خبرپارسی-ابقای ایمانیه پر است از پرسش.یک کنکور است که هر جای موضوع را شخم بزنی بذر تعجب تازه ای می روید. اینکه خود او تا چه اندازه دولت فعلی و برنامه ها و رویکردش را می پسندد که حاضر شده پس از ۸ سال حضور در دولت کریمه احمدی نژاد بازهم برای رفتن از این مسند به حجت شرعی نرسد یک موضوع است که جای تحلیل جداگانه ای دارد.
نگاه استانداری به این ابقا آیا حقیقتا” همراه و همگام با نگرش وزیر است؟ اصلا یک سئوال مهمتر و ریشه ای تر. در انتصابات استانی نظر استاندار نسبت به نظر وزارتخانه در پایتخت ارجحیت دارد یا بالعکس؟ راه حل مناسب برای اتخاذ تصمیم معقول و منطقی در مواقع اختلاف چیست؟
چرایی کار را با پرسش های تازه تر و البته عمیق تر به سمت حکم ابقای وی می بریم. اینکه آیا او در تحقق بند ششم خواسته وزیر دال بر «توجه به امر اعتدال، توانمندی وشایسته سالاری در انتصابات و تکریم اعضای هیات علمی و کارکنان حوزه سلامت» موفق می شود و آزمون اثبات اینکه این خواسته برآورده شده را چگونه برگزار می کنند هم تمثالی از دستیابی به کوه قاف است و احتمالا ناشدنی.
روز مصاحبه ایمانیه با خبر پارسی او حرفهایی داشت که بعضا” به هر دلیلی منتشر نشد. مثلا:
۱-نماینده آباده به من گفت تو تنها موردی بودی که مجمع نمایندگان استان بدون هیچ مخالفتی خواهان ابقای تو بودند.
الف-دو سه نماینده در گفت و گو با خود ما-خبرپارسی-شرایط مدیریت ایمانیه را نامطلوب دانسته و اعلام می کردند ادامه فعالیت وی به صلاح نیست.پس در این بین یکی راست نمی گوید.
ب-نمایندگانی که باید وکلای مردم باشند تا چه اندازه با فضای ناشی از حاکمیت ایمانیه آگاه بوده و تحلیل آنها نسبت به اظهارات منتقدان آنها چیست؟آیا بر خود واجب ندانسته اند در قامت وکلای مردم صدای طیف منتقد و مخالف را هم بشنوند و ادله های آنها را بررسی نمایند؟
۲-ایمانیه برای جانشین خود سه مولفه تعیین کرد و معتقد بود کسی می تواند بر این جایگاه تکیه بزند که اول:مدیریت کرده و سابقه مدیریت داشته باشد. ب:دست پاک باشد و منافع شخصی را ببوسد و کنار بگذارد و سوم: برای دانشگاه وقت بگذارد و مدیریتش کنترل از راه دور نباشد.
او این شرایط را در حالی مطرح کرد که شاید تصور داشت چنین فردی وجود ندارد و البته فعالین جامعه سلامت هم این نقد را باید بر گرده خود تحمل کنند که نتوانستند گزینه یا گزینه های خود را به صورت شفاف و علنی اعلام و موضع آشکار خود را به جامعه و مسئولان نشان دهند. شاید دلیل آن فضایی باشد که به وجود آمده و حالا جناب وزیر تلاش در جهت اعتدال را از مدیر ابقا شده اش خواستار است.
آنچه در ماجرای ابقای ایمانیه رخ داد با شعارهای دولت روحانی همخوانی نداشت و ندارد. رویه انتصابات و تعلل ها و سکوت ها و تردیدها تا کجا ادامه دارد؟ الله اعلم!
