خبر پارسی -عبدالکاظم دریساوی – کامیابی و ناکامی در ورزش امری طبیعی است اما اگر ناکامی در اثر غفلت و ندانم کاری و بی توجهی باشد آن گاه دیگر نمی توان آن را نادیده گرفت و یا با بیان چند کلام فیلسوفانه از جایگاه دانای کل آن را درز گرفت و به دیگران گفت توان و حد ما همین بود که دیدید و کاریش هم نمی توان کرد! البته این همان نگاه کلیشه ای و تکراری است که سالها شنیده شده است بارها و سال ها!
و اما بعد … دکتر محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان در آخرین اظهار نظر خود پیرامون ورزش ایران گفته است” حد ورزش ایران همین است. “همین یک جمله ناپخته وزیر محترم ورزش بحث ها و تحلیل ها و حتی اعتراضاتی را درپی داشته است. این اعتراضات از سطح رسانه های ورزشی عبور کرده و به بخش های سیاسی نظیر مجلس نیزکشیده شده است. واما درباره حد ورزش ایران که نوعی واکنش دفاعی از سوی وزیر ورزش است چه باید گفت که متهم به سطحی نگری و قضاوت ناعادلانه نشد؟
وقتی نتایج ضعیف کشتی فرنگی و تکواندو مردان وبرخی نتایج متوسط دیگردر المپیک ریو رقم خورد جناب وزیر در بحبوحه مسابقات وبا نوعی پیش دستی از حد ورزش سخن گفت. این نظر و جمع بندی کلی از عملکرد ورزش در ریو نظر مناسب و به جا و به موقعی نبود. همزمان با این اظهار نظر وزیرنصراله سجادی در آنسوی مرزها درست در کنار میدان های ریو نیزبا مشاهده برخی نتلیج ضعیف کاروان ورزشی ایران گفت باید کمیته ای تشکیل و علل برخی ناکامی ها بررسی شود.
بررسی علل ناکامی ها اقدام وعمل مطلوبی است به شرط آنکه نتایج آن بایگانی و دفن نشود .اما طرح مقوله حد ورزش ایران را نمی توان با بیان چند جمله کلی تعریف و تعیین کرد. آنچه مسلم است کاروان ورزشی ایران قبل از اعزام به المپیک ریو اهداف و تعداد مدال های قابل وصول خود را تعیین و پیش بینی کرده بود حال اگر آنچه که در ریو رقم خورده با فاصله قابل ملاحظه ای از اهداف تعیین شده و پیش بینی ها باشد از دوحالت خارج نیست یا مدیریت و بدنه کارشناسی دستگاه ورزش در جمع بندی خود دچار اشتباهات فاحشی شده یا نظارت دقیق و علمی بر عملکرد مربیان و ورزشکاران وجود نداشته است و یا ترکیبی از این دو اتفاق افتاده است . بنابراین وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک باید مسئولیت این نتایج و دستاورهای کمتر از انتظار را بدون کمترین تفسیر وحاشیه پردازی و توجیهی بپذیرند و به مردم و افکار عمومی پاسخ قانع کننده دهند .لذا هرگونه توجیه درقالب جملات کلی و مایوس کننده به منزله فرار از مسئولیت های محوله است .شخص وزیر و وزارتخانه تحت امر ایشان دربرابر افکار عمومی موظف به پاسخگویی هستند و نمی توانند با آدرس غلط نشان دادن از پاسخگویی مستدل و مقنع طفره روند ، زیراپرسشگری و دانستن حق مردم است. وقتی این مهم محقق شد باید در فضایی آرام و به دور از هرگونه شلوغ کاری اصلاحات علمی همراه با نوعی خانه تکانی را آغاز کرد تا ورزش در همان صراطی که شایسته است قرار گیرد و امثال مهماندوست ها که سرمایه های ارزشمند ورزش کشور هستند با بی تدبیری و بی مسئولیتی افرادنابخردی همچون پولادگرها کوچ داه نشوند .
به راستی اگر مهماندوست این مربی نخبه تکواندو جهان سکان هدایت تیم ملی تکواندو را در ریو در اختیار داشت و یا محمد بنا اطرافش را از مشاورین با دانش خالی نمی کرد باز این نتایج رقم میخورد؟ ای کاش وزیر محترم از حد ورزش ایران سخن نمی گفت زیرا در همین “حد” هم می شد تعداد مدال های کسب شده در المپیک لندن را در ریو تکرار کرد .
