/اولین نشست روزنامه نگار در زوم/ عبدالکاظم دریساوی:مهمترین موضوع و مقوله روزنامه نگاری،تحلیل محتوا و بررسی و بیان نادیده های عرصه های مختلف زندگی است/آسیب شناسی و تحلیل محتوای روزنامه نگاری در فارس می بایست ده سال پیش اتفاق می افتاد
سردبیر
خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی ورزشی نویس پیشکسوت در نشست یررسی و تحلیل آثارش از برگزار کنندگان سلسله نشست های روزنامه نگار در زوم ضمن تقدیر از کوروش کمالی سروستانی برای برگزاری این نشست ها گفت:آسیب شناسی و تحلیل محتوای روزنامه نگاری در فارس می بایست حداقل در ده سال پیش اتفاق می افتاد و نهادهایی نظیر اداره کل فرهنگ و ارشاد آستین درایت و همت را بالا می زدند.
این روزنامه نگار پیشکسوت اظهار امیدواری کرد این نشست ها با حمایت از روزنامه نگاران متعهد و نوآور که از سطحی نگری به دور هستند روزنامه نگاران بزرگی را برای فارس تربیت کند.
به اعتقاد دریساوی :در روزنامه نگاری مهمترین موضوع و مقوله تحلیل محتوا و بررسی و بیان نادیده های عرصه های مختلف زندگی اعم از مسائل سیاسی – اجتماعی – اقتصادی – فرهنگی – هنری – ورزشی به دور از سطحی نگری است.
وی تاکید کرد: رسانه و روزنامه و روزنامه نگار باید بر اساس نیازهای اجتماعی و مقوله باید ها و نباید هایی که از بطن واقعیت ها تعریف شده به دور از هرگونه سیاه نمایی یا سپید نمایی مسائل را ژرف اندیشانه برای جامعه و مخاطبان عرضه بدارد تا آگاهی از درون نخبگان و گروه الیت و خواص به سطح جامعه اشاعه پیدا کند و اگر این اتفاق بیفتد قدرت مخاطب بر بسیاری از رویدادها و تحولات تاثیر مهمی خواهد گذاشت.
این روزنامه نگار که سال ها در نشریاتی چون «هدف» و «جهان فوتبال» قلم زده،بر حمایت های مادی و معنوی روزنامه نگاران تاکید کرد و گفت: برای آنکه روزنامه نگار بتواند با نوعی فراغ بال ققنوس خیال اندیشه را تا اوج به پرواز درآورد نباز به حمایت های مادی و معنوی و امنیتی و روانی دارد.نخست باید نهادهای دولتی ،اداری و قانونی و مدنی نظیر دولت – مجلس – وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی – خانه مطبوعات – مدیران و صاحبان امتیاز رسانه ها با تمهیداتی شرایط و بستر را برای رشد و شکوفایی روزنامه نگاران فراهم کنند و سپس مخاطب و مخاطبان با حمایت های معنوی خود از روزنامه نگاران متعهد و درد آشنا بستر را برای یک حضور دائمی فراهم نمایند.
به باور این روزنامه نگار اگر نهادهای مدنی و دستگاه های فرهنگی و قانونگذار از روزنامه نگاران حمایت کنند مطالب و موضوعات با کیفیت تری را از اصحاب رسانه شاهد خواهیم بود و بر بستر این تعامل،ارزش ها و اخلاق حرفه ای و صنفی و فردی و اجتماعی ،با محتوا و درون مایه ای متعالی بازخوانی خواهد شد و در پرتو آن،وجدان اجتماعی واقع گراتر ،اخلاقی تر و انسانی تر به مسائل زندگی و روابط صنفی و حرفه ای و اجتماعی خواهد پرداخت.
وی با نام بردن از بسیاری از ورزشی نویسان استان و برخی گزارشگران صدا و سیمای فارس این عده با نگاهی دلسوزانه و به دور از هر گونه گرایش تبلیغی در حد توان خود زحمت کشیده و از ورزش فارس حمایت کرده اند اما بعضا مورد بی مهری و کم لطفی واقع شده اند زیرا بعضی از مسئولان در گذشته و حال هنوز ورزش را در حد یک حاشیه و یک تفنن و هیجان کوتاه مدت می بینند و با آن برخوردی باری به هر جهت دارند.
دریساوی اظهار امیدواری کرد:فرصت بوجود آمده در مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس شرایط را بیش از پیش برای روزنامه نگاری متعهد در فارس و شیراز فراهم نماید و شاهد واقع بینی و آزادگی و ژرف اندیشی بیشتری در رسانه ها باشیم.
این روزنامه نگار در بیان جهت گیری نوشته های خود در حوزه ورزش گفت: من در بسیاری از مطالبی که در خصوص ورزش و اخلاق نوشته ام بر مقوله اخلاق حرفه ای – صنفی – و ارزش های اخلاقی و اجتماعی تاکید کرده ام. بسیاری اخلاق را در حد نوعی آداب و تواضع و ادب در گفتار و تعارفات مرسوم خلاصه می کنند و خوب و بد و ارزشمند بودن افراد را با این معیارها اندازه گیری می کنند.
وی تاکید کرد: اگرچه رعایت ادب در گفتار و کردار خوب است اما مهمتر از آن در تحلیل شخصیت افراد ،عمل و نگاه آنان در عمل اجتماعی است.یعنی اگر فردی در جریان منافع و مصالح فردی بر اساس حقیقت و واقع گرایی و انصاف و عدالت عمل کرد و منافع آن دیگری را در عمل رعایت کرد،این فرد انسانی اخلاقی و معتقد به ارزش ها و باورهای اخلاقی است.در غیر این صورت چنین نیست.
این روزنامه نگار ورزشی به وجود بیش از ششصد پرونده تخلف در فوتبال و صدور بیش از یکصد و ده حکم و وجود انواع زدو بندها و بد اخلاقی ها در ورزش اشاره کرد و گفت: این مسئله،نشان دهنده این واقعیت است که بسیاری از مدیران،مربیان،ورزشکاران و حتی برخی از همکاران خبرنگار ما در چرخه بد اخلاقی و فساد قرار گرفته اند.آیا این است آنچه که ما از مولا علی (ع) ،پوریای ولی،جهان پهلوان تختی و امثال پرویز دهداری ها آموخته ایم؟آیا این یک بی اعتنایی بزرگ و معنا دار به مواریث اخلاقی و عرفان و تاریخ فتوت و جوانمردی ایران زمین نیست؟آیا این یک درد بزرگ نیست؟
دریساوی خاطر نشان کرد: یادمان باشد که اخلاق از رفتار با آن دیگری آغاز می شود.یعنی رعایت انصاف و عدالت و ادب و پایبندی به حقوق شناخته شده موجود. در غیر این صورت در حد و قواره یک انسان خودخواه و منفعت پرست تعریف می شویم.
به باور وی : سئوال بزرگ تاریخ اندیشه و عمل انسانی یک چیز است و آن اینکه آیا انسان برای رسیدن به اهداف خود مجاز است که از هر وسیله اعم از مشروع و نامشروع استفاده کند؟! و تا به امروز نیز این سئوال کماکان به قوت خود باقی است.
این روزنامه نگار اخلاق گرا افزود: تاریخ اخلاق و عمل بزرگان و چهره های ماندگار در سراسر تاریخ بشری این نکته را تاکید کرده است که انسان برای رسیدن به اهداف شریف و انسانی تنها مجاز است که از راهها و وسایل شریف و انسانی بهره گیرد،در غیر این صورت او انسانی خودخواه و ظالم و ضد اجتماعی است که تاریخ هیچ قدر و منزلتی برای او در نظر نگرفته و او را در شمار موجودات افسانه نما و ضد بشر به حساب آورده و ثبت و ضبط کرده است.
دریساوی در پایان به انگیزه خود برای نوشتن اشاره کرد و گفت: انجام بایدها و دوری گزیدن از نبایدها و موضع گیری جانبدارانه از حقیقت و انسان بر اساس همین معیارها باید انجام گیرد تا وجدان فردی در بستری از زیبایی ها و راست کرداری ها آرام گیرد و وجدان اجتماعی را نوازش دیگر گونه دهد.ملاک عمده من برای نوشتن و زیستن همین است و لاغیر.
