خبر پارسی – پیمان بهادری: مردان دولت روحانی می کوشند با حضور در فضای مجازی و استفاده از ابزار رسانه های دیجیتال و نوین مانند فیس بوک و تویتر عالوه بر ارتباط گیری با بدنه اجتماعی، خلاء دستیابی به رسانه را به نحوی جبران کنند.
ژنرال های دولت یازدهم می دانند چرخ های قطار رسانه ملی روی ریل خودش می چرخد و مسیر یک طرفه را بدون بازگشت و ترس از رویگردانی مخاطب تا آخر و با هر هزینه ای ادامه خواهد داد. تالش برای تولید پیام و ارتباط گیری با مخاطب نشانگر این مساله است که دولتمردان به اهمیت رسانه پی برده اند، اما تیم رسانه ای دولت هنوز سهم رسانه در معادلات قدرت را تعریف و ترسیم نکرده است.
در آن سوی ماجرا رسانه های مقابل دولت، از عرش تا فرش دولت را با ساز مخالف در بوق و کرنا می کنند و گفت و گوهای هسته ای، تا جشن سالروز ولادت حضرت زهرا (س) را ابزار حمله به دولت قرار می دهند تا کانال های ارتباطی دولت را معیوب کنند، اما دولت به اجبار شرایط زمانی تمام توان خود را روی حل مساله هسته ای گذاشته است و هنوز استراتژی مشخصی برای همراهی سرمایه اجتماعی و رسانه های مستقل طراحی یا اعلام نکرده است.
ناکارآمدی ابزار رسانه ای مجموعه دولت بحثی سراسری است، اما به واسطه این کم توجهی ابزارهای رسانه ای در استان ها به مراتب معیوب تر و کم توان تر از پایتخت است.
