد؛ یکی اینکه آنها به عنوان نمایندگان عالی رئیس جمهور نمی توانستند صراحتاً با تصمیماتی که وی و کابینه اش می گرفت از خود واکنشی نشان دهند و دلیل دوم نیز بدون شک غیر بومی بودن آنها بود که الحاق یا عدم الحاق بخشی از استان تحت مدیریتشان به استان ذی نفوذی همچون فارس برای آنها چندان تفاوتی نداشت.

اما در دولت یازدهم گویی چینش صحنه این کشمکش، بیشتر به نفع دو استان ساحل نشین است، که در این میان نقش بوشهری ها در محافظت از دستکاری مرزهای این دو استان بسیار پررنگ تر از همیشه می نماید.

این روزها که باز هم زمزمه هایی از استان خوش نشین فارس برای جدایی بخشی از خاک بوشهر یا هرمزگان و اتصال به دریا به گوش می رسد، در بوشهر یک بومی بر صندلی استانداری تکیه زده است؛ یک استاندار بومی که بدون شک درد جدا شدن بخشی از استانش را بسیار بیشتر از افرادی همچون جهانبخش، شفقت، و حسنوند درک می کند، کسی که می تواند در این زمینه به نحو شایسته ای نقش آفرین شود.

در همین حال، در هرمزگان نیز یک بوشهری دیگر به سرپرستی معاونت سیاسی و امنیتی استانداری منصوب شده است که به نوعی بعد از استاندار هرمزگان نفر دوم این مجموعه به حساب می آید. جوانشیر کدخدا پور که خود یکی از گزینه های استانداری در دولت یازدهم بوده است با توجه به سمت مهم کنونی اش و سوابق و تجارب سیاسی زیادی که دارد می تواند نه تنها از استان هرمزگان که از بوشهر نیز در برابر نفوذ فارسی ها حمایت نماید.

اتحاد سالاری و کدخداپور را می توان یکی از استثنایی ترین فرصت های هرمزگان و بوشهر در جلوگیری از تجزیه و الحاق به استانی دیگر بر شمرد. این اتحاد زمانی به اوج خود خواهد رسید که این دو در کنار همه نمایندگان مجلس و با همفکری های مداوم، از اهرم های خود به طور هماهنگ در مجلس و دولت استفاده نمایند تا این نگرانی به طور کامل برطرف گردد.

اگرچه ظواهر امر برای اولین بار دست برتر بوشهر و هرمزگان در برابر فارس و در یک قضیه مهم را نشان می دهد، ولی باید منتظر ماند و دید آیا تدبیر و اتحاد دو عنصر برجسته بوشهری می تواند امید را برای بوشهر و هرمزگان به ارمغان آورد؟