خبر پارسی – عبدالکاظم دریساوی – وقتی در فضای مجازی از لباس های فرم ورزشکاران المپیکی رونمایی شد بسیاری با اطهار نظرهای پر نیش و کنایه دار از خجالت این بدسلیقگان درآمدند و فضای مجازی و متعاقب آن افکار عمومی را در سطح گسترده ای مطلع کردند .
بد سلیقگی و بد لباسی در انتخاب پوشش ریشه در تفکر و نوع نگرش و شناخت انتخاب کننده دارد . وقتی انتخاب کننده با نوعی بد فهمی و نگاه ایدئولوژیک معیارهایی برای پوشش آدم ها آن هم بدون درک علمی از مقوله تعادل و زیبایی شناسی تعریف و تعیین می کند همین می شود که شاهد آنیم .این آقایان با این گزینشی که کردندنشان دادند که نه میدان های جهانی ورزش را می شناسند و نه قدرت رسانه و مخاطب و نه شیوه استفاده از چشم نوازی تعادل و زیبایی و نشاط طرح ها و رن گها در انتقال حس شادی و مهربانی و توانایی .
این بد سلیقگی ها راچه باید نامید ؟ افسردگی سکان داران کمیته ملی المپیک یا وزارت ورزش و جوانان ؟ اما نه این آقایان که در طرح بدعت های عحیب و غریب و به اصطلاح منحصر به فرد یدطولایی دارند هنوز در همان دایره بسته تفکرات ایدئولوژی زده منجمد سیر کرده و با نوعی عناد با واقعیت های علمی موجود تنها زحمت ما می دارند .برداشت علمی از تجارب موجود بشری و اخذ بهترین ها از سایر سلیقه ها فی نفسه اقدام پسندیده ای است و البته نیاز به خلاقیت دارد که متاسفانه این خلاقیت وجهش از وادی توهمات به دنیای واقعیات نزد مجریان و گزینش گران وجود ندارد . شاید این تلنگرها چشمان بسته را به سوی انتخاب های اصلح و بهترین سلیقه های نو آورو نشاط بخش باز کند باید گفت وگفت و تفسیر کرد و امیدوار بود. زیرا خواهنده را می برند و نخواهنده را می کشانند !!
