پل می زنند، چراغ قرمز می کنند!/ هنر بدیع در شیراز، چراغ قرمز را به پل می برند
سردبیر
خبر پارسی – فرزاد صدری – پل را از مهمترین بناها و زیرساخت های توسعه شهری می دانند. در چند سال اخیر شاهد رشد قارچ گونه پل ها در شهر شیراز هستیم بی آنکه در جانمایی پل ها و یا هدف غایی آن که کاهش ترافیک باشد و نیز طراحی و فرم و نورپردازی آنها دقت لازم را کرده باشیم.
در شیراز مثال های متعددی را می توان زد که با وجود احداث پل باز هم حرف اول را چراغ قرمز می زند و خودروهایی که از زیر پل عبور می کنند با مانع اعصاب خرد کن و ترافیک زای چراغ قرمز روبرو می شوند!اگر بپذیریم که یکی از مهمترین عوامل ایجاد پل ها حذف چراغ قرمز و ترافیک روان شهری است معلوم نیست چرا شهروندان شیرازی در بسیاری از نقاطی که در این شهر با پل روبرو می شوند به چراغ قرمز نیز سلامی دوباره می دهند؟! شهروندانی که مدت زمان زیادی ترافیک ورودی معالی آباد را تحمل کردند به امید اینکه با احداث پل در این مکان با چراغ قرمز خداحافظی می کنند اما با وجود احداث پل دوباره به چراغ قرمز سلام دادند و گفتند سلامم را نمی خواهی پاسخ گفت زمستان است! زمستانِ کوچ اندیشه! این اتفاق در بلوار رحمت و پل خاتون و دیگر مناطق شهر هم تکرار شد تا شهروندان فقط ساخت پل را ببینند و بگویند چه شهردار خوبی داریم چقدر پل می سازد!!
فقط جانمایی پل ها و ایستادگی فاتحانه چراغ قرمز نیست که در شیراز تو ذوق شهروندان می خورد در شهر شیراز حتی فرم پل ها کمتر مورد توجه قرار می گیرد، در حالی که پل با توجه به فرم آن می تواند به عنوان یک نماد و حتی نشانه مطرح باشد. در بسیاری از شهرهای جهان و حتی ایران طراحی پل آن را به عنوان یک نماد شهری تبدیل می کند که نمونه بارز آن پل کارون اهواز است به نحوی که وقتی اهواز را در موتورهای جست و جو گر پیدا می کنی یکی از اولین آیتم هایی که به جست و جو کننده می دهد، پل کارون این شهر است.اما متاسفانه در شیراز نه پل های عابر پیاده و نه پل های خودرویی از کوچکترین زیبایی برخوردار نیستند بویژه پل های عبور و مرور خودرو که گاهی به نظر می رسد یک پل را به دستگاه کپی داده اند و از روی آن سایر پل های شهر را تکثیر کرده اند!
به نظر می رسد در شیراز پل های شهری را فقط با نگاه معبر می سازیم وبه زیبایی و منظر شهری و مبلمان شهری توجه نمی شود . احداث پل های ساده و تکراری که گاهی مشکل ترافیک را دوچندان کرده و این مسئله را در ذهن متبادر می سازد که مجموعه ی این اقدامات، جز استفاده ناکارامد از سرمایه های عمومی و القاء ضعف مدیریت شهری در نظر شهروندان نتیجه دیگری دربر نداشته و کوچکترین ذوق معماری هم در آنها به کار گرفته نشده است.
یه قول دوست روزنامه نگاری شاید بیراه نیست اگر بگوییم تکرار مکررات و ثبات رویه در معماری پل ها از بارزترین آسیب ها و آفت های حال حاضر مدیریت شهری در شیراز است؛ معضلی که متضرر اصلی و نهایی آن، شهروندانی هستند که شهرداری بیش از هر سازمان و نهاد دیگری باید به آنها پاسخگو باشد.
امروزه در جهان، پل‌های بزرگ و چند سطحی و پیچ در پیچ می سازند و طراحی این‌گونه پل‌ها را معماران مشهور جهانی به عهده دارند. در مسابقات بین‌المللی طرح این‌گونه پل‌ها به مسابقه گذاشته می‌شوند و این در حالی‌است که ما سالیان دراز پل‌های فاقد رعایت اصول زیباشناختی، حتی نه براساس تکنولوژی روزآمد، بی‌روح و بدقواره می‌سازیم!
