خبر پارسی – عبدالصمد ابراهیمی – نه که با تکنولوژی مشکلی داشته باشد، نه! اتفاقا وقتی یک صبح تا غروب فرزندان و نوه هایش به او تلفن نکنند با خودش درگیر می شود اما خوب می داند در محفل و مهمانی ها اگر این ماسماسک ها را دست حضار بگذارد کلام ها یخ می زند،چای ها سرد می شوند و نگاهها روی صفحه موبایل ها قفل می ماند.
مادربزرگ هنوز با آن چادر نماز گلداری که همیشه خدا بوی گلاب قمصر و مهر کربلا می دهد سلطان بی چون و چرای خانواده است. او می داند آن چیزی که یک جایی لازم نیست را باید کنار گذاشت. چیزی شبیه دیوار مهربانی.سینی مهربانی مادربزرگ قبل از هر مهمانی در خانه او، می چرخد و ماسماسک های مهمان ها را جمع می کند.در محفل او ماسماسک ها را کسی نیاز ندارد.حرف ها در خانه او حرف واتساپ و تلگرام و اینستا گرام نیست.جنس حرف ها پر است از “چطوری” و “چه می کنی” و مرور ساده خاطرات. دنیای بدون موبایل بهشتی است .بهشتت را عشق است گلبانو. واژه ها پای سپیدی مقدس گیسوانت خبردار می ایستند. دلم فال حافظ و چای در استکان کمر باریک و یک دل سیر حرف های خودمانی می خواهد. مادرم! کاش کلاس درس تو تکثیر شود.
