خبر پارسی – حمید روستا :این پیروزی را نه به روحانی و جهانگیری مدیونیم و نه به رئیس دولت اصلاحات. چیزی مهمتر از پیام های محصورین در این انتخابات ایفای نقش کرد. حتی دسته گل مشترک تتلو و سیدمحرومان، گل به خودی های قالیباف، نقل و نبات و آرد متبرک، بازی ناجوانمردانه ٢٠٣٠ و حمایت های یکجانبه صدا و سیما هم عامل تعیین کننده نبودند.
رمز پیروزی در این انتخابات “تلگرام” و “چرخش آزادانه و سریع اطلاعات” بود. امسال مردم لحظه به لحظه اخبار را در گوشی های تلفن خود چک می کردند و صحت و سقم اخبار در کمتر از ٣٠ دقیقه توسط منابع متنوع خبری بررسی می شد. در دوره های قبل، این دکمه اف-پنج کیبورد رایانه ها بود که با التماس و انتظار کاربران در هم می آمیخت تا شاید خبر جدیدی روی خروجی رسانه ها دیده شود. اما امسال، فقط چند ساعت پس از ملاقات میمون جناب تتلو با نامزد مورد حمایت جبهه اصولگرایان، حتی راننده های تاکسی هم که به تلویزیون و رایانه دسترسی نداشتند متعجب از این ملاقات، به تحلیل رفتار رای دهندگان مذهبی پرداختند.
ادعاهای نخ نمای قالیباف، در کمتر از ٣٠ دقیقه و در حالی که هنوز مناظره ها تمام نشده بود، نه تنها تکذیب می شد بلکه به سوژه طنزِ کاربران خوش ذوق هم تبدیل شده بود.
تناقض های موجود در سخنان امروز و دیروز نامزدها به سرعت کنار هم قرار می گرفت و در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد.
چرخش سریع اطلاعات، سبب شد تا کاربران و شهروندان ضمن آشنایی بیشتر با شخصیت و روحیه و منش نامزدهای حاضر در این کارزار انتخاباتی، به حساسیت این دوره از انتخابات بیشتر پی ببرند.
این حساسیت عمومی وقتی دوچندان شد که مردم (باز هم به لطف دسترسی بیشتر به اطلاعات) نتیجه انتخابات آمریکا و ظهور “معجزه هزاره سوم” در ینگه دنیا را دیدند و متوجه شدند برای فرار از دست افراط گرایان، هیچ راهی جز مشارکت در انتخابات ندارند.
امسال مردم نه تنها روحانی را خوب می شناختند بلکه به دلیل فعالیت موثر وزرا و معاونانش در فضای مجازی، با ظریف و هاشمی و ربیعی و ابتکار و نهاوندیان و سایرین آشنایی خوبی داشتند.
همین انتشار موثر و منظم اطلاعات بود که عرصه را بر دروغگویان تنگ کرد. چه در جمعهای خانوادگی و چه در مباحثه های داغ خیابانی، هر ادعای گزاف مخالفان دولت، با پاسخهای محکم و مستدل حامیان روحانی مواجه می شد. هرجا هم که دو طرف به اختلاف جدی می خوردند، دستها به سرعت به سمت جیبها می رفت و حرکت سریع انگشتها، روی صفحه های حساسِ گوشی های هوشمند، آخرین اطلاعات و آمار را به مدد اینترنت فور-جی از دل موتورهای جستجوگر بیرون می کشیدند.
دیگر منبرها و محفل ها، نمی توانستند یکه تازی کنند و با طرح ادعاهای اثبات نشده، به تهییج احساسات مردم بپردازند.
این انتخابات، تجربه بسیار ارزشمندی برای ایران و ایرانیان بود. گردش آزاد و سریع اطلاعات، شیرینی دموکراسی را با طعم آگاهی، دلچسبتر کرد. اگر تلگرام و اینترنت پرسرعت و گوشی های هوشمند و این حجم گسترده منابع خبری وجود نداشت، بدون شک بازی برای طرفداران دولت، سختتر می شد. این تجربه جدید، تا سال ها، کابوس شب و روز اقتدارگرایان و انحصارطلبان خواهد بود.
قدر این میوه شیرین و خوش طعم را بدانیم و پاسدار آن باشیم.
