خبر پارسی – حسین خبیری – دریک نگاه رفتارشناسانه می توان اذعان کرد که اقدامات وتصمیمات “سیاسی اجتماعی” عامه مردم،دستخوش پارامترهای متعددی است، که پیش بینی خروجی نهایی آن،اگرچه غیرممکن نیست امابه سادگی نیز قابل کشف نمی باشد.
اگر بگوییم انتخابات یک پدیده سیاسی اجتماعی است که غالبا بر بال احساسات عمومی سوار است وبه پرواز درمی آید واوج می گیرد، اشاره کوچک اما درستی به بازخوانی این رویداد مهم داشته ایم.
درفرآیندهای احساسی معمولا کمتر کسی جویای احوال تصمیمات مبتنی بر بررسی های هوشمندانه وکارشناسانه آمیخته با صبر و ادب وتعادل وتعامل است.
هرچه به زمان برگزاری انتخابات نزدیک تر می شویم،شاهد غلبه احساسات و رفتارهای هیجانی وبعضا تحرکات کور وفاقد منطق وگاهاًمخرب در طرفین رقابت هستیم.
هنگامی که صحنه گردانان وبازیگران اصلی این رخداد زودگذر سیاسی، بر تنور تحریک احساسات افرادوگروه ها می دمند ولحظه به لحظه بر التهاب فضای حاکم بر این رقابت سیاسی می افزایند،به طور همزمان، اخلاق وپیوست های فرهنگی اقدامات خود رابه کناری می گذارند و مارش حمله را بی هیچ ملاحظه وپیش نیازی می نوازند.
تاوان پیروزی در این میدان به هر قیمتی را چه کسی متقبل ومتحمل می شود؟ آثاررفتارهای ناشیانه وزیانباربرخی سیاسیون چگونه قابل پیشگیری وترمیم می باشد؟اینها سئوالاتی است که می بایست الزاما برای آنهاپاسخ های روشنی ارائه گردد.
تردیدی نیست که ورود “رهبران فکری وگروه های مرجع وگواه” دارای وجاهت ومنزلت وضریب نفوذ بالای اجتماعی،از بین نخبگان وشایستگان علمی، فرهنگی، مذهبی ودیگر افراد شاخص،از یک سوبه میزان قابل توجهی از آثار مخرب رفتارهای “احساس محور” خواهد کاست ودرسوی دیگر،به روند تصمیم سازی متکی بر بررسی و عقلانیت،وتصمیمات نزدیک به صحت وصلاح مردم برای خویشتن خویش وجامعه شان، کمک خواهد نمود.
درکشور ما ودرمدل پیش روی ما،شناخت وتشخیص جریان حقیقت خواه معتدل ونه جریانات تمامیت خواه مستبد،به عهده مردم واگذاشته شده است،نقش کلیدی وبی بدیل “آگاهان و فعالان اجتماعی مورد وثوق مردم”، نشر وگسترش آگاهی وآگاهی وآگاهی است.
حتماًبارها باخود گفته اید که اگر آگاهی مردم بالا بود،خروجی رای ونظرشان رضایت بخش تر از این بود که شد.
پس بیاییم همه باهم بر ارتقاع آگاهی های فرهنگی،سیاسی واجتماعی اصرار وتاکید بورزیم،بلوغ سیاسی را تنها درجامعه آگاه می توان جستجو نمود.
شریان تغذیه مخالفان تندخوی آگاهی،جهالت مخاطبان است،بااشاعه آگاهی یکبار وبرای همیشه ریشه جهالت ودشمنان آگاهی ودانایی رابایدخشکاند.
قهرمان رخدادوتحول شگرف و عظیم اجتماعی “نشرآگاهی وحاکمیت نخبگان، آگاهان وشایستگان” من وتوایم” وآرامش توامان با دانایی، ره آورد وهدیه این تلاش ستودنی است به جامعه.
