کوچ یک راستِ وفادار/نجابت طبابت را بیش از سیاست می فهمید!
سردبیر
خبر پارسی ـ سعید نظری – چهره شناخته شده ای در شیراز بود؛ قبل از تاسیس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، یعنی تا پایان جنگ تحمیلی ریاست بهداری استان فارس را برعهده داشت و در دور چهارم و پنجم به نمایندگی از مردم شیراز مجلس راه یافت.
اگرچه حرفه چشم پزشکی می توانست در شیراز برایش درآمدهای نجومی حاصل کند اما ذوق چندانی به طبابت نداشت و حضور در عالم سیاست و مدیریت را به طبابت ترجیح می داد؛ در عین حال انسانی ساده زیست بود. روزهایی از هفته را در درمانگاه مرحوم آیت الله نجابت در همسایگی حرم مطهر شاهچراغ به طبابت نیازمندان مشغول می شد.
به لحاظ سیاسی به بیت آیت الله حائری شیرازی امام جمعه شیراز نزدیک بود و حتی نسبت خانوادگی با بیت آیت الله برقرار کرد و از این جهت مورد حمایت دفتر امام جمعه سابق شیراز قرار داشت. از نظر خانوادگی به بیت آیت الله حسینعلی نجابت عارف و مجتهد شیرازی تعلق داشت و آنچنان که از لهجه اش پیدا بود، خانواده ای اصیل و شیرازی داشت. به لحاظ فکری در تمام دوران فعالیتش به جناح راست کشور و جبهه اصولگرایان تا پایان عمر وفادار ماند.
به شدت به تفکرات اصولگرایان تعصب داشت و از وجود اصلاح طلبان هراسناک بود، تا آنجا که در دولت اصلاحات و پس از فراغت از مجلس پنجم، گوشه نشینی در درمانگاهی خیریه و قدیمی به همکاری با دولت اصلاحات ترجیح داد و حاضر به پذیرش هیچ سمتی حتی در حوزه تخصصی رشته کاری اش نشد و تا پایان دوره اصلاحات، روزها در گوشه شمالی میدان احمدی سابق در پیاده رو درمانگاه موقوفه نجابت به صندلی فلزی تاشویی تکیه می زد و در گرمای دلچسب شیراز می نشست تا هر از گاهی چشمان بیماری را معاینه کند و خودش چشم انتظار بازگشت اصولگرایان به قدرت باشد.
مرحوم دکتر احمد نجابت که خاطرات مدیریتش در حوزه بهداشت و درمان در زمان جنگ و مواردی همچون به تعطیلی کشاندن بیمارستان دکتر فاتح نژاد به بهانه تجهیز بیمارستان زینبیه و بازگرداندن اعتبارات ارزی درمان استان فارس به خزانه و ممانعت از پرداخت دلار به بیماران صعب العلاج اعزام به خارج از کشور برای مردم شهر دهان به دهان می گشت، در دور چهارم و پنجم با حمایت گسترده طیف اصولگرا و نیز رد صلاحیت کاندیداهای شاخص جناح چپ موفق به راهیابی به خانه ملت از شیراز شد.
مرحوم نجابت در دور پنجم مجلس شورای اسلامی که همزمان با پیروزی دولت اصلاحات بود، تا پایان دوره نمایندگیش تمام قد علیه دولت اصلاحات به خصوص در حوزه سیاست های فرهنگی این دولت فعالیت کرد. از طراحان اصلی طرح رای عدم اعتماد به کلیت کابینه اول اصلاحات و استیضاح عطالله مهاجرانی بود.
احمد نجابت که به گفته خودش هیچ وقت آثار قلمی مهاجرانی را مطالعه نکرده بود تا شیطان در وجودش رخنه نکند، برای استیضاح مهاجرانی سعی بسیار کرد و با طرح موضوع تلاش دولت اصلاحات برای استحاله فرهنگی کشور در صف مخالفان جدی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت قرار گرفت اما سخنرانی و دفاعیه وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی در روز استیضاح، نظر غالب مجلسیان را برگرداند و مهاجرانی بار دیگر وزیر فرهنگ و ارشاد شد تا آن مرحوم و همراهانش در اولین طرح استیضاح دولت اصلاحات شکست بخورند.
احمد نجابت چشم پزشک شیرازی یکی از چهره های جنجالی مجلس پنجم بود که تنها دو بار در دوران نمایندگیش حاضر به ملاقات با رئیس دولت اصلاحات شد. یک بار شب ماقبل جلسه رای اعتماد به کابینه اول اصلاحات که به همراه محمدرضا باهنر و سیدمرتضی نبویان دیگر نمایندگان تهران در کاخ مرمر با رئیس جمهور اصلاحات دیدار کردند و پیام اکثریت مجلس مبنی بر اینکه حاضر نیستند، به کابینه ۲۴ میلیونی دوم خردادی ها رای اعتماد بدهند، را به رئیس جمهور وقت رساند. بار دوم در زمان استیضاح عطالله مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات بود که دوباره از رییس جمهور وقت خواسته بود تا فرد دیگری را به جای مهاجرانی معرفی کرده و قبل از جلسه استیضاح، مهاجرانی را به استعفا ترغیب کند.
او که در پایان دوره نمایندگی ریاست هیات نظارت بر دومین انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا را نیز برعهده گرفت، در رد صلاحیت کاندیداهای رقیب از هیچ تلاشی فروگذار نکرد اما به رغم همه خدماتش به اصولگرایان، پس از دوران اصلاحات در بین اصولگرایان همفکرش کم فروغ شد تا آنجا برای مجلس هفتم و هشتم نتوانست به لیست مشترک اصولگرایان شیراز راه پیدا کند و تنها در مجلس هفتم در لیستی حاشیه ای از اصولگرایان تحت حمایت محمدباقر قالیباف قرار گرفت و نتوانست در غیاب اصلاح طلبان و در رقابت با هفکرانش به مجلس راه پیدا کند.
با روی کار آمدن دولت مهرورز محمود احمدی نژاد بار دیگر دکتر احمد نجابت به کرسی مدیریت در وزارت بهداشت بازگشت. این عضو جمعیت ایثارگران که قبل از آن با همکاری کامران باقری لنکرانی و برخی دوستان اصولگرایش کانون بصیرت را در شیراز تاسیس کرده بود، به سمت مشاور وزیر و مدیرکل بازرسی وزارت بهداشت دولت نهم منصوب شد.
با برکناری کامران باقری لنکرانی از سمت وزارت بهداشت، مرحوم نجابت نیز از وزارت بهداشت به معاونت توسعه منابع انسانی ریاست جمهوری که در اختیار جریان انحرافی بود، کوچ کرد و تا پایان عمر دولت احمدی نژاد در سمت رییس مرکز رسیدگی به تخلفات کارکنان دولت مشغول به خدمت بود.
مرحوم نجابت که انتقاداتش به دولت یازدهم جنجالی شد و اظهاراتش در مورد نقش آیت الله هاشمی رفسنجانی چند روزی در رسانه های جناح راست تیتر می شد، نماد کامل یک اصولگرای متعصب بود که منافع حزبی و جناحی را بر هر چیز دیگرارجح می دانست.
منتقدینش معتقد بودند او گاهی بدون آنکه از اصل موضوع خبر داشته باشد، تنها مجری دستوراتی بود که بزرگان اصولگرا به او دیکته می کردند. اگر نبود تدابیر رهبر معظم انقلاب و تلاش افرادی همچون علی اکبر ناطق نوری رئیس مجلس پنجم، در مسائلی همچون رای اعتماد به کابینه اول اصلاحات، کشور را تا مرز ورشکستگی سیاسی پیش می برد و حاضر بود برای منافع یک جریان سیاسی خاص به انتخاب ۲۴ میلیونی مردم پشت پا بزند .ادعایی که البته منتقدینش دارند و خبر پارسی در موضعی نیست که این ادعا را تایید کند.
امادو دور نمایندگی مرحوم نجابت هم برای مردم شیراز چندان اثر بخش نبود و به قول خودش «سه نماینده شیراز دور پنجم تمام طول مجلس با هم قهر بودند» و همین اظهار نظر او نشان می داد که او بیشتر به منافع حزبی می اندیشید و شاید چالش های امروز استان فارس در بخش های مختلف اقتصادی و مدیریتی و فرهنگی بی ارتباط با این نوع نگرش نباشد.
مرحوم نجابت اگرچه هیچ گاه نتوانست در بین اصولگرایان و یا حتی در استان فارس نقش ریش سفید بازی کند و یا حتی رهبری بخشی از جناح راست فارس را بر عهده بگیرد اما نمی توان بسادگی از نقش وی در جریانات اصولگرایی استان و نیز مدیریت فارس غافل شد.
مرحوم دکتر احمد نجابت شاید اگر مثل بسیاری از همکارانش کرسی طبابت را حفظ کرده بود و در وادی سیاست وارد نشده بود، بیش از آنچه تا به امروز منشا اثر و خدمت در جامعه بوده، می توانست نام خود را در تاریخ بزرگان فارس ماندگار کند.
روحش شاد
