خبر پارسی – شاید تا امروز یکی از پر نغز ترین سخنان مقام معظم رهبری در مورد دانشگاه جمله معروف «خدا لعنت کند کسانی را که نمی‌خواهند دانشگاه سیاسی باشد» بوده،جمله ای که نشان می دهدبالاترین شخص مملکت اعتراض دانشجویان را بر می‌تابد ولی برخی روسای دانشگاه همچنان به دنبال مهار جنبش دانشجویی،حضور پر رنگ و معنا دار در چینش دانشجویان و انسداد این جنبش هستند و البته این اتفاق نه در دوران سیاه و تاریک احمدی نژاد در دانشگاه که در دولتی اتفاق می افتد که قرار بود نشاط سیاسی به کشور و دانشگاه‌ها برگرداند و فضای نامناسب دوران تاریک احمدی نژاد در دانشگاه ها را پایان دهد،فضایی که حسن روحانی می خواست تغییر کند و شکسته شود.
دکتر روحانی معتقد است:دانشگاه‌ها در حوزه سیاسی باید فعال‌تر شوند. باید رابطه دانشگاه، دانشجویان و مردم تقویت شود.او دانشگاه ها را یک کارگاه سیاسی می داند و نقد را یکی از وظایف دانشجویان .
با این همه و با وجود گذشت نزدیک به ده ماه از دولت روحانی که دانشگاه را کارگاهی سیاسی می داند و نقد را وظیفه دانشجو،دانشگاه علوم پزشکی شیراز بنا بر گفته برخی دانشجویان بر خلاف سخنان رئیس جمهور همچنان خانه احزاب است!
این دانشجویان در اثبات مدعای خود،به تحریم دانشجویی سخنرانی روز گذشته سعید الله بداشتی دستیار جوان دولت که به دعوت انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شیراز قرار بود در سالن شهید مطهری دانشکده پزشکی صحبت کند اشاره و می گویند:پشت پرده انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شیراز جبهه پایداری قرار دارد و این تشکل نمایتده واقعی دانشجویان نیست.
این دانشجویان به خبر پارسی گفتند:دکتر محمد هادی ایمانیه در سال ۱۳۸۷ با انحلال انجمن اسلامی مورد حمایت دانشجویان ، این تشکل را به دست نیروهای حامی خود سپرد که هم اکنون نیز در اختیار آنان است. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز همچون رئیس این دانشگاه پس از انتخابات ۹۲ با چرخشی ۱۸۰ درجه ای در مواضع علنی، خود را حامی گفتمان اعتدال معرفی کرده اند.
بنا بر گفته این دانشجویان: اعضای این تشکل که تا قبل از انتخابات با مصاحبه های پی در پی با کیهان و فارس نیوز و رجا نیوز خواستار اعدام موسوی و کروبی، برخورد با خاتمی و هاشمی بودند پس از انتخابات دم از اعتدال می زنند.
آنها می گویند:این تشکل در اوایل سال ۹۲ با حمایت دکتر ایمانیه به شکلی غیر قانونی تغییرات اساسی در اساسنامه خود اعمال کرد.
بر اساس گفته این دانشجویان:در یکی از تغییرات ایجاد شده تصمیمات کلان تشکل و تایید صلاحیت اعضای شورای مرکزی بر عهده “شورای ادوار” گذاشته شده است و با این تغییر کسانی که در دوره احمدی نژاد با حمایت دکتر ایمانیه انجمن اسلامی را در اختیار داشتند همچنان تصمیم گیرنده اصلی این تشکل خواهند ماند این در حالی است که طبق آیین نامه تشکل های اسلامی دانشگاهیان مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی افراد غیر دانشجو نمی توانند دخالتی در تشکل های دانشجویی داشته باشند.
آنها مدعی شدند:طبق قانون تغییرات اساسنامه باید به تایید هیات نظارت دانشگاه به ریاست دکتر ایمانیه برسد که البته در این مورد به شکلی غیر قانونی تغییرات به تایید هیات نظارت دانشگاه رسیده است.در تغییری دیگر در اساسنامه شواری انجمن اسلامی هر دانشکده به جای انتخاب از طریق انتخابات بین اعضا از سوی جمع چند نفری متولیان انجمن اسلامی انتخاب می شوند که خود نقض صریح اصول دموکراسی است.بدین ترتیب اعضای انجمن اسلامی و دانشجویان نقشی در تصمیم گیری های این تشکل ندارند.
ادعای این دانشجویان و تحریم سخنرانی یاد شده یک بار دیگر این جمله نغز رهبر محترم انقلاب را در ذهن متبادر می کند که :«خدا لعنت کند کسانی را که نمی‌خواهند دانشگاه سیاسی باشد».
آقای استاندار !جناب وزیر! دانشگاه را چگونه می خواهید؟نشاط سیاسی مد نظر رهبر معظم انقلاب را چگونه تفسیر می کنید؟سوپاپ اطمینان یا توطئه دشمن؟ اگر دانشگاه را سیاسی نمی خواهید و اگر ادعای ولایتمداری دارید به خواسته دانشجویان توجه کنید و اگر دیدید درست می گویند،به سلطه جبهه پایداری در دانشگاه علوم پزشکی شیراز خاتمه دهید و مشروح سخنان رهبر انقلاب را بخوانید.شاید شما را تکان دهد شاید!
«بنده دلم می‌خواهد این جوانان ما شما دانشجویان… روی این ریزترین پدیده‌های سیاسی دنیا فکر کنید و تحلیل بدهید. گیرم که تحلیلی هم بدهید که خلاف واقع باشد؛ باشد! خدا لعنت کند آن دست هایی را که تلاش کرده‌اند و می‌کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند. کشوری که جوانانش سیاسی نباشند، اصلاً توی باغ مسائل سیاسی نیستند، مسائل سیاسی دنیا را نمی‌فهمند، جریان های سیاسی دنیا را نمی‌فهمند و تحلیل درست ندارند. مگر چنین کشوری می‌تواند بر دوش مردم، حکومت و حرکت و مبارزه و جهاد کند؟! بله؛ اگر حکومت استبدادی باشد، می‌شود. حکومت های مستبد دنیا، صرفه‌شان به این است که مردم سیاسی نباشند؛ مردم درک و تحلیل و شعور سیاسی نداشته باشند. اما حکومتی که می‌خواهد به دست مردم کارهای بزرگ را انجام دهد؛ نظام را می‌خواهد با قدرت بی‌پایان مردم به سر منزل مقصود برساند و مردم را همه چیز نظام می‌داند، مگر مردمش – بخصوص جوانان، و بالاخص جوانانِ دانشجویش – می‌توانند غیر سیاسی باشند؟! مگر می‌شود؟! عالِمترین عالِمها و دانشمندترین دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سیاسی نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات تُرش می‌تواند به آن طرف ببرد؛ مجذوب خودش کند، و در جهت اهداف خودش قرار دهد! این نکات ریز را، باید جوانان ما درک کنند. می دانید من از سابق عقیده‌ام بر این بوده است که در دانشگاه باید روح سیاسی زنده باشد؛ این یک نشاطی به جوان می دهد. ما جوان بانشاط لازم داریم. دانشگاهی که از سیاست دور باشد و بکلی از سیاست برکنار باشد، این دانشگاه خالی از شور و نشاط خواهد بود؛ بعلاوه که محلی خواهد شد برای رشد میکروب های خطرناک فکری و رفتاری. بنابراین خوب است و باید در دانشگاه سیاست باشد.»
