دکتر سید علاالدین کراماتی فرماندار شیراز در یادداشتی نوشت:حمایت استوار، بهحق و البته خردمندانهی استاندار بزرگ فارس، جناب آقای دکتر امیری، از جناب آقای رضایی، شوری گسترده از امید را در دل همگان برانگیخت؛ اتفاقی که مرا بیدرنگ به روزهای نخستین حضور آقای رضایی در استانداری بازبرد.
به گزارش خبرپارسی، روز پس از آنکه مسئولیت معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی ایشان قطعیت یافت ـ هرچند هنوز رسماً آغاز به کار نکرده بودند ـ دیداری که بیبرنامه و کاملاً اتفاقی در اتاق کارشناسان سیاسی دفتر سیاسی استانداری فارس رخ داد؛ اتاقی که در دوران تصدی و مدیریت دفتر سیاسی وی نیز مرتب در آن حضور میافت و با همکاران نشست و برخاست داشت.
آن روز نیز او همان بود که بود؛ بیتکلف، بیادعا، ساده و صمیمی… همانگونه که از او انتظار میرفت.
میخواستم اندکی پس از دیدار، خداحافظی کرده و جمع دوستانهای را که به یمن حضورش، خودجوش، شکل گرفته بود ترک کنم؛ تا مبادا ذهنیتی برای دوستان حاضر پیش آید. اما همین که از قصدم آگاهی یافت، دستم را گرفت و خواست که بمانم. لحظاتی بعد، همراه باهم از اتاق بیرون آمدیم و در راهرو طبقهی پنجم ـ که امروز به چهارم تنزل یافته است ـ قدم زدیم.در همان روز بود که با اعتمادی کمنظیر، پیشنهاد فرمانداری شیراز را داد.
با وجود مخالفتها و فشارهای فراوان از سوی اهل سیاست ـ که القضا بسیارشان از دوستان و نزدیکان او نیز بودند ـ و با آنکه گزینههای دیگری پیشرو داشت، هرگز در ارادهاش تردید راه نداد. با همان صلابت و شجاعتی که از ویژگیهای ذاتی اوست، ایستاد تا کار به انجام رسد.
به رغم موانعی که بر سر راه هویدا شد آقای رضایی به مدد و یاری دکتر امیری که خود استانداری مدیر، مدبر، فرزانه و سزاوار جایگاه مدیران ملی در سطوح عالی است، حکم سرپرستی اینجانب صادر شد.
اما ایستادگی او تنها به من محدود نبود. بیش از ۳۰ فرماندار و شماری از مدیران استانی نیز با همین منش و در نهایت جسارت، البته با حمایت دکتر امیری، انتخاب و انتصاب نمود.
او بیهیچ واهمهای، در حمایت از اراده و آرمان ملی، در فارس به مدد دولت وفاق آمد و به کمک همفکران خویش زمینههای امیدواری ملت را فراهم ساخت.
او در انتخاب و انتصاب باورمندان به گفتمان دکتر پزشکیان و میداندادن به دلسوزان ایرانزمین صادقانه مجاهده کرد و کورسوی امید را در دلها شعلهور ساخت.
