گزارش خبر پارسی از بهداشت پارک ها /شادی و تفریح یا دلهره و استرس بیماری؟
سردبیر
خبر پارسی – مستانه مرتب – هر گاه صحبت از پاکیزگی پارک ها می شود،اولین چیزی که به ذهن ما خطور می کند نبودن زباله و نظافت فضای سبز است.
به لحاظ ظاهر اکثر پارک های شهر پاکیزگی کافی دارند اما نکات ریز و قابل تاملی هم وجود دارد که متاسفانه به راحتی از کنار آن می گذریم. اهمیت بازی در سنین کودکی را همه ی ما کم و بیش می دانیم و کودکان نیز به دلیل کلافگی از محیط بسته ی خانه و نیاز به بازی های متفاوت علاقه خاصی به پارک و اسباب بازی های موجود در آن نشان می دهند و مراجعه آنها به پارک زیاد است. بنا به گفته محققان وسایلی که زیاد در تماس مستقیم با دست هستند مثل موبایل یا صفحه کلید رایانه به عنوان آلوده ترین وسایل شناخته می شوند،حال تصور کنید دستگیره ی اسباب بازی هایی که کودکان بر آن سوار می شوند و یا سرسره ها و سایر وسایل بازی چقدر می توانند آلوده به میکروب های متعدد باشند.متاسفانه این وسایل تمیزو ضدعفونی نمی شوند و شاید فقط بارش باران تا حدودی به پاکیزه شدنشان کمک کند!
یکی از اسباب بازی های مورد علاقه بچه ها در پارک، قلعه بادی و استخر توپ است. کافی است یک بار از این وسایل دیدن کنید تا متوجه حرص خوردن والدین بخاطر وجود لایه ای سیاه رنگ روی سطح آن بشوید. خانمی که فرزندش را برای بازی به قسمت قلعه بادی آورده بود می گفت: پسر من به این بازی علاقه خاصی داردو فقط به اصرار و خواهش او به اینجا می آیم.اما هر بار که روی این فضای کثیف سر می خورد و پایین می آید من فقط حرص می خورم و دائم تذکر می دهم که دستش را در دهان یا نزدیک چشمش نبرد.کاملا مشخص است که این وسایل نظافت نمی شوند و قانون منع ورود با کفش برای جلوگیری از آلودگی کافی نیست. سلامتی فرزند مهمترین دغدغه والدین است و نباید با بی توجهی به نکات بهداشتی از کنار آن گذشت.
متاسفانه نظارت کافی بر بهداشت پارک ها وجود ندارد و ای کاش همان قدر که به زیبایی فضای سبز و کاشت گل ها توجه می شود، سلامت کودکان و پاکیزگی صندلی ها،سرویس های بهداشتی و آبخوری هم مورد توجه و اهمیت باشد چرا که جمعیت زیادی از افراد جامعه با وضعیت متفاوت فرهنگی به این اماکن تردد می کنند و چنانچه به این مقوله بی اهمیت باشیم،فضای سبز که می بایست حافظ سلامت مردم باشد تبدیل به مکان انتقال و انتشار بیماری ها می شود. آبخوری پارک هاهم معمولا نظافت لازم را ندارند و در برخی پارک ها غرفه های تغذیه فروشیبهداشتی به نظر نمی آیند و حتی هنوز در بعضی پارک ها دستفروش هایی به فروش ساندویچ ها و سمبوسه ها و سایر اغذیه غیر بهداشتی مشغولند. به طور کل بهداشت وسایل عمومی و نظارت بر آن در کشور ما قوی نیست و بهداشت فقط در جمع آوری زباله از سطح شهر و فضای سبز خلاصه می شود. بیشترین گلایه شهروندان از کثیف بودن سرویس های بهداشتی است.با توجه به اینکه اکثر پارک ها درآمد زا هستند،استخدام یک نظافت چی برای تمیز کردن آن راحت و ممکن به نظر می آید،فقط کافی است که این نظافت در نظر مدیر آن پارک دارای اهمیت باشد!
در یکی از پارک های کشور شخصی که مسئول نظافت سرویس های بهداشتی پارک بود با خلاقیت خود به تزئین فضای داخلی آن پرداخته و حتی تعدادی “دمپایی” برای رعایت بیشتر بهداشت در اختیار شهروندان قرار داده است.اینگونه کارها با وجود سادگی تاثیر بسیار مثبتی در فرهنگ عمومی جامعه دارد و در ذهن مردم این مهم را نهادینه می کند که اماکن عمومی هم باید به اندازه منزل شخصی پاکیزه و دور از آلودگی باشند و بدانند که “شهر ما،خانه ما” صرفا یک شعار بی مصرف روی دیوارها نیست و مسئولان هم به این نتیجه برسند که نظافت سرویس های بهداشتی کاری غیر ممکن و بی اهمیت نیست.