همیشه کم کاری حاکمان را ادیبان و حکما با آثار خود جبران کرده اند
سردبیر
خبرپارسی – سید حسین مرعشی گفت: در تاریخ همیشه کم کاری حاکمان را ادیبان و حکما با آثار خود جبران کرده و نخ تسبیه وحدت ملی شده اند.
ظهر چهارشنبه ۱۹ دیماه حیدر اسکندرپور در مراسم بزرگداشت خواجوی کرمانی شاعر هم عصر حافظ که با حضور ادیبان، شاعران و مسئولان شهری و استانی درجوار مزار این شاعر بزرگ در شیراز برگزار شد، گفت: برنامه های مجموعه مدیریت شهری بر این مبناست که دوباره این فرصت را برای شیراز فراهم کنیم تا بر قله فرهنگ و ادب ایران زمین بدرخشد.
حیدر اسکندرپور بازتعریف سرمایه های غنی ادبی، فرهنگی و هنری شیراز را در عرصه مدیریت شهری ضروری دانست و افزود: رویکرد مجموعه مدیریت شهری به شیراز مبتنی بر داشته های غنی ادبی، فرهنگی و هنری این شهر با تکیه بر شعار شیراز باید شبیه شیراز باشد است، چون معتقدیم آنچه شیراز را از سایر کلانشهرها متمایز می کند نه ساخته های فیزیکی بلکه فرهنگ و ادب این سرزمین است. شهردار شیراز یکی از رویکردهای مجموعه مدیریت شهری را رویدادمحوری دانست و گفت: با برگزاری رویدادهای فرهنگی همچون آیین نکوداشت یادروز خواجوی کرمانی تلاش داریم شیراز را به شهر برگزاری رویدادهای فرهنگی، هنری، علمی، آموزشی و گردشگری تبدیل و اقتصاد این کلانشهر را متحول کنیم. برنامه پنج ساله شیراز نیز بر این نقطه کانونی تمرکز دارد که شیراز به شهر برگزاری رویدادهای ملی و بین المللی تبدیل شود. وی با بیان اینکه پرداختن و معرفی بیشتر بزرگان می تواند منجر به توسعه پایدار شهری و شکوفایی اقتصادی شود، خاطرنشان کرد: رویداد سازی و اقتصاد رویداد محور بستری برای معرفی بیشتر بزرگان شهر است لذا شیراز به عنوان پایتخت فرهنگ و ادب ایران مفتخر است که آیین نکوداشت خواجوی کرمانی را برگزار کند و درصدد هستیم طی سال های آتی این آیین را به صورت گسترده تر و در سطح ملی و بین المللی برگزار کنیم. شهردار شیراز با اشاره به حضور شهردار، اعضای شورای شهر و جمعی از مدیران شهری کرمان در این آیین گفت: درصدد هستیم تفاهم نامه ای به منظور توسعه روابط فرهنگی شیراز و کرمان منعقد کنیم و روابط این دو کلانشهر را بیش از پیش بسط دهیم. مهندس اسکندرپور خطاب به حاضرین در این آیین تاکید کرد: شیراز با توجه به ارزش های درونی و بیرونی، هم اکنون نیز یک هویت ملی برای ایران و یک نام بلند آوازه برای جهان است و به تمامی نیک اندیشانی که به فرهنگ، تاریخ، ادب و هنر عشق می ورزند، تعلق دارد. شهردار شیراز ضمن تشکر از حضور فرهنگ‌دوستان و هنرمندان در آیین نکوداشت خواجوی کرمانی عنوان کرد: خواجوی کرمانی دیگر مهمان شیراز نیست بلکه خود صاحبخانه است و جزء داشته های غنی این کلانشهر و سرمایه عظیم فرهنگی آن محسوب می شود. این شهر با خواجوی کرمانی دلپذیرتر شده و گنجمان، دیارمان و خاکمان را خواستنی تر کرده است.
اشتراک میان مکتب فارس و کرمان موجب رشد شاعرانی چون خواجو شده است
محمد صادق بصیری معاون سیاسی امنیتی استانداری فارس دراین مراسم در سخنان خود وجود اشتراک های بسیار میان مکتب های فارس و کرمان را موجب رشد شاعر بزرگی همچون خواجوی کرمانی عنوان کرد و گفت: حکمت و فلسفه وجود، رشد حکمت نظر و منتهی شدن آن به علم اخلاق و موضعگیری علیه صوفیان ریاکار و استفاده از مضامین ریاستیزانه از جمله اشتراکات میان مکاتب فارس و کرمان بوده که خواجوی کرمانی نیز به خوبی در آثار خود به آنها پرداخته است.
این استاد دانشگاه یکی از نکات برجسته آثار خواجوی کرمانی را معرفی اهل بیت علیهم السلام به عنوان پارسایان واقعی دانست و گفت: تمام تلاش حکمایی همچون خواجوی کرمانی در تاریخ در جهت برجسته کردن مکتب های انسان ساز فارس و کرمان بوده است.
تقویت روابط فرهنگی شیراز و کرمان
شهردار کرمان به عنوان دیگر سخنران این مراسم بر اهمیت مفاخر و نخبگان هر سرزمین به عنوان سرمایه های اصلی آن تاکید کرد و با استقبال از پیشنهاد شهردار شیراز مبنی بر انعقاد تفاهم نامه فرهنگی میان دو شهر شیراز و کرمان گفت: وجه تمایز هر شهر هویت فرهنگی آن است نه ساخت و ساز که با توسعه همکاری های فرهنگی می توان در راستای تثبیت و توسعه این هویت اقدام های مناسبی به عمل آورد.
سید مهران عالم زاده به ظرفیت های مشترک فرهنگی شیراز و کرمان اشاره کرد و گفت: به دنبال تفاهمی با شهرداری شیراز هستیم تا بتوان با افزایش مراودات دو شهر نه تنها مراسم یادبود خواجوی کرمانی، بلکه آیین های بزرگداشت دو قله رفیع ادبیات ایران حافظ و سعدی را همزمان در هر دو شهر برگزار کنیم.
تساهل و تسامح شیرازی ها خواجوی کرمانی را جذب کرد
رییس سازمان اسناد و کتابخانه ملی فارس نیز به عنوان دیگر سخنران این مراسم بزرگداشت خواجوی کرمانی را فرصتی برای ادای دین به این شاعر بزرگ دانست و گفت: رونق ادبی و فرهنگی شیراز در آن دوران و تساهل و تسامح موجود باعث شد تا این شاعر گرانقدر این شهر را در آن زمان مرکز ادب ایران بود برای زندگی برگزیند.
کوروش کمالی سروستانی حضور عبیدزاکانی و خواجوی کرمانی را همزمان با دوران جوانی و بالندگی حافظ در شیراز نشان دهنده اهمیت این شهر دانست و گفت: اگرچه سعدی پیش از این بزرگان مکتب شیراز را بنیان نهاد با این حال در همین دوران این مکتب به اوج پختگی خود رسید.
کمالی سروستانی همچنین با ذکر خاطراتی از باستانی پاریزی پژوهشگر معاصر در باب خواجوی کرمانی انتقال مزار این شاعر پس از دوران جنگ را یکی از خواسته های استاندار وقت کرمان ذکر کرد و گفت: با این حال مردم شیراز خواجو را نگه داشتند و مقبره ای در خور این شخصیت بزرگ ادب ایران بنا کردند.
وی اظهار امیدواری کرد تا برپایی روزهای فرهنگی اینچنینی با گسترش روابط شیراز و کرمان بیشتر شود.
ادیبان جای خالی حکام مغرور و ندانم کار را پر کردند
اما سیدحسین مرعشی دبیر فعلی حزب کارگزاران سازندگی که پس از جنگ نیز استاندار کرمان بود در این مراسم در سخنانی جایگاه حکما و ادیبان را در تاریخ ایران بسیار مهم برشمرد و گفت: اشتباه های حاکمان و سلاطین در مقاطع مختلف تاریخی ایران را به نقطه فاجعه و اشغال توسط بیگانگان برده است که این اتفاق ها در طول تاریخ هم بسیار تکرار شده به خاطر غرور، اشتباههای بسیار، ندانم کاری، بدرفتاری با مردم و ناراحت کردن آنان پیش آمده در حالی که نخستین وظیفه یک حاکم حفظ تمامیت ارضی مُلک و مملکت است.
این فعال سیاسی ضربه خوردن های کشور از این ناحیه را یکی از زمینه های مهم برای تحقیق پژوهشگران دانست و گفت: در تاریخ همیشه کم کاری حاکمان را ادیبان و حکما با آثار خود جبران کرده و نخ تسبیه وحدت ملی شده اند.
مرعشی ادامه داد: فضلا و حکما هرچه حکام و سلاطین در تاریخ بر باد دادند را جبران کردند و امیدواریم این فجایع دیگر در تاریخ تکرار نشود.
دبیر حزب کارگزاران سازندگی در بخش دیگری از سخنان خود با اظهار به این که به همراهی با اهالی شیراز افتخار می کنیم گفت: شیرازیان میزبان تنها حکومت تمام ایرانی و یکی از حکومتهای خوب بودند اگرچه از آن دفاع نکردند.
وی در پایان با اشاره به دفاع قومیتی اخیر از سیدمحمدعلی افشانی شهردار وقت تهران پس از اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان گفت: در جایی به شوخی به برخی از اهالی محترم قوم لر گفتم چنانچه این دفاع را از شاهزاده زند انجام داده بودید نه قاجاریه، نه پهلوی و نه حتی جمهوری اسلامی به وجود نمی آمد.
