خبر پارسی ـ سعید نظری: شورای شهر شیراز در اقدامی تکراری بار دیگر با طرحی دوفوریتی موافقت خود را با پرداخت مبلغ ۴۵۰ میلیون ریال پاداش سال ۹۲ به «علیرضا پاک فطرت» شهردار شیراز و ۳ میلیارد ریال به معاونان و مدیران شهرداری اعلام کرده است.
در مصوبه شورای شهر علت پرداخت چنین پاداش سنگینی به شهردار شیراز را سعی و تلاش شهردار و مدیران شهرداری در تحقق بودجه سال ۱۳۹۲ شهر و هم‌چنین اجرای طرح‌های عمرانی و شهرسازی اعلام شده که بر اساس آن علاوه بر پاک فطرت، به هر معاون شهردار نیز مبلغ ۹۰ میلیون ریال و به شهرداران مناطق مبلغ ۵۴ میلیون ریال و به هر کدام از معاونان مناطق ۱۸ میلیون ریال پاداش سال ۹۲ پرداخت می‌شود.
اگرچه تعیین میزان و چگونگی پرداخت پاداش به مدیران شهرداری طبق قانون بر عهده شورای شهر است، اما قاعدتا پاداش به افرادی تعلق می‌گیرد که در رفتار و عملکرد خود اقدامی جدید و دور از دسترس را انجام داده و بار سنگینی را در حوزه وظایف خود به سرانجام رسانده باشند.
در مصوبه شورای شهر برای پرداخت در مجموع ۳ میلیارد ریال پاداش به مدیران شهرداری، تنها به دو گزینه کلی «تحقق بودجه سال ۹۲» و نیز «اجرای طرح‌های عمرانی و شهرسازی» اشاره شده، در حالی که به اعتراف شاهدان و کارشناسان در این سال هیچ تغییر جدی در حوزه اعتباری و عمرانی در شیراز مشاهده نشد.
متاسفانه روند پرداخت پاداش از جیب مردم شیراز به شهرداران در سالیان حاکمیت اصولگرایان در شورای شهر، به رغم قانونی بودن آن، متناسب با توانمندی و ارزیابی عملکرد موثر شهرداران تعریف نشده و تنها بر اساس نوع درخواست شهردار تصویب می‌گردد و حتی برخی منتقدان از آن به عنوان «پاداش به اصطلاح زور»! نام می برند،پاداشی که اگرچه به زعم نویسندگان خبر پارسی زور نیست اما بی انصافی در حق شهر و جفا به شهروندان است.
این ارقام در سالیان گذشته به حدی غیر واقعی است که اعتراض همگانی را در جامعه به همراه داشته و حتی فرماندار دولت احمدی‌نژاد در سال ۹۰ در پاسخ به اعتراض عمومی نسبت به میزان پاداش مصوب شورا برای علیرضا پاک‌فطرت در آن سال، مانع از پرداخت پاداش شد و مصوبه شورای شهر را لغو کرد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد این موضوع که جز ضوابط قانونی و اختیارات شورای شهر است، در قریب به ۱۵ سال اخیر تنها در چند مورد و آن هم منحصرا درباره میزان پرداختی به علیرضا پاک فطرت شهردار فعلی شیراز و معاونانش، مورد اعتراض افکار عمومی قرار گرفته و شهرداران گذشته، اعم از اصلاح طلب و اصولگرا به دلیل تناسب پاداش‌ها با عملکرد شهرداران وقت با چنین اعتراضی روبرو نشدند.
بار دیگر اما میزان پرداخت پاداش به علیرضا پاک فطرت شهردار اصولگرای شیراز و معاونانش رقمی نجومی را هدف رفته که با بخشی از آن می‌توان برخی از مشکلات شهری شیراز را التیام بخشید.
کارنامه علیرضا پاک فطرت در سال ۹۲ مملو از ناکارآمدی‌هایی است که در تاریخ شهرداری شیراز ماندگار خواهد شد. موضوع بارش برف و ضعف شهرداری شیراز در مقابله با آسیب‌های احتمالی ناشی از بارش نه چندان شدید برف، موضوع اجرای طرح ترافیک و تحمیل هزینه‌های سنگین برای اجرای ناموفق این طرح و عدم توانایی در کنترل و هدایت جریان سنگین ترافیک در نقاط مرکزی و بلوارهای بزرگ شهر، از جمله پر رنگ ترین نقاط ضعف کارنامه پاک فطرت است.
معطل ماندن موضوع بافت قدیم شهر شیراز و استمرار نابسامانی‌های آن، موضوع تخریب برخی از بناهای تاریخی بافت قدیم، عدم توانایی در کنترل و ساماندهی بارفروشان و میوه فروشان دوره گرد که همه بلوارها و میدان بزرگ شهر را به تسخیر خود درآورده‌اند، بی‌توجهی به موضوعات اجتماعی همچون معتادان دوره گرد و کودکان خیابانی از جمله مسائلی است که انتقادات گسترده‌ای را علیه شهردار شیراز به همراه داشته است.
ضعف مدیریت در حوزه فرهنگی، معطل ماندن فرهنگسراهای شیراز و فقدان برنامه ریزی موثر شهرداری شیراز در حوزه فرهنگ شهری و فرهنگسازی و آن چه برخی منتقدین شهردار پرداخت اعتبارات کلان فرهنگی به محافل سیاسی خاص می دانند، از دیگر عواملی است که عملکرد پاک فطرت را زیر سئوال برده است.
در موضوع تحقق اعتبارات شهرداری شیراز نیز هزاران اما و اگر وجود دارد. تاخیر در پرداخت اعتبارات متروی شیراز، میزان سقف تعیین شده بودجه سال ۹۲ با واقعیات شهر شیراز توسط شورای شهر و نحوه تحقق آن، تراکم فروشی و … همه سئوالاتی است که خبرگان جامعه در حوزه مدیریت شهری از پاسخ به آن در مانده‌اند.
حال جای این سئوال وجود دارد که شورای شهر به کدامین اقدام موثر عمرانی و شهرسازیِ شهردار شیراز پاداش ۴۵ میلیون تومانی پرداخت کرده است؟ اینکه شهردار شیراز در دهه فجر ۹۲ در مراسم افتتاح چند پروژه که از وظایف عادی شهرداری برای کنترل شهر است، آن را هدیه شهردار به مردم معرفی می‌کند؟ گویی از جیب خود برای اجرای آن هزینه کرده است و به دست چند مدیر قیچی می‌دهد که روبان پروژه‌ها را ببرند، آیا اقدام موثر عمرانی قابل تشویق است؟
نکته دیگر اینکه آیا هیچ تفاوتی بین عملکرد شهرداران در مناطق نه گانه شهرداری شیراز نبود که شورا با پرداخت پاداش مساوی به همه شهرداران و معاونان شهردار موافقت کرده است؟
آیا مدیران سازمان‌های تابعه شهرداری شیراز همگی به یک اندازه به شهر خدمت رسانی کردند، که شورای برای هریک از مدیران سازمان‌های شهرداری رقم مساوی تشویقی اهدا کرده است؟
آیا تاکید رهبر انقلاب بر «مدیریت جهادی در حوزه فرهنگ و اقتصاد» و نیز استقرارهای «سیاست اقتصاد مقاومتی» در پرداخت پاداش ۳ میلیارد ریالی به شهردار شیراز و معاونانش برای شورای شهر شیراز معنا پیدا می‌کند؟ آیا در این شهر کسی هست که «جهاد» را معنا کند یا باید دخیل به قبور شهدای جهادسازندگی همچون بهجت حقیقی و رضوی و ربانی و … ببندیم؟
اگر مبنا را سال گذشته قرار دهیم آیا حماسه اقتصادی مد نظر مقام معظم رهبری با اهدای پاداش های کلان غیر کارشناسی در شیراز رقم خورد؟
نکته طنز ماجرا اینجاست که آقای شهردار با تبلیغات رسانه‌ای گسترده اعلام کرد: «شهردار و مدیران شهرداری از دریافت یارانه انصراف می‌دهند و شهردار این انصراف را بازگشت اعتبارات به ملت می‌داند».
انصراف شهردار از دریافت یارانه و دریافت پاداش ۴۵۰ میلیون ریالی حکایت دم خروس و قسم حضرت عباس است. گویی اینجا کسی برای حقوق مردم دل نمی‌سوزاند که شهردار بخواهد ۴۵ هزار تومان را با ۴۵ میلیون تومان به نفع مردم عوض کند.
حالا باید همچنان منتظر معترض ماند که کی دوستان اصولگرا در شورای شهر شیراز دست از رفاقت بازی برداشته و متناسب با ارزیابی عملکرد هرکس برای او پاداش تعیین کنند و خود را ملزم به رعایت حریم بیت المال نگه دارند.
راستی پاداش پایان سال اعضای شورای شهر شیراز چند بوده؟کسی خبر دارد؟
