خبرپارسی-بیستم مهرماه را روز لسان الغیب حافظ شیرازی نام نهاده اند.روزی که برای بزرگداشت این شاعر نامی می توان و باید آنگونه که در شان جایگاه اوست عمل کرد.
اینجا اما مسئولان خوش ذوق (!!) شیرازی چندان توجهی به تاریخ و تقویم و این مسائل ندارند و ماجرای ما مانند کسی است که سرما خورده بود اما قرص ها و داروهایش را سروقت نمی خورد. از او پرسیدند چرا چنین می کنی؟ گفت می خواهم ویروس ها را غافلگیر کنم! حالا شاید از باب سورپرایز کردن حافظ است که یکسال به دلیل خالی نبودن وقت جناب رییس جمهور، مراسم بزرگداشت حافظ به جای ۲۰ مهرماه ۲۷ این ماه برگزار می شود و این بار هم لابد دلیلی مشابه برای وزیر ارشاد سبب گردید تا دو روز زودتر به استقبال روز حافظ بروند!
تو گویی این روز روز مسئولان است وهرگاه آنها فرصت داشته باشند را می توان روز حافظ تلقی کرد شاید هم باید چنین روزی را با مداد در تقویم ها بنویسند تا به میل و منطبق با وقت مسئولان قابل تغییر باشد. البته با نگاهی به دعوت نامه هایی که با سه امضای ارشاد فارس، میراث فارس و بنیاد فارس شناسی برای مدعوین ارسال گردیده می توان دلیل شوری یا بی نمکی آش دستپخت دوستان را بودن «سه آشپز» بر سر این دیگ دانست.
در این ماجرا تنها کسی که دیده نمی شود خود حافظ است و البته باید خدا را شاکر بود که با تغییر مسئولان و دولت این بی توجهی به حافظ هم خاتمه یابد. به قول خود او «در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را/شکر کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد »
