خبر پارسی – شب گذشته در حالی از ششمین کتاب مصور منصور صانع با عنوان «شیراز روزگار جوانی» در مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس رونمایی شد که هیچکدام از اعضای شورای شهر شیراز در این مراسم حضور نداشتند!
در آئین رونمایی از این کتاب پس از نمایش فیلم «بهرام خان و عکاسخانه اش» که مستندی از سال ها فعالیت عکاسی زنده یاد بهرام چهره نگار عکاس پیشکسوت شیرازی بود،کوروش کمالی سروستانی مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس که میزبانی این مراسم را برعهده داشت، با تمجید از یک عمر فعالیت هنری و فرهنگی منصور صانع گفت:باز هم منصور صانع و شیراز. باز هم منصور صانع و کتاب. باز هم منصور صانع و زیبایی؛ و امشب شب جشن انتشار کتاب «شیراز روزگار جوانی» استاد منصور صانع ، دلبسته و دلباخته شیراز است.
کمالی سروستانی یاد آور شد:پس از کتاب‌های ارزشمند «تاریخ عکاسی شیراز»، «به یاد شیراز»، «شیراز کودکی ما»، «مجموعه زندیه» و «دیروز و امروز شاهچراغ»، «شیراز روزگار جوانی»، ششمین اثر استاد صانع در مورد شیراز است و او اینک بیشترین آثار مصوّر را در مورد شیراز منتشر کرده است.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس به اهمیت وجودی منصور صانع در حوزه فرهنگ شیراز اشاره کرد و گفت:صانع امروز برای تاریخ فرهنگی شیراز از دو سو دارای اهمیت است. یک سو هنر عکاسی و سوی دیگر تحقیق تاریخی. او اینک محققی عکاس است و یا عکاسی محقق.
به باور کمالی سروستانی بیشتر آثار منصور صانع زاده نگاه هنری و دوربین عکاسی او است. اما بیشتر کتاب‌های مربوط به شیرازش آمیزه‌ای از هنر و تحقیق است. آمیزه‌ای میمون که موجب خلق آثار ماندگاری در تاریخ فرهنگی شیراز شده است.
وی با بیان اینکه صانع با تکاپویی غریب، انگاره‌های عینیت‌یافته در آثارش را کشف نموده و به تصویر می‌کشد گفت: گویی نگاه هنرمندانه عکاس بر آن است تا در کنار تجسّم عینی نشانه‌ها، متن معنا را در تار و پود لحظه‌ها جاری سازد و بدین سان آثارش نه یک تصویر صرف که سرایش معنایی می‌شود که از ذهن کاوشگر و هنرمندش برخاسته است.
کمالی سروستانی منصور صانع را عکاسی دانست که هم می‌آفریند و هم کشف می‌کند و هر دو را به هم می‌آمیزد و سخن می‌گوید. سخنی از جنس تصویر. پویا، رسا و نغز. بی‌ابهام حدیث نفس می‌گوید و در ذهن مخاطبانش رخنه می‌کند و خوش می‌نشیند.
وی خاطرنشان کرد:پیش از این نیز گفته بودم، شیراز به منصور صانع مدیون است. چرا که تاریخ عکاسی‌اش، یادش، مجموعه زندیه‌اش، شاهچراغش، روزگار کودکی‌اش و روزگار جوانی‌اش را در مجموعه شش‌گانه‌اش ماندگار کرده است. ما به او مدیونیم که علاوه بر زیبایی، مجموعه‌ای مستند از تاریخ فرهنگ شهر شیراز را در گنجینه کتاب‌هایش در جرگه تاریخ ثبت کرده است.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس در پایان گفت:استاد منصور صانع با همه خوبی‌هایش، با همه آثارش و آرزوها و مهر بی‌پایانش در تاریخ فرهنگی شیراز، فارس و ایران می‌ماند.
بر پایه این گزارش منصور صانع عکاس و ناشر کتاب “شیراز روزگار جوانی” در حالی که دستانش به دلیل بیماری پارکینسون به شدت می لرزید گفت: هیچ موضوعی مرا از هدفم دور نمی کند نه بیماری پارکینسون و نه هیچ بیماری دیگر.در واقع وقتی یک پروژه را تمام می کنم،به یک پروژه دیگر فکر می کنم.
وی کتاب شیراز روزگار جوانی را سومین بخش از سه گانه عکس های قدیم شیراز دانست و گفت:پیش از این :به یاد شیراز” که مربوط به دوره قاجار است و بعد ” شیراز و کودکی ما” که دوره پهلوی اول و بخشی از پهلوی دوم اختصاص داشت را منتشر کرده بودم که “شیراز روزگار جوانی” سومین بخش از این سه گانه است و درواقع مجموعه عکس های من از دهه ۴۰ و ۵۰ شیراز است. پس از این کتاب نیز مجموع عکس های “شیراز و انقلاب” را منتشر می کنم.
وی در بیان ویژگی های کتاب “شیراز و روزگار جوانی” گفت: کتاب سوم من از شیراز رنگ دارد و فضای آن شاعرانه است که احساس خوبی به مخاطب می دهد.این کتاب شامل سه بخش است که در بخش اول با عنوان “نمای آشنا” به آثار معماری شیراز پرداخته ام و در بخش دوم با عنوان “شیراز و روزگار جوانی” نگاهم به شیراز هنری بود و در بخش سوم به “خلیل عقاب” پهلوان نامی شیراز در دهه ۴۰ و ۵۰ پرداخته ام که البته این پهلوان هنوز زنده است.در بخش چهارم نیز عکس هایی از “همسایگان خوب ما” پرداخته ام.همسایگانی که روستائیان محروم اطراف شیراز بودند.
این هنرمند عکاس در پایان به مشکلات مالی چاپ کتا بهایش اشاره کرده و گفت: کتاب ها را با وام و قرض گرفتن منتشر می کنم اما زمان می گذرد و کارهای نکرده زیاد دارم و همچنان دوست دارم به فرهنگ شهر شیراز کمک کوچکی کنم.
در پایان این مراسم نیز از غلامرضا خجندی، فاطمه کریمی، حمید کریم زاده، نادعلی شجاعی، هوشنگ خوش شانس، شهلا سام و سارا خلیلی اصل به عنوان یاران این مجموعه تقدیر شد و منصور صانع کتاب «شیراز روزگار جوانی» را برای علاقه مندان امضا کرد.
چند تصویر از کتاب “شیراز روزگار جوانی”
