خبرپارسی – محمدحسین نیکوپور: به نظر می رسد بار دیگر با نزدیک شدن دو دشمن دیرین در عرصه ی دیپلماتیک برای فروریختن دیوار بی اعتمادی میان کشورهای ایران و آمریکا افراطی های گروه های سیاسی و کنشگران دیگر عرصه های این کشورها بیکار ننشسته و بر طبل خشونت طلبی می کوبند تا این نیمچه روزنه ای که میان دیپلماسی فروخفته باز شده دوباره مسدود شود.
گرچه در میانه بازار نه چندان گرم جناح رسانه ای افراطی ها در ایران که به سرکردگی رسانه های نه چندان خوشنام این گروه خشن صحنه گردانی می شود هنوز خودزنی ها به شرایط بحرانی نزدیک نشده، اما در آن سوی اقیانوس آنجا که قلب رسانه های سرگرمی ساز آمریکا قرار دارد این خشونت ورزی ها در شکل تولیدات سینمایی به سرعت درحال انجام است و محصولات دسته چندم سینمایی نیازی به این نزدیکی دیپلماتیک را بر نمی تابند تا مانند سلف خویش در رسانه های نوشتاری و اینترنتی خود در ایران با هماهنگی ناخودآگاهی از یک آبشخور ارتزاق کنند.
در نزدیک ترین و تازه ترین این دشمنی ها که پیشتر نیز در نمونه های هالیوودی تجربه شده، با کمترین فاصله از توافق های نصف و نیمه صورت گرفته میان دیپلمات های پرتلاش دو کشور گروه افراطی قرار گرفته در استودیوهای هالیوود بیکار ننشسته و این بار در محصولی سینمایی با عنوان “house downwhite” شاهکاری دسته چندم از بی دقتی و ناآگاهی به علاقه مندان سینمای اکشن عرضه شده است تا دوباره موجی از بازی های خنده دار خارج از محدوده ی سیاست بازی های دو کشور شکل بگیرد.
در این فیلم که مانند نمونه های گذشته هالیوود دست کم تلاش نشده با یک مشاوره ی کوچک ضعف های فیلمنامه و داستان برطرف شود هنوز ایرانی ها دارای نژادی عرب تبار معرفی شده و در شاهکاری بزرگتر نامی که برای رئیس جمهور جدید ایران برگزیده شده در نوع خود ابتکاری به یادماندنی است و باید به نویسندگان فیلمنامه ی این اثر سینمایی کم ارزش برای انتخاب نام “الشریف” به جای نام خانوادگی حسن روحانی تبریک گفت!
از سوی دیگر این بی دقتی در جایی که نام های کمتر مشهورتر شهرهایی چون چابهار یا نطنز در میان جامعه جهانی می توانست الگویی باشد برای شناخت بهتر ملیت ایرانی ها این گاف به قدری بزرگ است که قابل جبران نیست.
خنده دارتر اینکه علیرغم ریزه کاری های این فیلم در به تصویر کشیدن چالش هایی که رئیس جمهور رنگین پوست آمریکا را در این اکشن سینمایی در حل و فصل موضوع پرونده هسته ای ایران با آن روبه رو می کند استفاده از تیتر “دیپلماسی تلفنی” در صفحه نخست یکی از روزنامه های آمریکاست که با عکسی از هیئت سیاسی ایرانی که باید با ترکیبی از پوشش و ظاهر ایرانی تصویر شود رئیس جمهور ایران را در سفر به آمریکا با پوشش دشداشه و چفیه و اگال عربی عرضه داشته است.
این ها همه در کنار نوع کاراکتری که از رئیس جمهور صلح طلب آمریکا در “white house down” تصویر شده گرچه میزان تحمل پذیری آرا و نظرات مختلف را نمایندگی می کند، اما در لحظاتی به تمسخر کشیدن شخصیتی سیاسی را از باراک اوباما تداعی می کند. این دست کم گرفتن ها در صحنه هایی این فیلم اکشن را به نسخه هایی از فیلم های دسته چندم طنز و کمدی نزول داده و دقایقی تمسخرآمیز از این رئیس جمهور با نفوذ در میان جامعه جهانی معرفی کرده است.
با این حال این فیلم اکشن به نوعی تلاش کرده علیرغم اندیشه های افراطی طیفی از گروه های افراطی داخل آمریکا که اتفاقا همواره با جانبداری از تئوری جنگ بقای کارخانه های اسلحه سازی آمریکا را حفظ کند، میزان نفوذ این طیف را در کنار خشونت ورزان عربی که همواره بقای خود را در آشوب در خاورمیانه به ویژه ایران می بینند به تصویر بکشد.
این درحالیست که چندی پیش نیز این داستان پیش از اینکه توسط رولاند امریش دستمایه اثری سینمایی قرار گیرد در نسخه ای دیگر از اکشن های هالیوودی با عنوان” Olympus Has Fallen” به کارگردانی آنتونی فوکوآ تجربه شده بود.
* خلاصه ای از فیلم سقوط کاخ سفید
چانینگ تیتم در «سقوط کاخ سفید» (White House Down) نقش جان کیل مامور حفاظت از کنگره آمریکا را بازی می‌کند که با درخواست او برای پیوستن به سازمان اطلاعات و امنیت مخالفت شده است.
او همراه دخترش در یک تور به کاخ سفید شرکت می‌کند، اما همزمان یک گروه شبه‌نظامی بسیار مسلح کاخ سفید را تحت کنترل و جیمز سایر رئیس جمهور آمریکا (جیمی فاکس) را به گروگان می‌گیرد. در شرایطی که هرج و مرج کشور را فرا گرفته، کیل باید رئیس جمهور، دخترش و کشور را نجات بدهد.
