خبر پارسی – یک دانش آموخته ارتباطات و رسانه معتقد است:اگر تصویری در روزنامه نباشد آن روزنامه صامت است.
به گزارش روابط عمومی مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس،غلامرضا عسکری عکاس خبری و دانش آموخته دانشکده خبر شیراز در چهاردهمین نشست روزنامه نگار در زوم که به نقد بررسی یک دهه عکس های خبری رضا بعیدی عکاس روزنامه های چاپ شیراز و مدیر سایت مطبوعات فارس اختصاص داشت،عکس را یکی از مهمترین عناصر کمکی در روزنامه نگاری دانست که می تواند روزنامه ای را به حرکت در آورد.
وی عکس را نمادی از واقعیت های روزمره زندگی دانست و گفت:عکس توصیف روزنامه نگاران از وقایع اجتماعی را مستند تر و گویا تر می کند و رویدادها ی روزمره که در قالب خبر به مخاطب ارائه می شود با عکس خبری به نوعی بازآفرینی می شود و در اعماق ذهن مخاطب ماندگار می شود.
عسکری با اشاره به یک دهه فعالیت عکاسی رضا بعیدی در رسانه های فارس گفت: او با روزنامه افسانه چاپ شیراز کار خود را آغاز کرد و به اخبار منتشر شده در این روزنامه جان تازه ای بخشید اما وقتی به بلوغ کاری خود رسید از این روزنامه به روزنامه نیم نگاه کوچ کرد تا عکس هایش در صفحات سفید این روزنامه بهتر دیده شود چرا که کاغذ روزنامه افسانه کاهی بود و حق مطلب را برای عکس های خوب او ادا نمی کرد.
به باور این عکاس خبری چاپ عکس های رضا بعیدی بر زمینه سفید روزنامه نیم نگاه باعث شد تا عکس های او بهتر دیده شود و همین موضوع باعث شد بعیدی یک پایگاه خبری مستقل از عکس هایش ایجاد کند تا مخاطبین بیشتری محصول لنز دوربین او را به تماشا بنشینند.
عسکری با بیان اینکه عکس ها سندهایی غیر قابل انکار از مقاطع مختلف تاریخی هستند گفت:رضا بعیدی یک تاریخ زنده را از رویدادهای اواسط دهه ۸۰ در فارس تا نیمه اول دهه نود را در هارد کامپیوتر خود دارد و به طور قطع و یقین این عکس ها می تواند ما را برای مطالعه این دوره تاریخی از شهر شیراز کمک کند.
به باور این دانش آموخته ارتباطات حادثه تنها به محل وقوع خود ختم نمی شود و باید به حواشی آن هم توجه کرد.لذا عکاس باید دقت کند عکس ها را به گونه ای ثبت کند که اگر خبرنگار هم همراه وی نبود به راحتی بتواند گویای آنچه که رخ داده،باشد.از این زاویه اگر بخواهیم به عکس های رضا بعیدی نگاه کنیم می بینیم که دوره کاری او در مطبوعات موفق تر از دوره کاری اش در پایگاه خبری مطبوعات فارس بوده است شاید به این دلیل که به هر حال در روزنامه سردبیر بر کار او نظارت می کرد به همین دلیل می خواهم از این فرصت استفاده کنم و از مدیران رسانه های فارس سئوال کنم چرا رسانه های ما در استان دبیر عکس ندارند؟چرا عکس های خود را بدون کارشناس عکاسی اکران می کنند و اساسا باید پرسید آیا رسانه های ما عکاس خبری به معنای درست کلمه دارند؟
وی در پایان پراکندگی در عکس های رضا بعیدی را یک نقطه ضعف برای او دانست و گفت:بعیدی نمی داند عکس خبری کار می کند یا مستند اجتماعی؟او معضلات شهری را خوب به تصویر می کشد اما حاشیه های رویدادهای خبری را نمی شناسد.معتقدم عکاس خبری باید با یک تک عکس خود را نشان دهد بدون اینکه از زیر نویس استفاده کند.متاسفانه عکس های رضا بعیدی فاقد امضاء است و این برای کسی که یک دهه تجربه عکاسی خبری را دارد اصلا خوب نیست.
بنا بر این گزارش رضا قادری عکاس خبرگزاری ایرنا در استان فارس نیز در این نشست در بررسی آثار رضا بعیدی گفت:وقتی بعیدی وارد عکاسی خبری شد،هنوز سایه آنالوگ بر عکاسی خبری شیراز حاکم بود و بر خلاف نسل جدید که با دوربین های خیلی پیشرفته کار خود را شروع می کنند،بعیدی با یک دوربین سونی خیلی کوچک داشت و عشق عکس بود.دوربینش بر خلاف دوربین های امروزی که هر ثانیه چند عکس می گیرد هر ۵ ثانیه یک عکس می گرفت و به همین دلیل عکس ها را با دقت بالا و عشق و علاقه می گرفت.
قادری افزود: شاید اگر بخواهیم در یک جمله رضا بعیدی را بررسی کنیم باید گفت:رضا بعیدی در آغاز کاریک دوربین سونی داشت و عشق عکس بود و در مقطعی دیگر آن دوربین سونی را نداشت و عشق پول و پیشرفت داشت!
عکاس خبرگزاری ایرنا فارس به رقابت دو روزنامه اصلاح طلب شیراز در دهه ۸۰ اشاره کرد و گفت:روزنامه تحلیل روز اولین روزنامه شیراز بود که عکس تمام صفحه از یک رویداد خبری می زد و روزنامه افسانه سعی می کرد از تحلیل روز عقب نماند به همین دلیل سوژه های خوبی برای عکس خبری پیدا می کرد و همین موضوع به کار رضا بعیدی قوت می بخشید اما متاسفانه بعیدی در ادامه سراغ مفاهیم رفت و سوژه را که مهمترین موضوع عکس خبری بود فراموش کرد.
وی برش های بی حساب در عکس های رضا بعیدی را از جمله نقاط ضعف او در عکاسی دانست و گفت:برش های بی حساب در عکس های خبری او به مفهوم بصری عکس آسیب رسانده است.
قادری در ادامه بعیدی را یک عکاس روایتگر توصیف کرد و گفت:بر خلاف نظر آقای عسکری معتقدم که عکس های رضا بعیدی امضاء دارد.پایبندی به اصل اعتماد و روایتگری از نکات مثبت این عکاس است درست بر خلاف نسل جدید که این مورد را رعایت نمی کنند و به فتوشاپ روی می آورند.بعیدی فتوشاب کاری نمی کند و عکس هایش مستند است و واقعیت را نشان می دهد.عکاس های جوان باید بدانند ادیت کردن عکس خلاف کار عکاسی خبری است.
عکاس خبرگزاری ایرنا با بیان اینکه عکس های اعدام رضا بعیدی را دوست دارد گفت:در مجموعه عکس هایی که بعیدی از صحنه های اعدام مجرمین گرفته آسیب های اعدام در ملاء عام به خوبی مشهود است مثل عکسی که در پشت سر اعدامی زنی را مشاهده می کنیم که سر خود را از پنجره بیرون آورد تا هوای تازه استنشاق کند اما صحنه مشمئز کننده اعدام حال او را بد می کند و یا دانش آموزانی که خسته از مدرسه برگشته اند و صحنه فجیع اعدام اثر بدی در خاطره آنها باقی می گذارد.
وی در پایان گفت: رضا بعیدی یک عکاس تجربی است شاید اگر آکادمیک آموزش می دید در کنار جسارتش عکس هایش می توانست در جشنواره های خارجی نیز مطرح شود و من نیز امیدوارم مدیران رسانه جای خالی سردبیری عکس را پر کنند تا عکاسان خبری ما در استان با ذهنیت بهتری از خبر و رویداد به تبت تصویری وقایع بپردازند.
این گزارش می افزاید:کوروش کمالی سروستانی مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس نیز با اشاره به تاریخچه عکاسی در دنیا گفت:از سال ۱۸۸۰ که اولین عکس های خبری در اروپا روی مطبوعات آمد،تا امروز داستان عکس های خبری خیلی متفاوت شده است.
وی یادآور شد: عکاسی ابتدا به عنوان فن متولد شد.کشف بود،تکنیک بود و هنر نبود و هیچوقت هم هیچ عکاسی نمی گفت من هنرمندم بلکه بر عکس ،عکاسان بزرگ می گفتند ما را با نقاشان نسنجید آنها کار دیگری می کنند و ما کار دیگری.
کمالی با تاکید بر اینکه عکاسی به عنوان یک حرفه در غرب و بعدها در ایران دنبال شد گفت:وقتی در دوره قاجار عکاسی به ایران آمد و در تهران و تبریز و شیراز رونق پیدا کرد به عنوان یک “حرفه ثبت” مطرح بود و تازه بعد از دوره رضاشاه است که شناسنامه به وجود آمد و همه باید برای شناسنامه یا همان سجل عکس می گرفتند لذا قبل از آن عکس عمومی نبود و عکاسی به عنوان حرفه آمد،نه هنر .عکس یک کشف و تکنیک بود.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس با اشاره به رونق گرفتن مطبوعات در دنیا گفت:عکاسی هنری تازه بعد از مطبوعات آمد و تا آن زمان هنوز عکس یک حرفه بود بعد خبر شد و بعد هنر شد.در دوره رونق مطبوعات عکس پیام می شود و زبانی در کنار زبان نوشتاری بود که به مطبوعات توان داد و مطبوعات نیز به عکس رونق دادند و تا اواسط قرن بیستم رابطه متقابلی با هم داشتند.
کمالی با مروری دوباره به سیر تاریخی عکاسی گفت:وقتی تکنیک عکاسی در خدمت عکاسی خبری،صنعتی و تبلیغی قرار گرفت بالآخره عکاسی هنری نیز پا به عرصه وجود می گذارد که البته راجع به آن خیلی بحث است.در هر حال این اهمیت عکس ،اهمیت عکاس را نیز جدی می کند و عکاس مولف با دید دقیق که ذهنش با مسائل مختلفی درگیر است می تواند در عکس های خبری عکس هایی بیافریند که در خاطره جمعی مردم می ماند مثل عکسی که از هیروشما گرفته شد یا عکس هایی که در جنگ ویتنام گرفته شد و یا عکس هایی که از رژه بسیجیان سپاه گرفته شد که آن عکس معروف چهره برگشته در فیلم ایستاده در غبار نیز بازسازی شد و وقتی شما آن عکس را می بینی هنوز آن عکس به اندازه شعرها و پیام های زیاد اثر گذار است.
مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس با اشاره به مجموعه عکس های رضا بعید گفت:بعیدی خودش اعتراف کرد که ثبت می کند یعنی بیشتر از آنکه بخواهد عکس را از ثبت به زندگی برساند،زیرا عکس خبری می ماند که زنده باشد.عکس های خبری می مانند که در خود عکس می تواند با تو ارتباط برقرار کند و پیام منتقل کند لذا ثبت حادثه عکس خبری نیست بلکه ثبت سند است.
کمالی سروستانی در پایان گفت: اگر بخواهیم بگوییم رسانه های فارس در بعد از انقلاب را بررسی کنیم و از زمان انتشار روزنامه خبر تا امروز ۱۰ عکس را که در خاطره جمعی ما از وقایع مختلف استان مانده باشد عکسی به ذهن ما نمی آید و من امیدوارم عکاسان خبری رسانه های فارس مطالعه و توان خود را افزایش دهند تا انشاالله روزی شاهد نمایشگاهی از عکس های ماندگار آنها در ذهن مردم باشیم.
