معاون سیاسی سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی:ذلت در اندیشه‌ی امام (ع) یعنی تن دادن به پامال‌شدن حقوق اساسی شهروندی
سردبیر
خبر پارسی -معاون سیاسی سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی گفت: بر خلاف آنچه در اذهان برخی از محققان غربی تاریخ اسلام جای گرفته است، چنین نیست که امام حسن (ع) شخصیتی روادار و معتدل و صلح‌جو داشته، اما حسین (ع) از شخصیت انعطاف‌ناپذیر و ستیزه‌جویانه برخوردار باشد؛ بلکه سیاست نرمش قهرمانانه‌‌ای که در صلح‌نامه‌ی امام حسن (ع) با معاویه متجلی شد، پس از او از جانب امام حسین (ع) نیز دنبال می‌شد.
مسعود رهبری،پژوهشگر مذهبی در مراسمی که از سوی این سازمان به مناسبت ایام محرم برپا شده بود، اظهار داشت: هم امام حسن (ع) و هم امام حسین (ع) آرزو و هدف نهایی‌شان بازگشتن خلافت به جایگاه مشروع خود، یعنی اهل بیت پیامبر (ع) بود؛ اما هر دو حاضر بودند به شرط آن‌که حاکم نامشروع زمان حقوق بنیادی و بدیهی شهروندی آنها و شیعیان علی (ع) را به رسمیت بشناسد، دست به اقدام عملی و مسلحانه علیه حکومت نزنند.
وی محور صلح‌نامه‌ی امام حسن (ع) را اعطای سه حق امنیت جانی، آزادی بیان (در امر به معروف و نهی از منکر حاکمان) و حق رأی ندادن به حاکم مستقر دانست و افزود: معاویه به رغم تمام پلیدی‌اش، این سه حق اساسی را از امام حسن و امام حسین (ع) سلب نکرد و به همین جهت، تا زمانی که در قید حیات بود، از سوی آن دو امام، غیر از فعالیت مدنی و آگاهی‌بخش و انتقاد صریح و علنی از فساد حکومت، اقدام عملی دیگری علیه معاویه صورت نگرفت. اما یزید بلافاصله بعد از غصب خلافت، توصیه‌ی پدرش را در به رسمیت شناختن حقوق اولیه‌ی مخالفان نامدار بنی‌امیه به پشت گوش انداخت و به حاکم مدینه دستور داد تا به‌اجبار از حسین بن علی (ع)، عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر بیعت بگیرد.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: خروج امام حسین از مدینه (ع)، به معنای آغاز یک قیام مسلحانه نبود، بلکه به هدف مهاجرت به سرزمین امنی بود که بتواند از آن سه حق بنیادین شهروندی، یعنی «امنیت جانی و مالی»، «آزادی بیان» و «حق رأی ندادن به کسی که او را شایسته نمی‌داند» برخوردار باشد؛ اما یزید حتی حرم امن الاهی را نیز برای حسین بن علی (ع) ناامن کرد و امام با توجه به نامه‌های کوفیان، به این تشخیص رسید که تنها جایی که اندک احتمال صیانت از آن سه حق بنیادین شهروندی در آنجا وجود دارد، کوفه است.
معاون سیاسی سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی با تأیید تحلیل دکتر روحانی از واقعه‌ی عاشورا، که مذاکره را از درس‌های عاشورا قلمداد کرده است، خاطرنشان کرد: رسانه‌ها و روزنامه‌هایی که این سخن دقیق رئیس جمهور را به سخره گرفتند، در حقیقت، کم‌اطلاعی خود را به رخ کشیدند؛ زیرا منابع تاریخی همه اتفاق نظر دارند که امام از همان لحظه‌ای که از سوی سپاه حر محاصره شد تا لحظه‌ی قبل از آغاز جنگ، بارها به صورت علنی و مخفیانه با حر و عمر سعد مذاکره کرد و از تمام گزینه‌های روی میز برای پرهیز از جنگ استفاده کرد، تا جایی که به عمرسعد پیشنهاد کرد راه را باز کنند تا به سمت شام برود و شخصاً با یزید گفت‌وگو کند؛ اما خباثت و رذالت شمر، مانع از پذیرش این پیشنهاد از سوی ابن‌زیاد شد و امام را در دوراهی پذیرش ذلت، یعنی صرف نظر کردن از اساسی‌ترین حقوق شهروندی، و شهادت قرار دادند؛ اینجا بود که فریاد امام (ع) بلند شد و فرمود: هیهات من الذله؛ بنابراین ذلت در اندیشه‌ی امام (ع) یعنی تن دادن به پامال‌شدن حقوق اساسی شهروندی و عزت یعنی صیانت از آنها.
