خبر پارسی – اولین نشست روزنامه نگاری در زوم با حضور کوروش کمالی سروستانی رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس به بررسی آثار عبدالکاظم دریساوی پیشکسوت روزنامه نگاری این استان پرداخت.
در این نشست که برخی از پبشکسوتان نام آشنای ورزش و تعدادی از اصحاب فرهنگ فارس شرکت داشتند،سیروس رومی روزنامه نگار پیشکسوت استان و پژوهشگر تاریخ مطبوعات فارس در بررسی آثار دریساوی گفت: تعداد بسیار زیادی از نیروی انسانی شاغل در رسانه های فارس،تاثیر زیادی روی روزنامه نگاری فارس نداشته اند و نامی هم از آنها نمانده است.
وی با بیان اینکه ۴۵ روز دیگر مانده است تا دریساوی ۶۰ ساله شود،گفت:شصت سال زندگی کردن و خوب بودن مهم است،دریساوی اصالتا آبادانی است اما چهره هایی هستند که به یک جغرافیای خاص تعلق ندارند.دریساوی در همان حالی که خوزستانی و آبادانی است،قارسی و شیرازی است.او وقتی وارد حوزه مطبوعات می شود چیزی که می بیند ظلم ها ،بی عدالتی ها و ندانم کاری در سطح ورزش است.تقابل دارد اما تقابل فرهنگی دارد و هیچ گاه کلمه ای نامانوس و غیر ادبی از قلم کاظم دریساوی بر روی کاغذ نیامده است وعصبیتش را می شود ببینی اما عصبانی نیست.خوب زندگی می کند و اطرفیانش او را یک انسان واقعی ترسیم می کنند.
این پژوهشگر تاریخ مطبوعات فارس بر لزوم آرامش در ورزش کشور تاکید کرد و گفت: کاظم دریساوی در نوشته هایش آرام و با اخلاق است و دوست دارد این اخلاق یک جریان سیال شود و در رگ جامعه ورزش کشور حرکت کند.
وی به ستایش از نگاه اجتماعی و اخلاق گرای دریساوی در نوشته هایش پرداخت و گفت:کاظم می نویسد،مطرح می کند تا در حد خودش موثر باشد.او فقط ورزشی نویسی نمی کند،در نوشته های ورزشی اش جامعه را نگاه می کند و آن را می شکافد. به طور مثال مشکلاتی را که او در ورزش بیان می کند جدا از مشکلات جامعه نیست مشکلاتی که حتی می توان در حوزه های فرهنگی و هنری هم آن را پیدا کرد.
رومی با بیان اینکه روزنامه نگارانی چون دریساوی تعدادشان زیاد نیست گفت:یک دست صدا ندارد جامعه رسانه ای ما به امثال کاظم ها احتیاج دارد.کسانی که از زوایای مختلف فرهنگی – اجتماعی به بیان معضلات می پردازند و به حل مشکلات برای دست اندرکاران کمک می کنند.
این پژوهشگر تاریخ مطبوعات فارس نگاه فراملی دریساوی را در نوشته هایش ستود و گفت: نوشته های دریساوی رشد دارد،نمی ماند و متفاوت است.او از ورزش استان می تویسد بعد به ورزش کشور می پردازد و بعد فرامرزی می شود گاهی از فوتبال عراق می نویسد و مسئله جنگ را از دل مقاله ورزشی اش مطرح می کند و تصویری دقیق از یک جامعه جنگ زده می دهد یا زمانی که از فوتبال آفریقای جنوبی می نویسد احساس می کنی او خیلی با ماندلا رفیق است.وقتی از ماندلا می نویسد آدم لذت می برد چرا که هم او را خوب می شناسد و هم عاشق اوست.او در دل نوشته اش در باره فوتبال آفریقای جنوبی از زبان ماندلا اجتماعی حرف می زند.
رومی در پایان شخصیت محجوب دریساوی را ستود و گفت:کاظم در نوشته هایش بوی زمین های خاکی می دهد.بوی آبادانی که ندیدمش و بوی صمیمیت همه بچه های خونگرم جنوب.
