خبرپارسی-ورزش فارس سالهاست راه عقبگرد را در پیش گرفته و با سرعت قابل توجهی مسیر ترقی را به صورت معکوس می پیماید. در چنین اوضاع و احوالی و با طلوع خورشید دولت تدبیر و امید انتظار می رود با بکارگیری مدیران توانمند ، این ورزش تیپا خورده مسیر تازه ای را پیش روی خود ببیند هرچند اخبار موجود چنین چشم اندازی را به نمایش نمی گذارد.
دولت روحانی و البته مدیران استانی آن باید در امر ورزش که گره در زلف جوانان جامعه دارد رسالتی فراتر از آنچه در گذشته و دولت های پیشین دیده ایم را برای خود متصور باشد.
ورزش فارس سردمداری قهار می خواهد که بتواند ناخدای کشتی طوفان زده اش باشد اما در این گیرو دار خبر می رسد اصلی ترین گزینه جانشینی کمانه ، محسن سالاری است! برای این جمله خبری چندتا علامت سئوال و تعجب لازم است؟
درباره ناکارآمدی مدیریت کمانه قبلا نوشته ایم و اگر بنا بر نوشتن در همان راستا و تکمیل همان پازل ها باشد می توان مثنوی های زیادی سرود و شاهنامه های متعددی نگاشت اما اینکه بناست جانشین او سالاری باشد را هم نمی توان باری شایسته بر گُرده ورزش فارس دانست.عقبگرد سریعتر در مسیر عقب نشینی کنونی شفاف ترین تعبیر درباره این انتصاب احتمالی است.
سالاری و شخصیت حقیقی او قابل احترام اما او با کدام پیشینه موفق قرار است قافله سالار ورزشی باشد که برای پر کردن خندق های بی توفیقی و ناکامی هایش باید بازوی رستم داشت؟
سالاری چه آن روزهایی که در تیم مدیریتی خدابخش بود و چه بعدها که به همراه خدابخش- که صدالبته نقش تیشه های ویرانگر این مدیر در ورزش فارس فراموش ناشدنی است- راهی اصفهان شد و چه قبل تر از آن که بر صندلی ریاست تربیت بدنی شیراز تکیه زده بود، یا دورانی که نیت حضور در انتخابات هیات فوتبال فارس را در سر داشت و چه در دوران اخیرش در کنار کمانه، کدام عنصربرجسته مدیریت را به رخ جامعه ورزش کشیده که حالا پاداش آن نشستن بر صندلی داغ ورزش فارس باشد؟
نشاندن سالاری بر مسند اول شخص ورزش استان پهناور فارس ظلم به خود او و متعاقبش ستم بر ورزش فارس است. سالاری شاید در رده یک مدیر در لایه های میانی و حتی درجه دوم یک اداره کل بتواند موفق باشد اما حضور او در چنین منصب خطیری یادآور حکایت رونمایی از «گرامی» در ورزش فارس خواهد بود. حضوری که هنوز تاوان آن ادامه دارد.
آنهایی که برای انتخاب سالاری به جمع بندی رسیده اند لابد مولفه هایی داشته اند. مولفه هایی که اگر مطرح شود شاید بهتر بتوان با حامیان این انتصاب به مناظره نشست اما هر چه هست و نیست را باید امروز دید. ورزش رو به زوال فارس احیاگر می خواهد و ما این احیاگری را در محسن سالاری نمی بینیم. آنهایی که دیده اند لابد چشم بصیرت داشته اند!
