خبر پارسی – عبدالصمد ابراهیمی -حالت خوب خوب می شود وقتی زل می زنی به انبوه نرگس های در دست دخترک.چیزی شبیه زندگی در این عکس ها موج می زند.تابلویی جاودانه از خلقت.جنوب و نرگس که هم آوا می شوند دلت می خواهد بنشینی و ساعت ها از روی نرگسزارهای بهبهان مشق رویا بنویسی.خدا لابلای همه این تصاویر و قاب های بکر و ناب برایت فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَان می خواند.دلت می خواهد تا قیامت قامت ببندی و نماز شکر بخوانی.بوی نرگس ها از درون قاب تصاویر غوغا می کند.دلم بیقرار است، دلت بیقرار می شود برای لحظه ای زندگی بی وسوسه که کنج نگاه دخترک لانه کرده است.چه نام بامسمایی.بهبهان.”به به”به “آن” همه زیبایی.شرجی را وارد ریه هایت کن.خدا دارد عشقبازی می کند.تقابل زرد و سپیدی نرگس چیزی شبیه ثانیه های اجابت است.دستهایمان را به دعا برداریم.چه دعایی کنمت بهتر از این : که خدا پنجره باز اتاقت باشد ،عشق محتاج نگاهت باشد، عقل لبریز زبانت باشد و دلت وصل خدایت باشد.
عکس / محمود ممتازان
