خبر پارسی – شهرام ذاکری‌فرد– سالها پیش «بیل گیتس» مالک مایکروسافت و ثروتمندترین فرد جهان در کنفرانسی برای مبارزه با مالاریا یک بطری شیشه‌ای را که چند پشه در آن محبوس شده بودند به همراه داشت. او در حین سخنرانی برای شماری از مسئولان در حالی که ادعا می‌کرد پشه‌های درون بطری ناقل مالاریا هستند، به یکباره درب بطری را گشود. جمعیت هراسان شد. عده‌ای گریختند و گروهی به آب و آتش زدند تا از نیش پشه‌ها در امان بمانند. «آقای نابغه» اما خیلی زود اعلام کرد که پشه‌ها از نوع معمولی بوده و خطری برای حاضرین ندارند. آرامش بر سالن کنفرانس حکمفرما شد ولی تاثیرگذاری حرکت بیل گیتس تا عمق وجود کسانی که قرار بود برای مبارزه با این بیماری آماده شوند، نفوذ کرده بود.
***
خبر جنوب، پرتیراژترین روزنامه منطقه‌ای ایران تیتر زده« چند روستای فارس آلوده به مالاریا شد» و عجیب آن که پیگیری خبرنگار این روزنامه برای پاسخ گرفتن از ۹ مسئول در سطح استان فارس به بن‌بست خورده. نه تنها مسئولان شبکه بهداشت کازرون که پشه‌های مالاریا در آنجا رویت شده‌اند یا در دسترس نیستند و یا از پاسخگویی طفره می‌روند که مسئولان شبکه بهداشت فراشبند نیز که در همسایگی این شهرستان، خبر را منتشر کرده‌اند عذر و بهانه می‌آورند. اینجا در شیرازهم هیچکس یافت نمی‌شود بلکه آخرین اطلاعات را در اختیار مخاطبان قرار دهد. یا می‌ترسند یا بی‌اطلاعند یا زیادی بی‌تفاوتند. هر چه هست، همه گریزانند. طعنه‌آمیز است که خبری با این درجه از اهمیت، کسی را نمی‌گزد. این در حالی‌ست که اهمیت و اولویت حوزه سلامت بر هیچکس پوشیده نیست، این حوزه جای شانه‌خالی کردن نیست. اینجا حرف از تک‌تک افراد و حتی نسل‌های بعدتر است. غفلت که هیچ، حتی کوچکترین تاخیر در مواجهه با یک مورد بهداشتی می‌تواند جبران‌ناپذیر باشد. در بحث بهداشت، کمترین نارسایی هم قابل چشم‌پوشی نیست چه رسد به بیماری خطرناکی چون مالاریا.
***
باز جای خوشحالی‌ست که براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۴، کشورمان در آستانه خلاصی از مالاریا قرار گرفته. ایران در سال ۲۰۱۳ فقط ۵۱۹ مورد مالاریا را گزارش کرده که نسبت به سال ۲۰۱۲ پنجاه درصد کاهش را نشان می‌دهد. در سطح کشور همچنین برای تمام افرادی که به مراکز بهداشتی عمومی مراجعه کرده‌اند داروی ضد مالاریا فراهم شده است( که جای امیدواری‌ست) با این حال اکنون این پرسش مطرح است که آیا با وجود مسئولانی که اهمیتی برای اطلاع‌رسانی قائل نیستند و ضرورتی جهت پاسخگویی و آگاهی‌رسانی احساس نمی‌کنند، امیدی هست که به این زودی‌ها آمار مربوط به مالاریا به صفر نزدیک شود؟… یا برای آن که عمق فاجعه نمایان شود مسئولان ما هم نیاز به حضور «بیل گیتس» و آن بطری معروفش دارند، گرچه به این هم امید چندانی نمی‌توان بست چه به نظر، آنها در برابر مالاریا مصونیت دارند که این گونه آسوده‌اند!
