خبر پارسی : سومین سوگواره «حدیث نینوا» همزمان با ایام عزاداری سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) به همت سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی منطقه فارس و حزب اراده ملت ایران شاخه فارس در مجتمع فرهنگی احسان شیراز برگزار شد.
به گزارش کمیته اطلاع‌رسانی سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی منطقه فارس، در این سوگواره، که جمعی از فعالان دانشگاهی و سیاسی اصلاح‌طلب، معاون سیاسی و امنیتی استاندار فارس و مدیرکل آموزش و پرورش استان فارس و جمعی از اعضای شورای شهر شیراز حضور داشتند، حجت‌الاسلام «عبدالحمید معادیخواه»، استاد حوزه و دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام، در سخنانی با اشاره به آیه «ان الله یامر بالعدل و الاحسسان» گفت: در حقیقت ترازوی ارزیابی الهی دو کفه‌ی «عدالت» و «احسان» دارد که یکی مربوط به قلمرو حقوق و دیگری مربوط به قلمرو اخلاق است.
وی با بیان اینکه اخلاق و حقوق را نمی‌توان از هم جدا کرد ادامه داد: از اشتباهات اساسی جامعه ما و از جمله حوزه‌های علمیه است که اخلاق را نادیده می‌گیرند و همین باعث بروز شبهاتی رنجش‌آور در نسل جوان شده است.
حجت الاسلام معادیخواه جامعه‌ی فعلی را جامعه‌ای هیاهوزده و فارغ از فرهنگ گفت‌وگو توصیف کرد و افزود: بیشتر بر موج هیاهو دست و پا می زنیم و از فرهنگ گفت‌وگو غافل شده‌ایم.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه بر اساس متون قرآنی هرگز نمی‌توان اخلاق را از حقوق جدا کرد، به موضوع قصاص اشاره کرده و گفت: اینکه جوانان سؤال می‌کنند آیا در اسلام قصاص وجود دارد؟ باید قبل از هر پرسشی بپرسیم از کدام منظر سؤال می‌کنید؛ حقوقی یا اخلاقی؟ در نظام حقوقی اسلام قصاص وجود دارد اما در نظام اخلاقی اسلام قصاص نیست.
وی به آیه ۱۷۸ سوره بقره «کتب علیکم القصاص…» اشاره کرد و ادامه داد: در این آیه مبارکه، قصاص رقم خورده است و تا این کلام را می‌شنویم قصد قصاص می‌کنیم، در حالی‌که ادامه آیه «فمن عفی له من اخیه شی…» را نادیده می‌گیریم که می‌گوید برادر ببخشد و لفظی از صاحب دم و خانواده مقتول نیاورده است، بلکه برادرانه ببخشد!
این پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه فلسفه‌ی وجودی اسلام این است که مکارم اخلاق را به اوج برساند، از وضع دیه‌های سنگین مطابق نرخ شتر و گوسفند انتقاد کرد و افزود: اینکه ارزش وجودی اسلام را با گوسفند و شتر بسنجیم در اسلام نیست، بلکه اسلام به دنبال اخلاقی است که در عاشورا مثل خوشید می‌درخشید.
وی با بیان اینکه با طرح برخی مسائل پیش‌پا‌افتاده، سطح اخلاق در عاشورا را پایین می‌آوریم، ادامه داد: یکی از مشکلات تاریخ‌نگاری در اسلام دست‌اندازهای کلامی است که منجر به مغالطه می‌شود.
حجت الاسلام معادیخواه با بیان اینکه امام حسین(ع) سیاستمداری ورزیده بود که با سیاست‌های اخلاقی جد و پدرش رشد کرد، ادامه داد: شروع حادثه عاشورا از ماه رجب سال ۶۰ هجری قمری بود که امام حسین قصد هجرت به مکه کرد و نباید اول محرم را سرآغاز حادثه کربلا بدانیم.
وی ادامه داد: هزینه سنگین و خطر سفر به کربلا و کوفه نه تنها برای امام حسین(ع) بلکه برای هر انسان عادی هم قابل پیش‌بینی بود.
وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی بر لزوم پایبندی به وفای به عهد در اسلام به خصوص در آموزه‌های امام علی(ع) اشاره کرد و گفت: همه حقوق در اسلام خلاصه می‌شود به وفای به عهد که یزید بر آن پایبند نبود.
وی ابراز کرد: حرف‌های حاشیه‌ای به‌گونه‌ای حقیقت قیام امام حسین(ع) را پوشانده است که حرف زدن از این حقیقت در شرایط کنونی سخت شده است. امام حسین(ع) قبل از حادثه عاشورا بیش از ۴ ماه در مکه پناهنده سیاسی شد، که کمتر در اسلام رخ داده و هر ۴ ماه کنار کعبه نماز جماعت خواند و از همه‌ی سرزمین‌های اسلامی برای دیدار با امام حسین(ع) به مکه آمدند و با آنها گفت‌وگو کرد.
این کارشناس تاریخ اسلام به شدت از تلاش عرب برای جلوگیری از ثبت دقیق وقایع تاریخی به بهانه‌ی حفظ قرآن انتقاد کرد و گفت: عرب صدر اسلام به بهانه‌ی حفظ وجود قرآن، مانع از نگارش خطبه‌های بزرگان از جمله رسول الله و حتی خلفای راشدین شد، در حالی‌که قران به قلم سوگند یاد کرده بود و نگارش و حفظ این خطبه‌ها و رویدادهای تاریخی می‌توانست چراغ راهی برای آینده اسلام باشد.
حجت الاسلام معادیخواه در بخشی از سخنانش به اهمیت گریه بر امام حسین(ع) و شهدای کربلا اشاره کرد و افزود: هیچ‌جا روایتی از اهل‌بیت ندیدیم که از شیعیان بخواهند برای مظلومیت خودشان گریه کنند؛ امیرالمومنین ۵ سال حکومت کرد و هیچ‌گاه مردم را جمع نکرد که برای رحلت رسول الله (ص) گریه کنند اما گریه بر مصائب حسین(ع) در شیعه توصیه شده است و همه‌ی اهل‌بیت برای آن سفارش کرده‌اند.
وی ادامه داد: امام سجاد(ع) از مردم خواست که برای مصائب پدرش گریه کنند و نقش اساسی در تلطیف فضای بعد از عاشورا در اسلام داشت و از این جهت دوره‌ی رهبری امام سجاد اهمیت فوق‌العاده‌ای در تاریخ تشیع دارد.
معادیخواه گریه بدون معرفت بر حسین (ع) و یارانش را بی‌اثر دانست و گفت: همه‌جا «عارف بحقه» توصیه شده؛ یعنی حق حسین را بشناسید و گریه کنید. قید شناخت حق را در قیام حسین نادیده نگیرید که هدف قیام بود.
