خبر پارسی: انتصاب دکتر «مجید ارشاد» به سمت رئیس دانشگاه بزرگ و با سابقه شیراز با استقبال گسترده جریان های مختلف علمی و دانشگاهی کشور روبرو شده و امید به بازگشت دانشگاه شیراز به جایگاه علمی و پژوهشی و آموزشی سابق خود را در دوستداران این دانشگاه زنده کرده است.
اگرچه دکتر ارشاد همچون بسیاری از اساتید دیگر این دانشگاه بومی شیراز و فارس نیست و از خطه سرسبز گیلان است اما حضورش چه در زمان دانشجویی و چه در سال های عضویت در هیات علمی و نیز مدیریت دانشگاه شیراز همواره منشا خیر و خدمت بی ادعا در راستای توسعه آرمان های بلند علمی کشور بوده است.
البته فقط ویژگی های علمی و مدیریتی دکتر ارشاد نیست که او را از دیگران ممتاز می کند بلکه منش رفتاری و سلوک اخلاقی این مرد ریاضیدان است که همه را به تجلیل از وی واداشته و در همین راستا دکتر «یک عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز » در نوشتاری کوتاه که در اختیار خبر پارسی قرار داد، به پاره ای از این ویژگی های اخلاقی رئیس جدید دانشگاه شیراز اشاره می کند.
این استاد دانشگاه شیراز که اصرار دارد نامش محفوظ بماند در مقدمه کوتاهی که در اختیار خبر پارسی قرار داده،نوشته است: دوستان توجه دارند که این مطلب در منقبت شخص دکتر ارشاد نیست بلکه در واقع بیان ویژگی های یک مدیر دانشگاهی است که در ارشاد تبلور آن را می بینیم. هدف فرهنگ سازی و ارائه معیار برای انتخاب مدیران علمی است.
در یاداشت این عضو وابستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی که خود روزگاری در دانشگاه شیراز هم مسئولیتی بر عهده داشته آمده است:
دکتر مجید ارشاد را دانشگاهیان قدیمی شیراز به‌خوبی می‌شناسند. علاوه بر مسئولیت‌های متعدد، چهار سال معاون آموزشی و چهار سال هم رئیس دانشگاه شیراز بود. «مشک آن است که خود بگوید نه آنکه عطار بگوید.» اما چون خبرنامۀ پارسی خوانندگان عام هم دارد برخی خصلت‌های فردی ارشاد در خور یادآوری است تا دلایل انتخاب او به ریاست دانشگاه شیراز روشن‌تر شود. در اینجا به مقام علمی او در جایگاه استاد‌تمام رشتۀ ریاضی نمی‌پردازیم. اما چرا اکثریت قریب به‌اتفاق دانشگاهیان شیراز شخصیت دکتر ارشاد را دوست دارند و برایش احترام قائل هستند و از شنیدن این خبر خشنود شدند. ارشاد اهل اندیشه و مشورت است، میانه‌رو و آرام است، سنجیده سخن می‌گوید و عمل می‌کند، نرم‌خوی و صمیمی است، متواضع و عادل است، هیچ‌گاه کسی از او سخنی به‌درشتی نشنیده است، پرحوصله و صبور است، از چاپلوسی خوشش نمی‌آید، مقام او را دچار نخوت و تکبر نمی‌سازد، آرامش درونی او دیگران را هم به آرامش دعوت می‌کند. مشخصۀ ممیزۀ دکتر ارشاد نقد‌پذیری اوست. هیچ‌گاه از نقد برآشفته نمی‌شود، وسعت دید و گستردگی افق فکریش مثال‌زدنی است. جرأت تغییر و نوآوری دارد. سخن کوتاه، ارشاد مؤمن و خداترس است. در تأیید این سخنان همان بس که علی‌رغم درخواست و اصرار اکثریت دانشگاهیان شیراز و مسئولان وزارت علوم این مسئولیت سنگین را تا همین چندی پیش نمی‌پذیرفت. فروتنانه معتقد بود افراد توانمند دیگری در دانشگاه شیراز هستند. ارشاد در طول مدیریت پیشینۀ خود نشان داد که جناحی و گروهی عمل نمی‌کند. به‌هرنوع سلیقه و طرز تفکر در قالب قانون به دیدۀ احترام می‌نگرد. ارشاد اقتدارگرا و خودشیفته نیست، به خرد جمعی و برنامه‌ریزی علمی اعتقاد دارد. دستاوردهای مدیریتی دکتر ارشاد نیاز به بازگویی ندارد. همین بس که اوهیچ‌گاه کیفیت آموزش و پژوهش دانشگاه را فدای کمیت و نام‌آوری برای خودش نکرد. شأن استاد، کارمند و دانشجو را همواره حفظ کرده است. دوران مدیریت گذشتۀ دکتر ارشاد دوران پرنشاطی برای دانشگاهیان بود. قدر مسلم این است که مدیران یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند ولی نام مجید ارشاد در خاطرۀ دانشگاه شیراز به نیکی ماندگار خواهد شد. عملکرد ارشاد در سال‌های آینده دیگربار خصلت‌های فردی او را آشکارتر خواهد ساخت. انشاالله
آخر چو فسانه می‌شوی ای بخرد/ افسانۀ نیک شو نه افسانۀ بد (جلال‌الدین همایی)
