خبر پارسی – فرزاد صدری – تزئینات خیابانی و برگزاری جشن‌ها در منظر عمومی به بهانه های مختلف از جمله اعیاد و سال نو در کشورهای مختلف سنت حسنه ای است که در کشور ما کمتر به آن پرداخته می شود و اساسا میانه خیلی خوبی با این نوع برنامه ها نداریم.
برگزاری جشن های عمومی البته در کشور ما سابقه تاریخی دارد،اما سال هاست که به دلائل مختلف آن را به فراموشی سپرده ایم و برعکس ایام عزادری را با مشارکت همه دستگاه های دولتی پررنگ برگزار می کنیم! این در حالی است که ممالک اسلامی بویژه کشور شیعی مذهب ایران،مناسبت های شادی آفرین مذهبی کم ندارند و هرکدام از اعیاد مذهبی و تولد ائمه می تواند بهانه خوبی برای شادی عمومی و اتفاقا توجه ویژه به ائمه باشد که در حدیثی از امیر المومنین (ع) آمده است” شیعیان ما در شادی ما شادند و به سبب اندوه ما اندوهگین می شوند ” این جمله قصار از حضرت امیر نشان می دهد که در فرهنگ و مکتب اسلامی به همان اندازه که به سوگواری به اهل بیت تاکید شده است به سرور و شادمانی نیز توصیه شده است.
در حالی که ماه مبارک رمضان در همه کشورهای اسلامی به عنوان “ماه میهمانی خدا ” جشن گرفته می شود و خیابان ها به همین مناسبت (میهمانی خداوند) آذین بسته می شود و نوجوانان و جوانان را از این طریق به خداوند و احکام او نزدیک می کنند اما در ایران از اول ماه مبارک به شب شهادت مولایی فکر می کنیم که فرموده است:”شیعیان ما در شادی ما شادند “
و باز جای تعجب است که چرا در شب های احیاء و قدر یعنی شب هایی که معتقدیم قرآن نازل شده و شب های بخشش و رحمت است،به عزاداری مشغولیم؟آیا باید از نزول کلام خدا شاد باشیم یا غمگین؟ این البته بحثی جداگانه است و در تخصص اینجانب هم نیست اما ذهن پرسشگر من فقط به طرح سئوال پرداخت و حتما صاحبنظران و کارشناسان مرتبط،انشاالله پاسخ قانع کننده ای دارند.
این روزها که تب جام جهانی بالا گرفته،عکس هایی از تزئینات خیابان های برزیل،از جمله برزیلیا،ریودو ژانیرو،سائوپالو و چند شهر دیگر برزیل دیدم که برایم جالب توجه بود. برزیلی ها هر چهار سال یک بار و به مناسبت حضور کشورشان در جام جهانی با تزئین خیابان هایشان به حمایت از تیم ملی کشورشان می پردازند اینجا ما در ایران و در شهری که سومین حرم اهل بیتش می خوانیم هر سال اعیاد شعبانیه داریم،هرسال ولادت پیامبر اسلام(ص) داریم،هر سال شب عید مبعث داریم،هرسال میلاد علی (ع)،فاطمه زهرا (س) و سایر ائمه داریم،دریغ از یک آذین بندی آبرو دار و در شان این بزرگواران.از آن طرف برای شهادتشان انواع و اقسام علم و کتل و طبق و پارچه نوشت و غیره برافراشته می کنیم و تمام خیابان را سیاه پوش ،که صد البته بسیاریشان سنت هایی حسنه و قابل احترام است،اما آیا دستگاه ها و نهادهای دولتی باید فقط در عزادری ها از ائمه یاد کنند؟پیام فرهنگ شیعی باید فقط از این طریق به دنیا مخابره شود؟در بسیاری از کشورهای مسیحی شب تولد مسیح،خیابان ها را آذین بندی می کنند و به طرز زیبایی هم آذین می بندند به طوری که گاهی بسیاری فقط برای آذین بندی خیابان های اروپا در شب میلاد مسیح به این کشورها مسافرت می کنند اما اینجا و در ایران بویژه در شیراز مثلا همین دیروز که ولادت با سعادت حضرت مهدی موعود(عج) بود،چقدر دستگاه های فرهنگی و اجتماعی ما در آذین بندی خیابان ها نقش ایفا کردند؟شهرداری،شورای شهر،سازمان تبلیغات اسلامی،اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی،جهاد دانشگاهی،اداره کل ورزش و جوانان و …برای ترویج فرهنگ شادی های مذهبی همت کردند؟چقدر ایده خلاقانه داشتند؟کدام فستیوال شادی برگزار شد؟در کدام کوچه و محله مسابقه آذین بندی اعیاد مذهبی برپا شد؟مشاور جوانان استانداری کدام برنامه را برای ترویج فرهنگ شادی مذهبی ارائه داد؟
به کشورهای دیگر نگاه کنید.برای شاد نگه داشتن مردم دست به هر کاری می زنند .جشنواره عجیب و غریب گوجه فرنگی یا گاو بازی در اسپانیا، یا فستیوال گل و گیاه و حتی جشنواره های کدو و فلفل و کلم در هلند و ژاپن و چین. تازه این ها غیر از جشن هایی مثل جشن آغاز سال نو (مثل جشن آغاز سال نو میلادی در کنار برج ایفل پاریس) یا شب میلاد مسیح است .
هدف از برگزاری این نوع جشن ها و جشنواره های خیابانی در دنیا آموزش و تربیت مردم به منظور خاصی نیست، بلکه انجام این برنامه ها بیشتر به جهت حفظ و ایجاد روحیه نشاط و شادی در جامعه است که از فاکتورهای اساسی داشتن یک جامعه پویا و فعال به شمار می رود. نکته یی که در همه این مراسم جالب توجه است، نوع نظم و سازماندهی است که در برگزاری آنها وجود دارد.
در ایران نیز ما می توانیم به بهانه اعیاد مذهبی علاوه بر اینکه در جامعه روحیه نشاط و شادابی را ایجاد و حفظ کنیم پیوند نزدیکی میان الگوهای فرهنگ اسلامی و باورهای شیعی در بین جوانان و توده مردم برقرار کنیم.نه فقط اعیاد مذهبی که حتی با برگزاری درست اعیاد ملی می توان مردم را به گذشته و تاریخ خود وصل کرد.آذین بندی زیبا ،خلاقانه و حرفه ای خیابان ها،با مشارکت دستگاه های دولتی، فرصتی مغتنم برای وصل کردن مردم به باورهای اسلامی و ملی آنهاست.
جشن ها خیابانی و جشنواره ها یی از این دست هم در دنیا وجود دارد که که پیشینه ملی و مذهبی خاصی ندارند و اغلب در قالب طرح هایی از سویNGOها و نهادها و گروه های غیردولتی مطرح می شوند و با کمک مالی و پشتیبانی نهادهای شهری و دولتی برگزار می شوند. جشن هایی مثل جشنواره های مختلف غذا و گل و گیاه که هر ساله در کشورهای مختلف دنیا برگزار می شوند، غالباً از همین نوع هستند.
در پایان خاطر نشان می شود،اعیاد اسلامی یکی از ویژگی های خوب و شادی آفرین دین اسلام است که متاسفانه استفاده درستی از آنها نمی شود .این اعیاد با این کیفیت و کمیت با توجه به قیاس با ادیان دیگر از اهمیت ویژه ای در نوع خود برخوردار است. برخی از کج اندیشان همواره بر این نکته مغرضانه اصرار دارند که دین اسلام با غم و اندوه گره زده شده است! شهید مرتضی مطهری در کتاب امداد های غیبی می گوید “بعضی از مقدس مآبان و مدعیان تبلیغ دین ،به نام دین با همه چیز به جنگ برمی خیزند شعارشان این است اگر می خواهی دین داشته باشی پشت پا بزن به همه چیز ،گرد مال و ثروت نگرد ،ترک حیثیت و مقام کن ،زن و فرزند را رها کن ، از علم بگریز که حجاب اکبر است ! و مایه گمراهی، شاد مباش و شادی نکن،از خلق بگریز و به انزوا پناه بر “
از همین منظر امام رضا (ع) به ربان بن شبیب فرموده :” اگر دوست داری در درجات عالیه بهشت با ما باشی به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش ” از سویی دیگر خیر و برکت بی شمار در روزها و شب های شعبان بی نظیر و در نوع خودستودنی است مردم در زمان قدیم بسیار مقید بودند تا عید های مذهبی به بهترین شکل برگزار شود،اکنون و با گسترش تکنولوژی و شبکه های رسانه ای می توانیم بهترین استفاده را از اعیاد مذهبی داشته باشیم،شما چه فکر می کنید؟….
راستی ماه مبارک رمضان در پیش است همتی برای تزئین خیابان ها در ماه میهمانی خدا وجود دارد؟اینجا شیراز سومین شهر حرم اهل بیت (ع) برنامه اش در این رابطه چیست؟
تزئینات خیابانی در شهرهای مختلف برزیل در طول جام جهانی
آذین بندی خیابان های ایران در اعیاد اسلامی
استقبال از ماه مبارک رمضان در کشورهای اسلامی
استقبال از نوروز
تزئین خیابانی در پرتغال با چتر
تزئین خیابانی در چین در استقبال از سال نو
